3 س Toالی که قبل از شروع کار عکاسی باید از خود بپرسید

این روزها بسیاری از ما دوربین های خوبی داریم. همیشه خیلی وسوسه انگیز است کسب و کار عکاسی راه اندازی کنید. منفی زیادی در صنعت با افراد وجود دارد که به شما می گوید شما نمی توانید / نباید این کار را انجام دهید. من فکر می کنم دنبال کردن رویاهایت همیشه خوب است ، اما اگر قصد انجام چنین کاری را دارید ، ابتدا به داستان من گوش دهید ...

پنج سال پیش من در یک Canon Rebel سرمایه گذاری کردم. من یک بچه دو ساله و کاملاً جدید داشتم. آن دوربین بهترین دوست من بود. طولی نکشید و من درخواست های دیگران را برای گرفتن عکس برای آنها نیز شروع کردم. من تملق داشتم و البته مشتاقانه گفتم بله. قدم بعدی من شروع یک کار عکاسی بود. بنابراین آنلاین شدم (همه بچه های باحال این کار را می کردند). من یک وبلاگ ایجاد کردم ، "عکاسی کریستین ویلکرسون" را از بالای صفحه سیلی کردم و کلیک کردم. داستان من در مورد اولین سفر من به عکاس حرفه ای شدن ممکن است آشنا به نظر برسد زیرا بسیاری از این مسیر را طی می کنند ، در حالی که عکاسان دیگر آن را تحقیر می کنند.

من اینجا هستم تا به شما بگویم که شروع یک کار عکاسی به این سرعت ، ایده بدی بود ، ایده بسیار بدی بود.

در حالی که تصاویر من برای من معنی زیادی داشتند و دیگران به نظر می رسیدند که آنها را تحسین می کنند ، من واجد شرایط نیستم و آماده نیستم خودم را آنجا بگذارم عکاس حرفه ای با برچسب خود. استرس استقبال از خواسته های آنچه من "مشتری" می نامیدم ، زندگی را از چیزی که قبلاً لذت زیادی برای من ایجاد کرده بود می مکید. طولی نکشید که ترک کار (که هرگز در واقع یک تجارت نبود). درعوض من یک کلاس شرکت کردم تا به من در استفاده بهتر از دوربین کمک کنم ، دیوانه وار درس خواندم و در انواع شرایط نوری عکسبرداری را امتحان کردم.

بیایید 4 سال روزه بگیریم. عشق من به عکاسی بیشتر شده بود و دانش و درک من نیز افزایش یافته بود. همچنین وقت بیشتری برای سرمایه گذاری در خودم داشتم. به نظر می رسید زمان مناسبی برای شروع کارم است و پس از ارزیابی اهداف زندگی ، محدودیت های زمانی و عوامل خطرسازم تصمیم گرفتم جلو بروم. من هنوز در مراحل اولیه هستم اما چون وقت گذاشتم و هم در زمینه تجارت و هم در زمینه عکاسی اطلاعات کسب کردم ، به آینده خوشبین هستم.

من این داستان را با شما در میان می گذارم زیرا اکثر ما که از عکاسی لذت می بریم به جایی می رسیم که از خود می پرسیم "آیا باید یک کار عکاسی راه اندازی کنم؟" با فرض اینکه به عکسبرداری خود اطمینان دارید و احساس می کنید می توانید بیشتر سناریوهای "مربوط به عکس" را که به شما پرتاب شده اند اداره کنید ، در اینجا چند نکته وجود دارد که باید قبل از غوطه ور شدن در نظر بگیرید:

1. آیا حاضر هستم برای ثبت نام برای پروانه کسب ، پرداخت مالیات فروش و مالیات بر درآمد شخصی وقت و هزینه کنم؟  اگر ثبت مالیات و ثبت نام کاری نیست که بخواهید انجام دهید ، ارائه خدمات خود با پول ایده خوبی نیست.
2. آیا زمان لازم برای سرمایه گذاری در خوشحالی مشتری را دارم؟ این فقط گرفتن عکس برای آنها نیست. شما باید بتوانید به ایمیل ها پاسخ دهید و به مشتری توجه لازم را بدهید. شما همچنین باید بتوانید انتقادات را از مشتری بگیرید و اگر نمی توانید پس از آن برای مدیریت مشاغل سخت خواهید بود.
3. آیا تبدیل هدیه عکاسی من به یک کار لذت این کار را می خورد؟  برای من 5 سال پیش جواب آن مثبت بود. از آنجا که من قبلاً مشغول فشار اضافی مهلت ها بودم و خشنود کردن دیگران باعث خراب شدن شادی می شد. خوب است که هدیه خود را به عنوان یک سرگرمی نگه دارید یا صبر کنید تا احساس درست شود.

صرف اینکه عاشق عکاسی هستید و در تجهیزات سرمایه گذاری کرده اید به معنای این نیست که شما هستید داشته باشد به یک عکاس حرفه ای. اما این بدان معنا نیست که شما هم نمی توانید باشید. هیچ شرمنده ای وجود ندارد سرگرمی بودن و هیچ شرم آوری در تبدیل استعداد خود را به یک حرفه است. کاری را انجام دهید که باعث خوشحالی شما می شود اما بعد از اشتباهات من پیشنهاد می کنم این کار را درست انجام دهم.

کریستین ویلکرسون ، نویسنده این پست مهمان ، یک عکاس مستقر در یوتا است. شما همچنین می توانید او را در پیدا کنید فیس بوک.