Μέσα στο Τόκιο: Μια άποψη του φωτογράφου

Μέσα στο Τόκιο: Μια άποψη του φωτογράφου

Συντάχθηκε για MCP Actions από Ντέιβ Πάουελ, ένας φωτογράφος που ζει Τόκιο, Ιαπωνία

Υπήρξαν σουρεαλιστικές τελευταίες ημέρες για όσους από εμάς ζούμε στο Τόκιο. Μπορώ μόνο να φανταστώ ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για εκείνους που ζουν στα μέρη της Ιαπωνίας που επηρεάστηκαν πολύ περισσότερο από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Έχω ζήσει στο Τόκιο για 10 χρόνια και οι σεισμοί αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής. Συνήθως υπάρχει μια μικρή κουδουνίστρα, κάποια ανακίνηση, είστε λίγο άβολα, αλλά μετά περνά σχετικά γρήγορα. Λίγα δευτερόλεπτα σε αυτό ήταν προφανές από τη δύναμη στήριξης ότι ήταν πολύ διαφορετικό και στο μέγεθος 9.0 ήταν κάτω τρομακτικό.

Είμαι στο τηλέφωνο πολύ για τη δουλειά μου και περνάω πολύ χρόνο κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του γραφείου μου στον 26ο όροφο Shinjuku, (Τόκιο, Ιαπωνία). Λίγα λεπτά μετά τον σεισμό αυτή ήταν η θέα έξω από το παράθυρό μου. Κάποιος βρισκόταν στο δρόμο και συνέλαβε ένα βίντεο του κτιρίου γραφείων μου στο YouTube. Το δικό μου είναι το καφέ κτίριο στη μέση - παρακολουθήστε το εδώ.

Όλα τα τρένα σταμάτησαν την Παρασκευή και εκατομμύρια είτε κοιμήθηκαν στο πάτωμα των γραφείων τους ή προετοιμάστηκαν για μια βόλτα στο σπίτι. Τα περισσότερα από τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας ήταν εκτός λειτουργίας και τα συνδρομητικά τηλέφωνα έγιναν μια κύρια μορφή επικοινωνίας, με μεγάλες γραμμές να σχηματίζονται σε κάθε ένα. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, το πρώτο πράγμα που θέλετε να κάνετε είναι να μιλήσετε στην οικογένειά σας και να βεβαιωθείτε ότι όλοι είναι εντάξει. Δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου για αρκετές ώρες, καθώς δεν μπορούσαν να περάσουν τηλεφωνικές κλήσεις, μηνύματα και SMS. Τελικά μετά από περίπου 7 ώρες έλαβα ένα μήνυμα από το Facebook που έλεγε ότι η γυναίκα μου είχε αφήσει ένα μήνυμα στο e-mail μου. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό που επικράτησε από μια πλατφόρμα επικοινωνίας ήταν Facebook και Twitter.

Μετά από αρκετές ώρες με τα πόδια βρήκα ένα ανοιχτό Starbucks και σταμάτησε να ζεσταθεί και να ξεκουραστεί λίγο. Μου πήρε πίσω από αυτήν την όμορφη νεαρή κοπέλα που καθόταν ήσυχα εκεί στο κιμονό της. Είναι σαφές ότι είχε ένα διαφορετικό σύνολο σχεδίων για την ημέρα, αλλά εντυπωσιάστηκα με τη χάρη στην οποία αντιμετώπιζε την κατάσταση. Θα έβλεπα τόσα περισσότερα παραδείγματα αυτού του χρόνου τις επόμενες μέρες.

Μεγαλώνοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρούσα δεδομένο ότι ξέρω πώς να περνάω καθώς περπατούσα ή ποδήλατο πολύ ως παιδί. Είμαι δρομέας και έχω εκπαιδευτεί σε αρκετούς μαραθώνιους, οπότε ξέρω πώς να φτάσω σε όλο το Τόκιο με τα πόδια. Δεν σκέφτηκα ποτέ το γεγονός ότι πολλοί Ιάπωνες παίρνουν το τρένο και δεν ξέρω πραγματικά πώς να περιηγηθείτε στην πόλη με τα πόδια. Τα αστυνομικά τμήματα γίνονται γρήγορα το μέρος για να λάβετε οδηγίες για το πώς να φτάσετε στο σπίτι.

και μετά από περισσότερες από 3 ώρες βρήκα τον μικρό δρόμο που οδηγεί στο σπίτι μου.

Το πρωί του Σαββάτου προσπάθησα να μαζέψω τι προμήθειες μπορούσα. Το φυσικό αέριο είχε ήδη διανεμηθεί στα 20 λίτρα ή περίπου 5 γαλόνια.

Πωλούνται ψωμιά σε ολόκληρη την Ιαπωνία - υπήρχε ανησυχία για τη διαθεσιμότητα φαγητού γενικά. Αυτό παιζόταν στον Τύπο σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά η εύρεση ψωμιού δεν ήταν εύκολη.

Τα πράγματα την Κυριακή φαίνεται να επιστρέφουν στο φυσιολογικό, αλλά οι άνθρωποι παρακολουθούσαν πολύ καλά τις ειδήσεις.

Τα ψωμιά συνεχίζουν να εξαντλούνται.

Τα καταστήματα παιχνιδιών είναι άδεια… Το Τόκιο γενικά φαίνεται σουρεαλιστικό με τις ελλείψεις ανθρώπων.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την κυκλοφορία συσκότισης και τρένων που λειτουργούν με πολύ περιορισμένη χωρητικότητα προκαλώντας μεγάλες ουρές.

Το Starbucks συνεχίζει να λειτουργεί αλλά με κερί για εξοικονόμηση ενέργειας.

Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν έφτασα στο γραφείο μου ήταν η επανασυσκευασία του σεισμού μου. Στις 10:02 π.μ. ένας άλλος σεισμός έπληξε στο Ιμπαράκι που ήταν περίπου 6.2. Χωρίς ζημιά, αλλά ήταν ανησυχητικό αφού ήταν μόνο στο γραφείο για μια ώρα. Μερικές εταιρείες έκλεισαν καθώς το προσωπικό ήταν κλονισμένο.

Οικογένειες και μαθητές αρχίζουν να μαζεύονται έξω από σιδηροδρομικούς σταθμούς για να συλλέγουν δωρεές για όσους έχουν πληγεί από τον σεισμό.

Τα τρένα παραμένουν εξαιρετικά γεμάτα.

Τα πληρώματα ειδήσεων είναι έξω από το Τόκιο καταγράφοντας τις ιστορίες.

Καθώς οι μετασεισμοί συνεχίζουν να συγκλονίζουν το Τόκιο και οι φόβοι συνεχίζουν να αυξάνονται με την πυρηνική κατάσταση στη Φουκουσίμα, υπάρχει μια ζοφερή διάθεση στο Τόκιο. Υπάρχει μεγάλη σύγχυση και παραπληροφόρηση. Το βενζινάδικο δίπλα στο σπίτι μου πήγε από το σιτηρέσιο το Σάββατο και την Κυριακή στο κλειστό για τη μέρα της Δευτέρας στο "Sold Out".

Οι γραμμές του τρένου συνεχίζουν να είναι τεταμένες.

Η βάση κάμερας Yodobashi είναι εντελώς άδεια. Αυτό είναι όπου οι άνθρωποι δοκιμάζουν τα πιο πρόσφατα κινητά τηλέφωνα.

Όπως και ο σταθμός Shinjuku, ο οποίος παίρνει περίπου 6 φορές την καθημερινή κίνηση από τον σταθμό Penn της Νέας Υόρκης.

Τα βενζινάδικα παραμένουν κλειστά.

Το Shibuya Crossing ονομάστηκε «Η πιο πολυσύχναστη διέλευση του κόσμου» με πλήθος έως 3,000 ανθρώπων που διασχίζουν σε μία μόνο αλλαγή φωτός είναι σχετικά άδειο και στο σκοτάδι.

Οι τίτλοι των εφημερίδων είναι γεμάτοι ιστορίες για την κατάσταση στη Φουκουσίμα.

Ένας ηλικιωμένος άνδρας κοίταξε ήσυχα έξω από το παράθυρο κατά τη διάρκεια του κοινού 10 λεπτών μαζί μας.

Με όλο τον φόβο και την αβεβαιότητα είναι εύκολο να το πιάσετε. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι πώς αντιμετώπισαν οι Ιάπωνες αυτήν την κατάσταση. Καθώς άλλαζα τρένα, το μάτι μου τράβηξε αυτήν την όμορφη νεαρή γυναίκα που περνούσε με χαρά πέρα ​​από το σταθμό με τη μητέρα της στο δρόμο για μια τελετή αποφοίτησης. Ήταν ενδιαφέρον να σκεφτούμε πώς χειριζόταν αυτήν την κατάσταση σαν να έλεγε «ΑΥΤΟ δεν πρόκειται να σταματήσει με την αποφοίτηση». Το σκέφτηκα ενώ οδήγησα το επόμενο τρένο μου για λίγο και μετά πήρα ένα tweet από κάποιον που με έκανε να χαμογελάσω «Οι περισσότεροι Ιάπωνες στο Τόκιο ασχολούνται με την καθημερινή τους ζωή. Ήσυχο αλλά ήρεμο. Αυτή η χώρα έχει μπάλες από χάλυβα. " Υπάρχουν πολλά να πούμε με το πώς οι Ιάπωνες αντιμετωπίζουν αυτήν την κατάσταση.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που παρέχουν λόγια υποστήριξης και προσευχές για την Ιαπωνία. Νομίζω ότι ως παγκόσμια κοινότητα έχουμε όλοι ευθύνη να βοηθήσουμε και οικονομικά. Υπάρχουν πολλοί οργανισμοί που προσφέρουν ανακούφιση, αλλά η προσωπική μου επιλογή είναι ο Ερυθρός Σταυρός. Αν θέλετε να βοηθήσετε μπορείτε να κάνετε δωρεά εδώ.

Ο Dave Powell είναι φωτογράφος και blogger με έδρα το Τόκιο της Ιαπωνίας. Γράφει το καθημερινό blog φωτογραφίας - Shoot Tokyo. Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στο Twitter @ShootTokyo. Οι περισσότερες από τις παραπάνω φωτογραφίες τραβήχτηκαν μαζί του Leica M9 και φακός Noctilux 50mm f / 0.95 στα 95, iso 160 και διάφορες ταχύτητες κλείστρου.