Hoe om veilig en wettig te bly met fotografie en spoorweë

Treinspore is lekker om te fotografeer. Met voorste lyne en koel teksture stroom baie fotograwe na die spoorweë vir senior foto's, familieportrette en selfs kunstige beelde. Daar is baie gevare verbonde aan die fotografie op die spoorlyne - en in baie gevalle kan u die wet oortree. Dit is wat u moet weet.

Ek woon in Wes-Virginia. Ons het pragtige natuurskoon en herfskleure wat mense kilometers ver reis om te sien. Ons bied geskiedenis, vlotvaart, uitstekende fietsry en staproetes aan ... baie redes vir mense om deur ons staat te reis. Ons is die tuiste van steenkool. Ons is ongeveer halfpad langs die ooskus af, naby Washington, DC, wat beteken dat baie mense elke jaar hierheen reis op pad van punt A na punt B.

Wat het dit alles gemeen? Treine ... baie daarvan. Ons het steenkooltreine, treine om die terreine rustig te sien en passasierstreine wat fluit om mense vinnig te laat rondkom. Ons hoor so gereeld treine in my stad; ons het gevoelloos geraak vir die geluid van hulle. Totdat u die fluitjie hoor, sal u om 2:XNUMX wakker word. Saam met alles wat treine vir ons gemeenskappe bied, kom tragedie. Ek wens ek kon sê dat dit 'n seldsame voorkoms was om 'n treinongeluk op die nuus te sien. Dikwels is dit nie die treine se skuld nie.

Die statistieke - die tragedies

Die FRA, Federale Spoorwegadministrasie, rapporteer 430 sterftes per jaar deur oortreding op spoorweë. Net soveel beserings. Operasie Lifesaver, wat ten doel het om spoorwegongelukke te voorkom deur betreding, vertel ons dat elke DRIE URE 'n persoon of voertuig deur 'n trein raakgery word. Nou, voordat ons baie verder gaan ... laat ons die argumente uit die weg ruim ...

Ek het al voorheen die argumente gehoor, en daarom het ek besluit om die FRA-verslag oor sterftes van 2005-2010 te bekyk. In hierdie verslag is die aantekeninge van lykskouers vir die byna 3,000 sterftes wat in daardie jare plaasgevind het. Ja, baie van hierdie voorvalle behels alkohol, dwelms en selfmoord. Maar daar was ook ander verslae wat my hart net laat sak het. Twee tienersusters wat landskappe fotografeer, het van die een trein af weggestap en in die pad van 'n ander getrap. Dit lyk asof dit baie gebeur. Mense hoor 'n trein, kyk eenkant, sien dit, en dit kom hulle nooit op nie, daar kom 'n tweede uit die ander rigting.

'N Student wat vir 'n kollegeklas verfilm het, kon nie homself kry nie en sy toerusting beweeg vinnig genoeg. Nie een of twee nie, maar drie voorvalle van 'n stootwaentjie wat in die spore vasgeval het, het moeders gesterf terwyl hulle kinders probeer bevry het. Die afgelope jaar het ons twee fotograwe op die regte pad verloor. Die een deel van die filmspan het hul afgekeurde permit geïgnoreer en in elk geval verfilm, en die ander een wat 'n kliënte-sessie op die baan gedoen het. Net die afgelope naweek is een persoon dood en nog twee ernstig beseer toe die groep op spoorlyne saamstaan ​​en probeer om foto's te kry. Ek wil net illustreer dat hierdie sterftes voorkom by mense wat dieselfde gedink het wat u nou dink ... 'Ek kan altyd uit die pad val.'

Wanopvattings - Aannames - Verskonings

Daar is ook BAIE wanopvattings oor treine.

'Wie sou nie 'n trein hoor aankom nie?'  In baie gebiede is die akoestiek net die regte manier om nie 'n trein te hoor voordat dit te laat is nie; dit kan tot 10 voet kom voordat jy weet dat hulle daar is. Soms kan treine weerklank nader of verder laat klink, en selfs 'n valse idee gee van watter rigting hulle kom. Daar is getoon dat selfs net 'n hoodie aan is om die geluid van 'n trein te blokkeer (gevind in die bogenoemde lykskouingsverslae).

'Ek is nie op die spoor nie, en fotografeer net daar naby.'  Twee dinge hier: een, jy oortree waarskynlik nog steeds. U moet aanvaar dat u 'n minimum spoorwegweg van ongeveer 30 voet aan elke kant het, maar daar is sekere plekke waar ROW's tot 15 voet kan strek. Tweedens, die meeste treinwaens hang die spoorstawe van minstens 200 voet aan weerskante uit, dus net * nie op die spore nie *, dit beteken nie dat u die gevaar duidelik is nie. Nog steeds net nie 'n goeie idee nie.

'Ek kan sien daar kom niks.' Vir nou. Het u geweet dat treine nie die enigste ding is wat die spoor ry nie? Alle spoorlyne het werk- en onderhoudvoertuie wat ook per spoor ry. Hierdie voertuie kom dikwels vinnig en met veel minder geraas as hul eweknieë. Daarbenewens gebruik baie verskillende soorte treine dieselfde spore. Die een minuut het u miskien 'n stadiger bewegende steenkooltrein, die volgende ... 'n hoëspoed-passasierstrein.

Wat moet ons as fotograwe weet om veilig en wettig te bly?

1. Betreding van spore is 'n misdaad, in al 50 state. Boetes en ander strawwe kan van staat tot staat verskil. En hoewel dit nog nie voorheen swaar toegepas is nie, is daar 'n groeiende beweging om oortreding op spoorweë af te dwing. Die FRA reik voortdurend uit na staats- en plaaslike owerhede wat hulle aanmoedig om spoorwegveiligheid te bevorder.

2. Verlate spore is 'n lastige saak. Operasie Lifesaver gee ons weer raad, GEEN spore moet OOIT veronderstel word om * werklik * verlate te wees nie. Net omdat u nooit 'n trein op 'n sekere deel van die spoor sien nie, selfs al is dit oorgroei en dele van die spoor ontbreek, beteken dit nie dat dit verlaat word nie. Dit word gewoonlik deur iemand besit en daarom oortree dit om dit te gebruik. Dikwels is spore gedeaktiveer en later weer geaktiveer, sodat daardie eens stil spore te eniger tyd 'n volledige grootte trein kan bevat.

3. Daar is beter opsies. Rails-to-Trails is 'n GEWELDIGE idee wat ou spoorweë geneem het en dit in skouspelagtige fiets- en / of staproetes verander het. In baie gevalle is die BESTE dele van die spore, vir ons fotograwe, op die roetes bewaar ... brûe en tonnels. Hulle is natuurlik verander om maklik oor die weg te kom, maar dieselfde yster, hout en klip (en 'n wonderlike verdwynpunt) waarvoor ons so lief is, is daar. Ek bedoel ernstig ... kyk hierna pragtige plekke van regoor die land ...

fotokrediet dolanh op Flickr

fotokrediet sgsam op Flickr                                                                                                                                                                                                   

Waar vind ons werklike snitte wettig om op te skiet? Dis nie maklik nie.

Die beste ding vir die veiligheid van almal is om verwyder eenvoudig treinspore as deel van u * ingesteldheid *. As u WERKLIK 'n stel snitte benodig, sê dat u 'n huweliks- of verlowingsessie vir 'n dirigent of ingenieur doen, dan sal hulle waarskynlik die eerste wees om te sê dat u van die baan moet bly ... maar laat ons sê dat hulle dit graag wil opneem. op een of ander manier. U kan hul plaaslike spoorwegonderneming kontak en vra of daar enige opsies beskikbaar is en toestemming kry vir die regte tye en plekke.

As u NIE toestemming kry nie, MOENIE SKRYF (soos in 'n permit) NIE probeer om hul spore te gebruik nie. U kan 'n treinmuseum vind waar u mag skiet. Op sommige plekke kan u spoorlyne deur parke vind, soms selfs met 'n treinwa, wat nou via die aankoop of bogenoemde Rails-to-Trails-program deel geword het van parkeiendom, maar WEER, net omdat dit in 'n park is, is dit nie dit beteken dat hulle deur die park besit word, moet u met die parkdienste kontak om eers uit te vind.

{En ASB, as u toestemming kry, of 'n lyn gebruik wat deel uitmaak van die eiendom van die park ... stoor dit net vir die kliënt, indien moontlik, en plaas dit nie op sosiale media nie. As u moet, beklemtoon asseblief die belangrikheid daarvan om dit veilig en wettig te doen. Ons wil nie hê dat nuwe fotograwe moet sien wat u gedoen het nie en dat dit goed is om op enige ou spore te spring.}

Uiteindelik moet u die spoorlyne ophou om te doen. Hulle is eenvoudig nie veilig nie. Kyk ook na al die pragtige skote wat u daarsonder op omgeboude paaie kan kry, want u is veilig en haastig !!

Besoek hul webwerf vir meer inligting oor Rails-to-Trails Conservancy. U kan na paaie in u omgewing soek na hierdie skakel. Besoek gerus vir nog 'n wonderlike artikel oor die gevaar van fotografie op die spoor Kat Forder se blog.

Kimberly Earl is 'n vrou, moeder van vier en die fotograaf agter die lens by K. Lynn Photography in Charleston, WV. Sy kyk sedert 2008 deur 'n soeker na die wêreld. U kan haar vind op Facebook.