درون توکیو: یک نمای عکاس

درون توکیو: یک نمای عکاس

نوشته شده برای اقدامات MCP توسط دیو پاول، یک عکاس ساکن توکیو، ژاپن

این چند روز گذشته برای ما که در توکیو زندگی می کنیم یک سورئال است. فقط می توانم تصور کنم برای کسانی که در مناطقی از ژاپن که تحت تأثیر حوادث روزهای اخیر قرار گرفتند بسیار سخت تر است. من 10 سال در توکیو زندگی کردم و زلزله فقط بخشی از زندگی روزمره است. به طور معمول کمی جغجغه وجود دارد ، برخی از آن ها تکان می خورند ، شما کمی ناراحت هستید اما پس از آن نسبتاً سریع عبور می کند. چند ثانیه بعد از آن ، با نیروی سوار شدن کاملاً متفاوت بود و با قدر 9.0 کاملاً وحشتناک بود.

من برای شغل خود بسیار تلفنی هستم و زمان زیادی را صرف تماشای پنجره دفتر طبقه 26 خود می کنم Shinjuku، (توکیو ژاپن). چند دقیقه بعد از زلزله ، این منظره از پنجره من بود. شخصی در خیابان پایین بود و ویدئویی از ساختمان اداری من را در YouTube ضبط کرد. مال من ساختمان قهوه ای در وسط است - اینجا را تماشا کنید.

همه قطارها در روز جمعه متوقف شدند و میلیون ها نفر در کف دفاتر خود خوابیدند یا برای پیاده روی طولانی در خانه آماده شدند. اکثر شبکه های تلفن همراه از کار افتاده بودند و تلفن های پولی به شکل اصلی ارتباطات در می آمدند که در هر کدام صف های طولانی تشکیل می شد. وقتی چنین چیزی اتفاق می افتد ، اولین کاری که می خواهید انجام دهید این است که با خانواده خود صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که همه خوب هستند. من نمی توانستم چندین ساعت به خانواده ام برسم ، زیرا تماس های تلفنی ، نامه های الکترونیکی و پیام کوتاه نمی توانستند از راه برسند. سرانجام بعد از حدود 7 ساعت پیامی از فیس بوک دریافت کردم مبنی بر اینکه همسرم پیامی را در ایمیل من گذاشته است. جالب است که آنچه از یک بستر ارتباطی غالب بود ، بود فیس بوک و توییتر.

بعد از چند ساعت پیاده روی یک روزنه باز پیدا کردم استارباکس و متوقف شد تا گرم شود و کمی استراحت کند. من توسط این دختر جوان زیبا که بی صدا در کیمونوی خود آنجا نشسته بود ، برگشتم. واضح است که او برای این روز برنامه متفاوتی داشت اما من تحت تأثیر لطفی که او با اوضاع کنار می آورد تحت تأثیر قرار گرفتم. طی روزهای آینده نمونه های بیشتری از این مورد را مشاهده خواهم کرد.

در ایالات متحده بزرگ شدم و من می دانستم که در کودکی هنگام راه رفتن یا دوچرخه سواری زیاد چطور می توانم رفت و آمد کنم. من یک دونده هستم و برای چندین ماراتن آموزش دیده ام ، بنابراین می دانم که چگونه با پای پیاده تمام توکیو را بدرقه کنم. من هرگز به این واقعیت فکر نکرده ام که بسیاری از ژاپنی ها با قطار سوار می شوند و واقعاً نمی دانند چگونه با پای پیاده در شهر گشت بزنند. ایستگاه های پلیس به سرعت محلی برای راهنمایی در مورد چگونگی رسیدن به خانه می شوند.

و بعد از بیش از 3 ساعت خیابان کوچکی را یافتم که به خانه من منتهی می شود.

شنبه صبح سعی کردم آنچه را که می توانم جمع کنم. گاز در حال حاضر به 20 لیتر یا حدود 5 گالن جیره بندی می شد.

مغازه های تهیه نان در سراسر ژاپن فروش می کردند - نگرانی در مورد دسترسی مواد غذایی به طور کلی وجود داشت. این موضوع در مطبوعات بیشتر پخش شده است اما یافتن نان آسان نبوده است.

به نظر می رسد اوضاع روز یکشنبه در حال بازگشت به حالت عادی است اما مردم اخبار را بسیار نزدیک نگه می داشتند.

فروش نان همچنان ادامه دارد.

فروشگاه های اسباب بازی خالی است ... به طور کلی توکیو با کمبود مردم سورئال به نظر می رسد.

دولت اعلام کرد که خاموشی ها و قطارها با ظرفیت بسیار محدودی حرکت می کنند و باعث ایجاد صف های بزرگ می شوند.

استارباکس برای صرفه جویی در مصرف انرژی به کار خود ادامه می دهد اما با نور شمع.

اولین کاری که هنگام رسیدن به دفتر کارم انجام دادم بسته بندی مجدد کیت زلزله ام بود. ساعت 10:02 صبح زمین لرزه دیگری در ایباراکی رخ داد که ریشتر آن در حدود 6.2 ریشتر بود. هیچ آسیبی نرسید اما فقط بعد از یک ساعت حضور در دفتر بی دردسر بود. چند شرکت تعطیل شدند زیرا کارکنان به وضوح متزلزل شده بودند.

خانواده ها و دانش آموزان در خارج از ایستگاه های قطار برای جمع آوری کمک های مالی برای افراد زلزله زده جمع می شوند.

قطارها بسیار شلوغ هستند.

اخبار خدماتی در سراسر توکیو مشغول گرفتن داستان هستند.

در حالی که پس لرزه ها همچنان توکیو را به لرزه درآورده و با افزایش وضعیت هسته ای در فوکوشیما نگرانی ها همچنان افزایش می یابد ، در توکیو حال و هوای ناخوشایندی وجود دارد. بسیاری از سردرگمی ها و اطلاعات غلط در اطراف منتشر شده است. پمپ بنزین کنار خانه من از سهمیه بندی شنبه و یکشنبه به تعطیل برای روز دوشنبه تبدیل شد و به سادگی "فروخته شد".

خطوط قطار همچنان پرتنش هستند.

پایه دوربین یدوباشی کاملاً خالی است. این جایی است که مردم جدیدترین تلفن های همراه را امتحان می کنند.

همانند ایستگاه Shinjuku که تقریباً 6 برابر روزانه از ایستگاه Penn NYC بازدید می کند.

پمپ بنزین ها بسته هستند.

گذرگاه شیبویا ، "شلوغ ترین گذرگاه جهان" لقب گرفته و جمعیتی تا 3,000 نفر در حال عبور از یک تغییر نور ، تقریباً خالی و در تاریکی است.

روزنامه ها عناوین پر از داستان در مورد اوضاع فوکوشیما است.

یک مرد مسن در طول سفر 10 دقیقه ای مشترک ما با آرامش از پنجره بیرون را نگاه می کند.

با تمام ترس و عدم اطمینان ، گرفتار شدن در آن آسان است. آنچه بیشتر تحت تأثیر قرار گرفته ام این است که ژاپنی ها چگونه با این وضعیت کنار آمده اند. وقتی داشتم قطارها را عوض می کردم ، چشم من این زن جوان زیبا را که با لطف مادرش در حال رفتن به ایستگاه با مادرش در راه رفتن به یک جشن فارغ التحصیلی بود ، جلب کرد. جالب بود که در مورد اینکه او چگونه این وضعیت را اداره می کند فکر می کرد که می گوید "این با فارغ التحصیلی متوقف نخواهد شد" جالب بود. در حالی که کمی سوار قطار بعدی ام شدم و سپس از طرف شخصی توئیتی گرفتم که لبخند می زد ، به او فکر کردم. "بیشتر ژاپنی ها در توکیو به زندگی روزمره خود ادامه می دهند. آرام اما آرام. این کشور توپ های فولادی دارد. " درباره چگونگی رفتار ژاپنی ها در این شرایط چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد.

افراد زیادی برای ژاپن کلمات حمایت و دعا ارائه می دهند. من فکر می کنم به عنوان یک جامعه جهانی همه ما وظیفه داریم از نظر مالی نیز کمک کنیم. بسیاری از سازمان ها هستند که کمک می کنند اما انتخاب شخصی من صلیب سرخ است. اگر می خواهید کمک کنید می توانید در اینجا کمک مالی کنید.

دیو پاول یک عکاس و وبلاگ نویس در توکیو ژاپن است. او می نویسد وبلاگ عکاسی روزانه - توکیو را شلیک کنید. می توانید او را در توییترShootTokyo دنبال کنید. بیشتر عکس های بالا با او گرفته شده است Leica M9 و یک لنز Noctilux 50mm f / 0.95 در .95 ، ISO 160 و سرعتهای مختلف شاتر.