Gebruik linsbeeldstabilisering om skerper skote te kry

Selfs as u 'n nuwe fotograaf is, het u dalk gehoor van beeldstabilisering ... sowel Canon as Nikon gebruik stabilisering in die kitlense op hul instapluise. Wat u dalk nie weet nie, is presies hoe u hierdie funksie tot u voordeel kan gebruik of wat dit selfs doen. Lees verder vir die maer oor stabilisering.

Beide Canon en Nikon gebruik stabilisering in sommige van hul lense. Canon noem dit 'IS' (Beeldstabilisering), terwyl Nikon dit 'VR' (vibrasievermindering) noem. Derdepartyvervaardigers soos Tamron en Sigma het ook lense met stabilisering en gebruik hul eie terme daarvoor (Tamron: Vibration Compensation; Sigma: Optical Stabilization. Word verwarrend, of hoe?)

Vir hierdie artikel sal ek dit slegs 'stabilisering' noem. Sony, Pentax, Olympus en ander het ook stabilisering, maar dit kom voor in die kamerahuis in plaas van in die lens. Hierdie artikel handel slegs oor lensstabilisering.

Wat is stabilisering?

Stabilisering is 'n ingeboude funksie in lense wat bedoel is verminder die gevolge van kameraskud. Eenvoudig gestel, dit laat jou toe om met die hand (nie op 'n driepoot) te skiet teen aansienlik laer sluitertye as wat jy kon as stabilisering nie geaktiveer is nie. Verskillende lense het verskillende vlakke van stabilisering - dit word met tussenposes gemeet. Sommige lense beweer byvoorbeeld dat hulle vier stoppe van stabilisering bied. Dit beteken dat as die stabilisering geaktiveer is, u effektiewe sluitertyd vier keer hoër is as u werklike sluitertyd. As u sluitertyd in die kamera 1/20 was, sou u foto dieselfde skerpte hê as om dit met 'n sluitertyd van 1/320 te neem; dit is vier punte hoër as 1/20. Navorsing oor u lens sal u laat weet hoeveel stopstopies aangebied word. Hierdie getal is 'n skatting, maar ek het gevind dat dit redelik akkuraat is.

Watter lense het dit, en hoe weet ek of dit 'n lens het?

Alhoewel dit nie 'n moeilike en vinnige reël is nie, is stabilisering meestal op zoom- of primtjies. Daar is egter 'n paar zoomfunksies wat dit nie kortkom nie (Canon en Nikon se 24-70 2.8 lense dit nie het nie, alhoewel Tamron s'n het), en daar is priemgetalle wat dit wel het, veral baie swaar (soos die 200mm f / 2). Sommige vervaardigers vervaardig ook weergawes van dieselfde lens wat wel en nie stabiliseer nie. Die lense met stabilisering is duurder. As u 'n lens ondersoek en nie seker is of dit stabiliseer of nie, kyk na die naam van die lens vir die stabiliseringsterminologie, afhangende van die vervaardiger. As u 'n lens het wat stabiliseer, is daar 'n skakelaar op u lens om die stabilisering aan en uit te skakel (en, in sommige gevalle, tussen die stabilisasiemodusse oorskakel: een modus vir stabilisering in alle rigtings en die ander een vir kant, soos in 'n panningskoot).

Werk stabilisering?

Eenvoudig gestel, ja. Daar is beperkings daaraan, maar dit werk. Die onderstaande voorbeeldfoto's is albei reguit uit die voorbeelde van die kamera. Albei is saam met my Canon 70D en my geneem 70-200 2.8 IS lens. Hulle het albei dieselfde instellings: 155mm, f / 2.8, ISO 1600, en 'n belaglike lae sluitertyd van 1/8. Die enigste verskil is dat stabilisering geaktiveer is op die eerste foto en die tweede nie.

Dit is redelik duidelik dat die stabilisering werk!

Wanneer moet ek stabilisering gebruik, en wanneer moet ek dit nie gebruik nie?

Stabilisering is uiters nuttig. Daar is wel gevalle waar dit gebruik moet word en soms nie. Stabilisering MOET beslis gebruik word as u skiet in enige situasie waar u sluitersnelheid laer is as die reël van 1 / brandpuntlengte (dws as u op 200 mm skiet, moet u sluitertyd minimaal 1/200 wees) of laer as wat jy weet, kan jy gemaklik met die hand vashou; sommige mense het geen probleme met die vashou met 'n redelike lae sluitertyd nie. Dit gesê, daar is geen skade daaraan dat dit teen laer sluitertye aangaan nie. Dit is veral handig in situasies met swak lig waar u nie 'n flits kan gebruik nie, soos kerktroues waar flits nie toegelaat word nie.

Stabilisering moet NIE gebruik word as u kamera op 'n driepoot het nie. Die statief sal die stabilisering teenwerk en u sal eintlik vaag foto's kry as die stabilisering aan is as die kamera op 'n driepoot staan. Opmerking: daar is sekere supertelelens wat op 'n driepoot geskiet is en die vermoë het om 'n driepoot te voel, en dit is dus nie nodig om stabilisering uit te skakel as u 'n driepoot gebruik nie. Verbruikerslense het nie hierdie funksie nie. As u nie seker is nie, ondersoek dan u lens. Stabilisering hoef ook nie gebruik te word as die sluitersnelheid nie buitengewoon laag is nie (byvoorbeeld as u met hoë sluitertye sport neem). Die effek van die stabilisator kan vaagheid en sagtheid veroorsaak by foto's wat met hoër sluitertye geneem word. Sodra u sluitersnelheid 1 / brandpuntlengte bereik het, is stabilisering nie nodig nie.

Het ek lense met IS nodig?

Dit hang af van wat u skiet. As u iemand is wat absoluut in 'n lae lig sonder 'n flits moet skiet, soos by troues, sal ek absoluut 'n lens met stabilisering aanbeveel. U sal nie skerp foto's met lae sluitertye kan kry sonder 'n gestabiliseerde lens of 'n driepoot nie. Ek vind gestabiliseerde lense baie makliker om mee te manoeuvreer as 'n kamera en lens op 'n driepoot in 'n huweliksituasie.

As u egter nie in swak lig skiet nie, of in situasies is waar u 'n flits kan gebruik en u sluiterspoed 'n bietjie kan stamp, is dit nie nodig om te stabiliseer nie, en dit kan goedkoper wees vir u. Ek was 'n paar jaar terug in 'n situasie waarin ek probeer besluit het tussen 'n IS- en nie-IS-weergawe van 'n spesifieke lens. Ek het na my foto's gekyk en besef dat ek nooit naby sou kom om op of onder die sluitertyd te skiet wat ek gemaklik met die hand kon hou nie, en daarom het ek gekies vir die nie-IS-weergawe, want dit was nie nodig vir die spesifieke lens nie. As u op die heining is, gebruik u eie foto's en styl om u te bepaal of stabilisering iets is wat u benodig.

Amy Short is 'n portret- en kraamfotograaf in Wakefield, RI. U kan haar vind op amykristin.com en verder Facebook.