5 نکته ثابت شده برای تسلط بر هنر عکاسی از خود

وقتی کلمه خود پرتره را می گویم ، بلافاصله چه چیزی به ذهنم خطور می کند؟ بیشتر اوقات ، دانش آموزانم می شنوند که به من می گویند تصاویر سلف پرتره احساس ناراحتی ، ناراحتی یا حتی ترس را القا می کنند.

"من از نگاهم در تصاویر متنفرم"

"من نمی خواهم بیا اگر همیشه از خودم عکس بگیرم به عنوان یک خودشیفته "

"من کمترین ایده ای ندارم که چگونه دوربین خود را کار کنم و همزمان از خودم عکس بگیرم"

اگر این شما هستید ، بگذارید به شما اطمینان خاطر بدهم که می دانم چه احساسی دارید. وقتی سفر عکاسی خود را شروع کردم دقیقاً در همین مکان بودم. 

سلفی پرتره و توسط بریل عین یانگ

من به وضوح شروع اولین عکس عکس 365 روزه خود را به یاد می آورم که تصمیم گرفتم خودم را برای اولین بار در معرض لنز خود قرار دهم. شوهرم کنار من نشست و در حالی که تصویر به تصویر می گرفتم ، خنده می کشید. هر بار روند کار به همین صورت بود: من عکاسی می کردم ، دوربین را می چرخاندم ، در منظره یاب نگاه می کردم ، با عدم تأیید سرم را تکان می دادم و دوباره عکاسی می کردم. من ناامید شدم ، زیرا می خواستم دنیا همانطور که خودم دیدم مرا ببیند. من می خواستم همه من را که هر روز کنار هم قدم می زنم بشناسند ، اما به نظر نمی رسید که این من را با لنز بگیرم.

با گذشت زمان ، عمل قرار گرفتن در معرض لنز دوربین کمتر ترسناک شد. در واقع تبدیل به یک تجربه آزاد شد. من شروع به یادگیری خطوط بدنم ، اصلاح وضعیت بدن و کشف ویژگیهایی کردم که بیشتر از همه درباره خودم دوست داشتم. دیگر گرفتن عکس های پرتره کار سختی نبود بلکه یک عمل بیانگری بود. و وقتی در اواخر بارداری دختر اولمان را به طرز غم انگیزی از دست دادیم ، تصاویر سلف پرتره احساسات من و راه ارتباط دوباره من با دنیای شکسته ام بودند.

تصاویر سلف پرتره به من اجازه می دهد خودم را دوباره کشف کنم و در عکس ها احساس زیبایی کنم. این دیوارهای عاطفی من را ساخته بودم و به دنیا اجازه می داد تا دقیقاً احساس من را ببیند. چهره پردازی خودم - به خودم و دیگران - به روشهای کاملاً جدیدی نشان داد.

در اینجا 5 نکته آورده شده است تا شما را به همان اندازه که دوست دارم از خود پرتره شدن دوست داشته باشی و از آن لذت ببری. برو جلو ، دوربینی را بگیرید و بیایید آماده شویم تا به جهانیان نشان دهیم که چقدر واقعاً زیبا هستید.

1) از دوربین خود به عنوان وسیله نقلیه برای به اشتراک گذاشتن داستان خود استفاده کنید: قبل از اینکه دوربین را روی خود روشن کنید ، فضای خلوتی پیدا کرده و کمی درباره داستانی که می خواهید بگویید فکر کنید. امروز نسبت به خود چه احساسی دارید؟ الان در مورد خود یا زندگی خود بیشتر چه چیزی را دوست دارید؟ چیزی که دوستش ندارید چیست؟ 10 دقیقه وقت بگیرید تا یک ژورنال بگیرید و از دستورات بالا برای نوشتن آنچه در روح شماست استفاده کنید. نوشتن می تواند اطلاعات زیادی راجع به آنچه در اعماق وجود شما می گذرد ، ایجاد کند ، و ممکن است برخی از سرنخ ها را در مورد چگونگی بهترین تنظیم خود پرتره و ایجاد نور ، خلق و خو و جو مناسب برای داستان شما بیان کند.

2) برای گرفتن عکس برنامه ریزی کنید: برخی از ابزارهایی که هنگام گرفتن عکسهای شخصی از آنها استفاده می کنم سه پایه و تایمر از راه دور من هستند. یک سه پایه می تواند به شما امکان تنظیم در هر مکانی را بدهد و یک تایمر از راه دور به شما امکان می دهد چندین عکس بگیرید بدون اینکه از دوربین به مکان شلیک خود بروید و بروید. با این حال ، قطعاً این ابزارها لازم نیستند! سال گذشته که دنده دوربین را به روز کردم ، دیدم که دوربین جدیدم برای سه پایه بسیار سنگین است و زمان از راه دور دیگر سازگار نیست. بنابراین در عوض من دوربین خود را روی یک میز متعادل می کنم و یا از تایمر داخل دوربین یا انعکاس خود در آینه استفاده می کنم تا به تصویر پرتره خودم که می خواهم برسم.

3) با ترکیب خود خلاق باشید: آیا احساس می کنید کمی دور از فضای راحتی خود هستید که دوربین را روی خود چرخانده اید؟ به یاد داشته باشید شما می توانید خلاق باشید! نیازی نیست که یک عکس از خود شامل صورت شما شود. به روش هایی فکر کنید که می توانید از پاها ، دست ها ، کمر یا سایر اعضای بدن خود برای کمک به انتقال پیام خود عکس بگیرید. همچنین مدتی وقت بگذارید تا مکان را در نظر بگیرید. چه مکانی به شما کمک می کند تا داستان شما بهترین باشد؟ آیا در خانه شما اتاق خاصی وجود دارد؟ آیا باغ حیاط خلوت زیبایی دارید؟ آیا در پارک محله نور صبحگاهی عالی وجود دارد؟ مکانی را که با شما صحبت می کند و پیام خود را انتخاب کنید.

4) یک مددجو ثبت کنید: قبل از قرار گرفتن در کادر ، فوکوس خود را در دوربین تنظیم کنید. من قبل از عکسبرداری تصویر خود را تجسم می کنم و اغلب برای تنظیم تمرکز خود از یک ایستاده (شوهرم ، یک اسباب بازی پر شده ، عروسک و ...) استفاده می کنم. من معمولاً در جایی روی چشمها یا صورتم متمرکز می شوم اما اگر به شما کمک می کند داستانتان را کمک کنید ، باید مجوز هنری را بگیرید. من شناخته شده ام که لنزهای خود را به فوکوس دستی تغییر می دهم و اگر روزانه به طور خاص "مبهم" باشم ، کل تصویر را تار می کنم.

5) برای بهبود بیشتر تصویر نهایی خود از ابزارهای ویرایش استفاده کنید: بخش مورد علاقه من در مورد روند خودنگارگری ، انتخاب ابزارها و تکنیک های ویرایش است که پس از عکسبرداری ، آن لایه اضافی از احساسات را به تصویر خود پرتره اضافه می کند. اکنون به تصویر خود نگاه دقیق تری بیندازید و تصمیم بگیرید که نوع ویرایش مناسب ترین نوع باشد. سیاه و سفید یا رنگی؟ کنتراست یا پرنعمت؟ نرم یا تیز؟ تصویر زیر با استفاده از ویرایش شد MCP's Fusion Actions برای فتوشاپ. MCP چنین است طیف گسترده ای از اقدامات و ایستگاه از پیش تنظیم شده من شما را تشویق می کنم هنگام کار در بیان داستان خود پرتره خود ، به کاوش بپردازید.

مجوز خلاقانه ای که می گیرید بخشی از لذت این روند است. از تخیل خود استفاده کنید ، بگذارید وحشی شود. و تلاش کنید تا شما را تسخیر کنید که آرزو دارید جهان ببینید. 

*** حالا برو خودت را به چالش بکشید تا از خود عکس بگیرید. سپس به این پست برگردید و آن را در بخش نظرات بارگذاری کنید. ما می خواهیم همه خوانندگان فوق العاده MCP را ببینیم! ***

وبلاگ نویس مهمان ، بریل عین یانگ ، به عنوان یک معلم عکاسی + شفادهنده با هدف به اشتراک گذاری خدمت می کند درس عکس برای تغذیه ذهن ، جسم و روح. او معتقد است تغذیه روح با یادگیری مادام العمر ، بهبود عکاسی و یک لیوان نیمه دید کامل. بریل کلاسهای عکاسی را با هدف آموزش مهارتهای دوربین خود و گرامی داشتن زندگی در www.berylaynyoung.com برگزار می کند.