5 συμβουλές για τη βελτίωση της φωτογραφίας τοπίου

Τα φύλλα τελικά παρασύρονται και το κρύο μπαίνει. Ο χρόνος για τα χειμερινά τοπία έχει φτάσει. Αν και η φωτογραφία τοπίου μπορεί να είναι λίγο εκφοβιστική λόγω όλων των εξειδικευμένων εργαλείων που κουβαλούν, αλλά ποτέ δεν φοβούνται. Τα τοπία μπορούν να καταγραφούν με ό, τι κι αν έχετε. Όντας ως επί το πλείστον φωτογράφος πορτρέτου, εργάζομαι ως επί το πλείστον με τυπικούς και τηλεφακούς φακούς, αλλά έχω βρει τη φωτογραφία τοπίου και τοπίου ως έναν εύκολο τρόπο να ακονίσω τις δεξιότητές μου στη φωτογραφία, ενώ χαλαρώνω και δεν επικεντρώνομαι σε έναν πελάτη. Έτσι κατά τη διάρκεια αυτής της υπέροχης περιόδου του χρόνου, φροντίστε να δώσετε στον εαυτό σας το δώρο χαλάρωσης μέχρι δοκιμάζοντας ένα διαφορετικό είδος φωτογραφίας.

Εδώ είναι οι πέντε συμβουλές μου για καλύτερη φωτογραφία τοπίου.

# 1 - Τρίποδο, Τρίποδο, Τρίποδο

Αυτό είναι το προφανές. Όταν κάποιος ζωγραφίζει μια εικόνα ενός φωτογράφου τοπίου στο μυαλό του, βλέπει μια κάμερα σε ένα τρίποδο. Όντας ένας φορητός πυροβολιστής, έπρεπε πραγματικά να μάθω να δουλεύω με τη δυσκολία που προκαλείται από τη βολική συσκευή.

Έχω χρησιμοποιήσει πολλούς τύπους τρίποδων με τα χρόνια και ναι, έχοντας ένα εξαιρετικά ωραίο τρίποδο είναι υπέροχο αλλά δεν είναι απαραίτητο αν το δοκιμάζετε! Για εκθέσεις κάτω από ένα λεπτό, μπορείτε να αισθανθείτε ασφαλείς με ένα ελαφρύ τρίποδο εκτός εάν είναι εξαιρετικά θυελλώδες. Πριν επενδύσω σε ένα καλύτερο τρίποδο, χρησιμοποιούσα απλώς ένα τρίποδο επωνυμίας bin Kodak που πήρα σε μια αυλή. (Εάν έχετε ένα ελαφρύ ή αδύνατο τρίποδο, φροντίστε να το ζυγίσετε). Συνήθως δένω το δικό μου με την τσάντα της κάμερας ή το θάβω ελαφρά στη γη. Μία από τις μεγαλύτερες συμβουλές που μπορώ να περάσω είναι να πλαισιώσετε τη λήψη σας πριν συνδέσετε την κάμερά σας σε ένα τρίποδο, με αυτόν τον τρόπο δεν θα αισθάνεστε περιορισμένοι από το τρίποδο, αλλά αντ 'αυτού το βλέπετε ως σταθερό εργαλείο.

# 2- Δεν το κάνεις Έχω για να χρησιμοποιήσετε ένα τρίποδο

Τα τρίποδα δεν είναι πάντα αναγκαιότητα. Ένα πράγμα που έχω κάθε κοινό σακίδιο κάμερας είναι η ενόχληση να μεταφέρω ένα τρίποδο. Μερικές φορές ξοδεύετε τόσο πολύ χρόνο δουλεύοντας στη ρύθμιση της ταχύτητάς σας ώστε να είναι σταθερή που χάνετε εκείνη την τέλεια στιγμή όπου ο ήλιος βρίσκεται στη σωστή γωνία. Μάθετε πότε να το μεταφέρετε και πότε να μην το μεταφέρετε. Ο κανόνας μου είναι εάν έχω μόνο λίγα λεπτά για να φτάσω στην τοποθεσία μου, θα κρατήσω το χέρι ή θα χρησιμοποιήσω κάτι ως στήριγμα, αλλά αν μπορώ να περάσω λίγο χρόνο για να βρω τα πράγματα ακριβώς όπως τα θέλω, θα φέρω τα ραβδιά κατά μήκος.

# 3- Δεν απαιτείται HDR

Αυτή η εικόνα είναι μία μόνο εικόνα και όχι HDR. Μην με παρεξηγείτε, το HDR είναι ένα όμορφο πράγμα και όταν γίνει σωστά μπορεί να δημιουργήσει μερικές από τις πιο εκπληκτικές εικόνες. Ανθρωποι σαν Trey Ratcliff πραγματικά δείχνουν πόσο εκπληκτικό μπορείτε να κάνετε αυτά τα βλέμματα, αλλά σπάνια τραβάω ένα HDR με το οποίο είμαι ευχαριστημένος. Έτσι, για να μειώσω λίγο χρόνο επεξεργασίας, τραβάω σε μορφή αρχείου RAW και εκθέτω για τους μεσαίους τόνους. Αυτό μου δίνει μια εξαιρετική βασική εικόνα και έπειτα μπορώ να δείξω στην εικόνα λίγη αγάπη με τα εργαλεία αποφυγής και εγγραφής στο Photoshop για να είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με τη λεπτομέρεια στο μεγαλύτερο μέρος του δυναμικού εύρους. Το MCP Actions έχει μερικά προεπιλογές για να επιτύχετε μια φανταστική εμφάνιση HDR στο Lightroom που μπορεί να το κάνει γρήγορο και εύκολο.

# 4- Η διακοπή της νύχτας πονάει περισσότερο από τις βοήθειες

Τις πρώτες φορές που δοκίμασα το χέρι μου σε νυχτερινή φωτογραφία μεγάλης έκθεσης, χρησιμοποιούσα πολύ μικρά ανοίγματα όπως f / 16 ή f / 22. Η θεωρία μου ήταν ότι τα μικρά ανοίγματα θα έκαναν πιο ευκρινείς φωτογραφίες, και σε πολλές περιπτώσεις αυτό ισχύει. Αλλά αυτό που κατάλαβα, και εσείς, επίσης, είναι ότι τα μεγαλύτερα ανοίγματα (όπως f / 2.8 ή f / 4) που εστιάζονται στο άπειρο θα μοιάζουν με τα σταματημένα ανοίγματα, αλλά το μεγαλύτερο άνοιγμα θα πάρει λιγότερο χρόνο για την ίδια έκθεση . Για παράδειγμα: Η έκθεση σε f / 16 ISO: 100 με ταχύτητα κλείστρου 30 δευτερολέπτων είναι η ίδια ακριβώς έκθεση με το F / 4 ISO: 100 με ταχύτητα κλείστρου 2 δευτερολέπτων. Πόσο τρελό είναι αυτό;;!?

# 5- Το εστιακό μήκος μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος σας

Τα τοπία ή τα τοπία μπορούν να ληφθούν με οποιονδήποτε εστιακό μήκος φακού. τι αλλάζει είναι η εμφάνιση που προσπαθείτε να επιτύχετε. Όταν φωτογραφίζω τοπία, συνήθως συσκευάζω ένα τυπικό μήκος (35mm ή 50mm, πιθανότατα το 35mm), ένα εξαιρετικά ευρύ (14 mm) και σε έναν fisheye.

Το Nikon 35mm 1.8  για περίπου $ 200, Canon 50mm για λίγο πάνω από 100 $ και η Rokinon έχει χειροκίνητους φακούς και στους τρεις αυτούς τύπους που κυμαίνονται από 200 $ - 500 $ το καθένα. Με μεγαλύτερα εστιακά μήκη σε αυτήν την κατηγορία, όπως 50mm ή 85mm, είναι πολύ δύσκολο να κρατήσετε το χέρι χωρίς ανακίνηση σε κατάσταση χαμηλότερου φωτισμού. Προσπαθώ να μην τραβήξω ποτέ εστιακή απόσταση με ταχύτητα κλείστρου χαμηλότερη από την εστιακή μου απόσταση (Παράδειγμα: Δεν θα πυροβολήσω 85 χιλιοστά στο 1/60 του δευτερολέπτου, αλλά θα πυροβολήσω 50 χιλιοστά στο 1/60 του δευτερολέπτου.)

Ο αγαπημένος μου τύπος τοπίου είναι με το fisheye 14mm ή 8mm όπου σταθεροποιώ τον εαυτό μου πάνω σε έναν ελαφρύ πόλο ή έναν τοίχο και μειώνω την ταχύτητα κλείστρου μου περίπου στο 1/15 ή το 1/20 του δευτερολέπτου (Εάν είμαι πραγματικά σταθερός, I μπορεί να κάνει εκθέσεις 1/2 δευτερολέπτου με αυτόν τον τρόπο. Η εικόνα είναι ένα παράδειγμα αυτού του τύπου). Αυτό μου επιτρέπει να πιάσω το θόλωμα των αυτοκινήτων που περνούν και επίσης να εκθέτω για αρκετό φως περιβάλλοντος για να καταγράψω τη σκηνή χωρίς να προκαλέσω πάρα πολύ, εάν υπάρχει, κούνημα της κάμερας. Είναι αυτές οι εικόνες τέλεια κολλημένες; Μπορούν να είναι, αλλά ακόμα κι αν δεν είναι, θα έχετε μια διασκέδαση να τα πάρετε. Συνολικά, ένα μικρότερο εστιακό μήκος θα παράγει καλύτερες λήψεις χειρός από τις μεγαλύτερες όταν χρησιμοποιείτε χαμηλότερες ταχύτητες κλείστρου.

Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση. Μου αρέσει και μοιραστείτε με τους φίλους σας για να περάσετε τη χαλαρωτική τέχνη της φωτογραφίας τοπίου και δρόμου!

Ο Jarrett Hucks είναι φωτογράφος πορτρέτου και γάμου με έδρα το Myrtle Beach της Νότιας Καρολίνας. Η αποκαλυπτική δημοσιογραφική αφήγησή του τον βοήθησε να βρει τη φωνή του σε μια κορεσμένη αγορά. Είναι πολύ δραστήριος στο Blog του και στο δικό του Σελίδα στο Facebook να μοιράζεται το έργο του, την προσωπική του δουλειά και τη φωτογραφία του δρόμου!