शिल्लक शोधणे: जगलिंग करिअर, कौटुंबिक आणि छायाचित्रण यासाठी 4 टिपा

माझ्या घरी एक सामान्य आठवड्याचा दिवस पहाटे :5:०० वाजता सुरू होतो आणि रात्री साडेदहाच्या सुमारास संपतो, दरम्यानच्या काही तासांत मी हायस्कूलचे इंग्रजी शिक्षक, आई, पत्नी, मित्र आणि अर्धवेळ छायाचित्रकार होतो. 

जेव्हा मी प्रथम फोटोग्राफीबद्दल गंभीर होऊ लागलो, तेव्हा माझा स्वतःसाठी छंद असावा असे मला वाटते. मग एका मित्राने मला तिच्यासाठी काही फोटो घेण्यास सांगितले, आणि नंतर दुसरा मित्र, आणि नंतर दुसरा ... अखेरीस, एकूण अनोळखी माझे फोटो पहात होते आणि मला त्यांचे फोटो काढायला सांगत होते. छंद म्हणून जो प्रारंभ झाला होता तेवढ्या लवकर उत्पन्नाचा अतिरिक्त स्रोत आणि नवीन फोटोग्राफी गीयरला पैसे देण्याचा एक मार्ग बनला आणि मी माझ्या कारकीर्दीत जितका जास्त वेळ छायाचित्रणात काढला आहे तेवढे मला आढळले. तथापि, मी रिक्त वेळेत मी स्वत: साठी फोटो काढत होतो तेव्हा मी जसा होता तितकासा आनंद नव्हता. तर, काय समस्या होती? 

*** माझे आयुष्य असंतुलित होते. ***

तेव्हापासून मला समजले आहे की प्रत्येक व्यावसायिक छायाचित्रकार पूर्णवेळ किंवा सुप्रसिद्ध नाही आणि ते ठीक आहे. मला फक्त शिक्षक म्हणून नोकरी आवडत नाही आणि ती सोडून देऊ इच्छित नाही, परंतु एकटया-उत्पन्न कुटुंबाच्या रूपात माझे पती स्टेट-अट-होम डॅड आणि कॉलेजचे विद्यार्थी म्हणून कमाईचे स्थिर आणि विश्वासार्ह स्त्रोत म्हणून डबल ड्युटी करतात. माझ्यासाठी महत्वाचे आहे. हे मला म्हणून अपात्र ठरवित नाही “व्यावसायिक छायाचित्रकार” त्याऐवजी, याचा अर्थ असा की माझ्यासारख्या एखाद्या व्यक्तीसाठी शिल्लक शोधणे थोडे वेगळे आहे आणि पूर्णवेळ छायाचित्रकारांना लागू असलेले नियम नेहमी माझ्यासारख्या लागू होत नाहीत, जे छंद किंवा अर्धवेळ साधक आहेत. जेव्हा मी माझ्यासाठी काय कार्य केले याचा शोध लावला, तेव्हा मी पुन्हा फोटोग्राफीची मजा केली आणि मला मार्गात काही गोष्टी शिकल्या ज्या कदाचित इतर काही पार्ट-टाइमरना देखील तिथे मदत करेल. 

1. मर्यादा सेट करा

• माझा वेळ मर्यादित असल्याने, दरमहा मी करत असलेल्या सत्रांची संख्याही मर्यादित आहे आणि दररोज फोटोंवर मी किती वेळ काम करतो तितकाच. प्रत्येक महिन्यात सत्र संख्या निश्चित करणे आणि फोटोंवर काम करण्यासाठी दररोज निश्चित वेळ असणे हे सुनिश्चित करते की प्रत्येक शनिवार व रविवार आणि आठवड्यातील रात्री संगणकाच्या समोर किंवा माझ्या कॅमेर्‍याच्या मागे खर्च केला जात नाही. याचा परिणाम म्हणून मी घेत असलेल्या छायाचित्रांवर मी अधिक लक्ष केंद्रित करू शकते, माझ्या कुटुंबासमवेत दर्जेदार वेळ घालवू शकतो आणि मी जे काही करतो त्यापासून आनंद घेतो.
• काम नाकारणे ठीक आहे. आपण फोटोग्राफीसाठी प्रत्येक आठवड्यात काही विशिष्ट वेळ सेट केल्यास त्यास चिकटून रहा. जर आपणास माहित असेल की दुसरे सत्र घेण्यामुळे आपण त्या मर्यादेवर जाऊ शकता तर, नाही म्हणा. नाही म्हणणे आपल्याला फोटोसाठी बुक करण्याची इच्छा लोकांना टाळत नाही. आपल्या उत्कृष्ट कार्यापेक्षा कमी उत्पादन करणे कारण आपण स्वत: ला खूप पातळ केले आहे, तथापि, होईल.

2. स्वतःसाठी वेळ काढा

• माझ्या कॅलेंडरमध्ये असे काही दिवस किंवा आठवडे आहेत ज्यांना फोटो सत्राची मर्यादा नसल्याचे म्हणून चिन्हांकित केले आहे कारण मला माहित आहे की मी त्या वेळी माझे कुटुंब आणि मित्रांसमवेत वेळ घालवू इच्छितो किंवा स्वत: साठी फोटो काढू इच्छितो. मला इतरांकरिता फोटो काढायला आवडत असताना, मला आवडणा with्यांसोबत असलेला वेळ आणि माझ्या स्वतःच्या कुटुंबाचे फोटो ही नेहमीच मला सर्वाधिक आवडतील. मी व्यस्त राहतो हे मला माहित असताना मी स्वतःच्या फोटो सत्रांसाठी किंवा माझे स्वतःचे महत्त्वपूर्ण दिवसांसाठी वेळ ठरवतो. 
• आपल्या आवडत्या लोकांसाठी आणि गोष्टींसाठी वेळापत्रक ठरवा. जेव्हा आपण असे करणे थांबवता तेव्हा आपण आपल्या छंदाबद्दल असलेल्या प्रेमासाठी आपण काहीतरी करता त्याऐवजी आपण पैशासाठी काहीतरी करता याकडे फोटोग्राफी करण्याचे जोखीम चालविता. मी नेहमीच व्यवसायात असलेल्या फोटोग्राफरना सांगू शकतो की जे छायाचित्रकारांच्या पैशासाठी आहेत ज्यांना खरोखरच ते दोघे तयार करतात त्या फोटोमध्ये ते खरोखर आवडतात.

3. प्राधान्य द्या

• फोटोग्राफी हे माझ्यासाठी अर्धवेळ नोकरी असू शकते, परंतु अद्याप आहे मुख्यतः एक छंद. मी फोटोग्राफीमधून कमावलेला पैसा पूरक आहे. खरं तर, हे मुख्यतः माझ्या फोटोग्राफी व्यवसायात परत गुंतवते कारण — चला यास सामोरे जाऊ — फोटोग्राफी हा एक महागडा छंद आहे! शिक्षक म्हणून माझ्या नोकरीबद्दलची सामायिक आवड ही माझ्या छायाचित्रण व्यवसायापेक्षा उच्च प्राथमिकता आहे. जर नियमित कामाच्या दिवसापासून धडा नियोजन, पेपर ग्रेडिंग किंवा व्यावसायिक विकासाचा प्रसार झाला तर माझा फोटोग्राफीचा वेळ शिकवण्याच्या वेळेसाठी वगळला जाईल. माझ्या कुटुंबासाठीही हेच आहे. ते माझे अंतिम प्राधान्य आहेत आणि माझे तीन-वर्षीय वडील मी फोटोवर काम करत असताना निजायची जादा कथा विचारत असल्यास, मी जे करतो ते थांबवितो आणि त्याला वाचतो. माझ्या कुटुंबाचे सुंदर फोटो असणे चांगले आहे, परंतु माझी इच्छा आहे की माझ्या मुलांनीही माझ्याबरोबर सुंदर जीवन आठवावे, आई सतत काम करत नाही.
• एक आपण असाल तर अर्धवेळ छायाचित्रकार किंवा छंदप्रेमीमाझ्यासारखे, हे लक्षात ठेवण्याचा प्रयत्न करा की फोटोग्राफी म्हणजे आपल्या पूर्ण-वेळ गिग्सपेक्षा कमी वेळ काढणे होय जसे की देयके देणारी करिअर किंवा आपले लक्ष आवश्यक असलेले कुटुंब आणि मित्र. जरी आपल्याला आनंदी बनविणार्‍या गोष्टी करणे महत्वाचे आहे, परंतु एखाद्या छंदसाठी आपल्या जीवनातील महत्त्वपूर्ण गोष्टींकडे दुर्लक्ष करण्यापासून नेहमीच अशा प्रकारे प्राधान्य देण्याचा प्रयत्न करा.

4. वेळ मौल्यवान आहे, परंतु पैसा सर्वकाही नाही

• मी माझा छायाचित्रण व्यवसाय प्रथम सुरू केला तेव्हा मी स्वत: ची किंमत खूपच कमी आहे. मी फोटो आणि किती खर्च केला त्या नंतर मी किमान वेतनापेक्षा खूप कमी पैसे कमवत होतो. मी हा संदेश पाठवत होतो की माझा वेळ मौल्यवान नाही, मी लवकर झडत चाललो होतो आणि मला ज्या छंद आवडत आहे तो आनंद वाटण्यापेक्षा अधिक ओझे बनत चालला आहे. माझ्याकडे असंख्य काम करायला वेळ नव्हता, परंतु मी स्वस्त दरात व्यावसायिक फोटो ऑफर करत होतो, ज्याला जास्त मागणी होती. नंतर माझ्या किंमती वाढवत आहेत माझा वेळ किती योग्य आहे याचा प्रतिबिंब आणि खोलीच्या खर्चास अनुमती देण्याकरिता, मी बुक केलेल्या सेशन्समध्ये घट झाली आहे. तथापि, मी करतो त्या सत्रांची गुणवत्ता आणि माझ्या कामावरून मला मिळणाment्या आनंदांची संख्या मोठ्या प्रमाणात वाढली आहे.
• दुसरीकडे, पैशांचा पाठपुरावा आपल्याला देणगी देण्यापासून किंवा सत्रात भेटवस्तू देण्यापासून रोखू नका, जर आपणास हे आवडत असेल. जेव्हा मी एखाद्या योग्य कारणासाठी किंवा मला विशेष भेट म्हणून आवडत असलेल्यांसाठी विनामूल्य सत्रे घेत असतो तेव्हा फोटोग्राफीची माझी खरी आवड अधिकच चमकते. मी नेहमी सवलत, देणगी किंवा भेटवस्तूंची अपेक्षा करुन माझ्या दयाळूपणाचा फायदा घेण्यास लोकांना परवानगी देत ​​नाही, परंतु प्रसंगी असे केल्याने अनेक फायदे होतात. त्या गोष्टींमुळे मला केवळ आनंद मिळतोच असे नाही, तर त्या परिणामी सकारात्मक अभिप्राय मिळतात जे पेड सत्रांमध्ये मिळतात.

जेव्हा माझे १००+ हायस्कूल विद्यार्थ्यांशी संवाद साधून, माझ्या दोन लहान मुलांची काळजी घेणे, माझ्या नव with्याशी संबंध कायम ठेवण्याचा प्रयत्न करणे, छायाचित्रकार म्हणून माझे कौशल्य विकसित करणे आणि माझे मित्र आणि कुटूंबियांशी माझे नातेसंबंध टिकवून ठेवणे नंतर माझे दिवस संध्याकाळी दहाच्या सुमारास संपतात. निरोगी, मी पूर्णपणे थकलो आहे 

पण माझा वेळ संतुलित झाला आहे, आणि त्या शिल्लकपणामुळे…

मी आनंदी आहे.

लिंडसे विल्यम्स दक्षिण मध्य केंटकीमध्ये तिचे पती डेव्हिड आणि गेव्हिन आणि फिन्ली या दोन भितीदायक मुलांसह तिचे मध्यवर्ती केंटकी येथे राहतात. जेव्हा ती हायस्कूल इंग्रजी शिकवत नाही किंवा तिच्या विचित्र मित्र आणि कुटूंबियांसमवेत वेळ घालवत नाही, तेव्हा जीवनशैली कौटुंबिक सत्रामध्ये माहिर असलेल्या लिंडसे विल्यम्स फोटोग्राफीची मालकी आणि संचालन लिंडसे करते. आपण तिच्या लिंडसे विल्यम्स फोटोग्राफी वेबसाइटवर किंवा तिचे कार्य तपासू शकता फेसबुक पेज.