چگونه آن را به عنوان یک عکاس نوجوان درست کنیم

هرگز فکر نمی کردم که در یکی از سایتهای عکاسی مورد علاقه خود به عنوان میهمان وبلاگ نویسی کنم. قبل از شروع ، فقط می خواهم از جودی فریدمن بخاطر امکان ایجاد آن تشکر کنم.

نام من هانا است ، و من یک عکاس نوجوان هستم. ممکن است این حرف را بشنوید و فکر کنید ، "وای! دوست دارم تعدادی از تصاویر او را ببینم! شرط می بندم که او نمی تواند هر چیزی را که ارزش چاپ داشته باشد ، بردارد. "؟؟ به عنوان یک عکاس نوجوان جدی گرفتن آن می تواند سخت باشد. من این پست را برای دیگر عکاسان نوجوان می نویسم ، زیرا این چیزی است که ای کاش می توانستم هنگام شروع عکاسی آن را داشته باشم.

من از 10 سالگی عکاسی را شروع کردم و از عکسبرداری مادرم استفاده کردم و تقریباً از همه چیز عکس گرفتم. من فقط تصمیم گرفتم که می خواهم برای سرگرمی عکاسی را امتحان کنم. من شروع به ارسال تصاویر در وب سایتی کردم که توسط نشنال جئوگرافیک کودکان اداره می شود ، به نام My Shot. برای کودکان / نوجوانان عکاسان بود که تصاویر خود را در یک جامعه معتدل ارسال کنند تا بتوانند انتقادات را از بچه های دیگر دریافت کنند.

من در آن وب سایت چند جایزه آنلاین کسب کردم. در ابتدای سال گذشته ، من واقعاً مورد توجه بچه های نشنال جئوگرافیک قرار گرفتم. یکی از افتخارآمیزترین روزهای زندگی من این بود که فهمیدم در این کشور چاپ شده ام مجله چاپ National Geographic Kids. خبر حتی بزرگتر این بود که عکس من در خانه معاون رئیس جمهور بایدن در واشنگتن دی سی نمایش داده شده است. من هرگز تصور نمی کردم که متوجه شدم برای عکاسی من ، خیلی کمتر اینکه عکس من در خانه معاون رئیس جمهور آویخته شود. برای من کاملاً شوکه شد.

این عکسی است که در خانه معاون رئیس جمهور آویزان بود:

اندکی پس از آن شروع به انجام پرتره های حرفه ای کردم. یکی از به یاد ماندنی ترین عکس های من دختری ده ساله بود که به عنوان یک هدیه تولد از پدر و مادرش عکسبرداری دریافت کرد. او لباس عروس مادرش را پوشید. ما جمعه این عکس را در وبلاگ نشان خواهیم داد ، بنابراین دوباره بررسی کنید. در حالی که من عاشق عکسبرداری هستم ، اما بیشتر علاقه مند به ثبت لحظات واقعی دوستان و خانواده ام هستم. یکی از عکسهای مورد علاقه من این است که دوستان کاملا طبیعی هستند در حالی که ما از همنشینی دیگران لذت می بریم. اینجا دیده شده:

هدف من در تمام تصاویرم این است که سوژه را در وضعیت واقعی شخص ثبت کنم ، "ماسک" نپوشیده یا تظاهر نکنم.

هنگامی که شما به عنوان یک عکاس نوجوان شروع به کار می کنید ، باید رویکردی حرفه ای نسبت به عکاسی داشته باشید. این بدان معنا نیست که این کار را برای شما کمتر سرگرم کننده جلوه می دهد ، اما شما باید بزرگسالان را جدی بگیرید. این به معنای پشت سر گذاشتن هرگونه غر زدن یا شکایت است - و استفاده از حرفه ای بودن برای ترغیب کسی در انجام پرتره های خود. میزان صدا برای بزرگسالان به طرق مختلف دیده می شود و آنچه ممکن است پرسیدن از شما به نظر برسد برای شخصی که با او صحبت می کنید ناامیدکننده و آزار دهنده است. مهم است که توضیح دهید چرا برای آن شخص ارزش دارید ، درست همانطور که یک بزرگسال چنین می کند.

پس از گرفتن عکس ، اطمینان حاصل کنید که در ارسال به موقع عکس هایشان کوشا هستید. اگر مشاغل پولی می گیرید ، نمی توانید از بهانه هایی مانند "من خیلی کار درسی یا تست دارم" استفاده کنید. اگر سه هفته بعد از گرفتن عکسهای پرتره آنها منتظر بمانید تا تصاویرشان را به آنها نشان دهید ، ممکن است آنها فکر کنند شما تنبل هستید ، یا اینکه نمی خواهید عکس ها را ببینند زیرا خوب نیستند.

یک روش عالی برای جلب توجه این است که نام خود را در تبلیغات مطرح کنید ، بدون اینکه از نوجوان بودن نام ببرید. وقتی مردم عکس های عالی می بینند ، آن شخص را به عنوان عکاس خود می خواهند. سن شما اهمیتی ندارد اگر شما بتوانید به طور مداوم عکس های با کیفیتی بگیرید که مردم می خواهند روی دیوار خود آویزان کنند.

آخرین نکته این است: هرگز فراموش نکنید که چرا یک عکاس هستید. شما این کار را انجام می دهید زیرا آن را دوست دارید ، و دلیل آن این نیست. اگر به هر دلیلی دیگر احساس اشتیاق در این مورد ندارید ، هیچ دلیلی برای ادامه کار ندارید. شما یک نوجوان هستید ، تمام زندگی خود را پیش رو دارید. کاری را که دوست دارید انجام دهید و از سالهای نوجوانی خود نهایت استفاده را ببرید.

بیشتر عکسهای هانا را می توانید در My Shot مشاهده کنید. جمعه را بررسی کنید تا عکس لباس عروسی را که گرفته و نحوه ویرایش آن را ببینید اقدامات تلفیقی و الهام بخش.