मुलांच्या पोर्ट्रेटमध्ये नैसर्गिक स्मित कसे मिळवावे (एरिन बेल द्वारे)

एमसीपी कृती वेबसाइट | एमसीपी फ्लिकर ग्रुप | एमसीपी पुनरावलोकन

एमसीपी क्रिया द्रुत खरेदी

एरिन बेल कनेक्टिकटमधील अविश्वसनीय बेबीज आणि चिल्ड्रन फोटोग्राफर आहेत. मी येथे एमसीपी ब्लॉगवर आल्याचा मला सन्मान वाटतो. आज ती माझी पाहुणे छायाचित्रकार आहेत आणि "मुलांच्या चित्रात नैसर्गिक हास्य कसे मिळवायचे" या विषयाची ती शिकवत आहे. कृपया येथे तिला एक टिप्पणी द्या जेणेकरून तिला हे माहित आहे की आपणास याबद्दल किती प्रेम आहे. तिने लवकरच परत येण्याची ऑफर दिली आहे, म्हणून तिला काही प्रेम दाखवा.

__________________________________________________________________

नैसर्गिक हास्य कसे मिळवावे

नैसर्गिक हास्य मिळविण्यासाठी कोणतेही विशिष्ट सूत्र नाही - ते मुलापासून मुलाकडे आणि वयानुसार बदलते. मी नैसर्गिक हसू येईपर्यंत प्रत्येक मुलाबरोबर असलेली प्रत्येक पद्धत मी सहसा वापरुन पाहतो. एकदा मी यशस्वी झाल्यावर मला सहसा माहित आहे की उर्वरित सत्रामध्ये काय कार्य करेल. लक्षात ठेवा, या फक्त माझ्या सूचना आहेत- परंतु मला ते माझ्या क्लायंट बरोबर चांगले कार्य करताना आढळतात!

4-12 महिने

बाळांना, मला आढळले की काही मुले त्यांच्या पोटात सुखी आहेत तर काही त्यांच्या पाठीवर. ज्या पालकांना ते पसंत करतात त्यांना विचारा आणि आपण जमेल तसे त्यानुसार रहाण्याचा प्रयत्न करा. मला आढळले की वयाच्या 4 महिन्यांपासून ते 8 महिने ते खोलीत त्यांच्या पालकांशिवाय खरोखर चांगले करतात- साधारणपणे विभक्तपणाची चिंता अद्याप सेट केलेली नाही. मी बाळाला एका ठिकाणी ठेवले आणि बोलत असताना शूटिंग सुरू केले. मी गाण्यांचे संयोजन करतो, हसतो आणि म्हणतो की ते एक सुंदर मुलगी किंवा देखणा मुलगा काय आहे आणि अगदी जुनी बोलणे. काही स्पॉट्स बाळासाठी फक्त आनंदी स्पॉट्स नसतात आणि आपण काही तास प्रयत्न करू शकता आणि ते हसत नाहीत. मी एका ठिकाणी सुमारे 3 मिनिटे घालवितो आणि जर मला हसू येत नसेल तर मी माझा गंभीर, विचारशील शॉट घेतो आणि आम्ही स्थाने हलवतो. माझ्यासाठी लोकप्रिय स्थाने म्हणजे आई-वडिलांच्या खिडकीवरील लाईट, फॉयर्स जेव्हा मी बाहेरून शूट करतो, काचेचे दरवाजे सरकतो आणि बाहेरून शूट करतो. अखेरीस आपल्यास ते योग्य होईल- मुलांच्या मनःस्थितीत त्वरेने बदल होईल.

लिटल बी त्याच्या आई-वडिलांसाठी हसत हसत होता म्हणून आम्हाला असे बरेच शॉट्स मिळाले. शूटच्या या भागात मी सुमारे 50 घेतले - त्यापैकी 40 तो त्याच्या पालकांकडे पहात आहे. तरीही, जेथे तो माझ्याकडे अधिक किंवा कमी पाहत आहे त्या मूठभरांना वाचतो. मी डोळ्याच्या संपर्कात मोठा आहे, म्हणून मी बरीच शूट करतो आणि डोळ्याच्या संपर्काशिवाय त्या सर्वांना तणात टाकतो. डोळ्यांचा संपर्क येथे परिपूर्ण नाही, परंतु पालकांना अद्याप असे फोटो आवडतात.

5 महिन्यांत, त्याने देखील एकटे खरोखरच चांगले कामगिरी केली. जेव्हा आम्ही एकटे होतो तेव्हा मला अधिक उत्सुकता हसली, आणि त्याचे पालक तेथे असताना अधिक ग्रीन्स. मला दोन्ही हवे होते- म्हणून संयोजन चांगले कार्य केले. आपण विविध अभिव्यक्त्यांचा प्रयत्न करण्याचा प्रयत्न करा - गंभीर, स्वप्नाळू, कुटिल, सामग्री इ.

1-3 वर्ष

आजूबाजूला मोठे भावंडे असल्याशिवाय मला आढळले की १ 1-3-१. वयोगटातील मुलांना विभक्तपणाची चिंता असते आणि तिथल्या पालकांशी चांगले वागतात. कधीकधी पालक मुलास हसण्यास मदत करतात, कधीकधी ते नसतात. मी दोन्ही प्रयत्न करण्याचा कल आहे. सहसा माझ्या आई-वडिलांनी माझ्यामागे सुरवात केली आहे आणि ते त्यांच्या मुलाची आवडती गाणी गातात. मी गाणे गाऊन माझ्या शरीरावर नृत्य केल्यासारखे आणि प्रथम चित्र काढण्यावर महत्त्व देत नाही. मी वडिलांकडे पहात असताना फक्त काही हसणारे फोटो काढून घेतो, जे काही मला मिळालं आहे त्या नंतर, मी त्यातील काही प्राप्त केल्यावर मी झटकन थोडा ब्रेक घेतला आणि गाणे गाऊन मुलाकडे पाहण्याची वाट पहात बसलो. . मी फोटो घेतो तेव्हा ते करतो.

मी चांगल्या प्रकारे जात असले तरीही पालकांना नेहमीच लाथ मारतो, कारण कोणाला माहित आहे- ते अधिक चांगले जाऊ शकते. मी सहसा विचारतो की माझ्याकडे ग्लास बर्फाचे पाणी असू शकते का- मी त्यांना डोळे मिचकावतो आणि कुजबुज करतो की मुलाला एकटे कसे करावे हे पहावेसे वाटते. मग मी लगेच दुसर्‍या गाण्याने सुरुवात केली. या वयातील गाणी माझे मुख्य तंत्र आहेत. जास्त हातांनी हालचाल करणार्‍या गाण्यांविषयी सावधगिरी बाळगा- विषयातील गोंधळ एक समस्या असेल. पालक निघून गेल्यावर मुलास रडू लागल्यास, मी वितळण्यापूर्वी मी त्यांना ताबडतोब परत येण्यास सांगितले.

जर ते फक्त संकोच करतात तर मी सहसा त्यांचे लक्ष विचलित करू शकतो. मी माझा कॅमेरा थोडा नाचतो आणि धरून ठेवतो जेणेकरून असे वाटते की आम्ही फक्त खेळत आहोत. माझ्या गळ्याभोवती माझा कॅमेरा असण्याची आणि मला आवश्यक असलेल्या शॉटसाठी अचानक पकडणे आणि लक्ष केंद्रित करणे चांगले आहे. (हे बहुतेक मी एव्ही मोडवर शूट करण्याच्या कारणास्तव आहे. माझी शूटिंगची शैली खरोखरच चंचल आणि द्रुत आहे.)

हे थोडे “जे” आहे. तिथे आम्हाला आढळलेल्या तिच्या आईबरोबर तिने सर्वोत्कृष्ट कामगिरी केली. या वयोगटातील किती नवीन अनुभवांना आनंद मिळतो याचा मी पुरेसा ताण घेऊ शकत नाही. तिच्याबरोबर मी हसलो आणि म्हणालो, “अगं… तू एका पायर्‍यांवर बसावं. एक पाऊल निवडा. ती कोणती पाऊल उचलणार आहे…. अरे! मग मी खाली उतरलो आणि माझ्या सेटिंग्ज समायोजित केल्या आणि तिला म्हणायला लागलो. “स्टेप्सची राणी, तिच्याकडे पाहा- पाहा ती किती उंच आहे! ती पायर्‍याच्या वरच्या बाजूला आहे. हेइलो मिस. जे! मी तुला पाहतो, राणी जे- चरणांचा शासक! ” डोर्की आणि मूर्ख आवाज, परंतु यामुळे तिला आनंद झाला आणि मला पाहिजे असलेले शॉट्स मिळाले.

मी तिथे बसून “जे…” असे म्हणणा photographers्या छायाचित्रकारांशी किती वेळा काम केले हे मी सांगू शकत नाही. ज… माझ्याकडे बघा… काय करत आहेस ?? तुमच्याकडे पहा… ”मुलांना कंटाळा आला आहे की हे कंटाळवाणे आहे. त्यांना मनोरंजक संभाषण हवे आहे- नवीन अनुभव. आपण हसत असल्याची अपेक्षा असल्यास आपण त्यांना हसण्यासाठी काहीतरी द्यावे. त्यांच्या वयोगटाचे आवाहन- लहान मुलांनी नवीन गोष्टी प्रयत्न कराव्यात, स्वतंत्र व्हाव्यात, उच्च व्हाव्यात. मी ज्या सत्रामध्ये छायाचित्र काढत आहे त्या वयातील चांगल्या प्रकारे समजून घेऊन मी प्रत्येक सत्रात जातो.

थोड्या वेळाने मला माहित होते की मला तिच्या समोरच्या पोर्चवरील पांढर्‍या रॉकिंग खुर्चीवर एक उच्च की भावना जाणण्याची प्रतिमा पाहिजे आहे. आम्ही तिला तिथेच ठेवलं आणि लगेच तिला खाली उतरायचं. आम्ही एबीसी गाण्याचा प्रयत्न केला परंतु या वयात काहीवेळा मुले मूलभूत गाण्यांनी आजारी असतात. त्याऐवजी मी तिथे उभा राहून एक गाणे तयार केले, जे “रॉकिटी रॉक, रॉकलिटी रॉक, रॉकलिटी रॉकिटी रॉकिटी रॉक. “जे” रॉकलिटी रॉक, “जे” रॉकलिटी रॉक, ती रॉकलिटी रॅलिटी रॉकलिटी रॉक. ” आपल्या स्वत: च्या मुलांच्या समोर इतर लोकांच्या मुलांसाठी आपण ज्या मूर्खपणाने लाजता त्या गोष्टी मोकळ्या मनाने करा. ती तिथे अर्ध हसत हसत बसली, अर्ध्याने माझ्याकडून गोंधळ घातला, परंतु शेवटी मी मजेदार ठरले आणि मला हवा असलेला फोटो मिळाला. लक्षात ठेवा की मूलभूत गाणी नेहमी कार्य करत नाहीत. आपण जाताना मूर्ख गाणी तयार करण्यास घाबरू नका.

मला खात्री आहे की आपण शोधला आहे, फुगे नेहमी या वयात कार्य करतात. माझ्या पालकांनी माझ्या कॅमेर्‍यावर फुगे फुंकले आहेत- मी थोडासा बॅक अप घेतो आणि मुलाला सहसा माझ्याकडे धाव घ्यावे लागते. फुगे फुंकताना मी बर्‍याचदा थांबलो आणि म्हणालो, “जे !!! आपण नुकतेच किती बुडबुडे पॉप केली !? ” किंवा “हे माझ्या चांगुलपणा, आपण ते पाहिले आहे काय ??” हे फुगे दरम्यान डोळा संपर्क मिळविण्यासाठी सुलभ करते.

वय 4 आणि त्यापेक्षा अधिक

हे माझे वैयक्तिक मत आहे की मोठ्या वयोगटासह नैसर्गिक स्मित करणे खूप कठीण आहे आणि बर्‍याच वेळा, विचारलेल्या स्मित कार्य करतील. असे सांगून, सक्तीने अस्ताव्यस्त, अस्वस्थ, नाखूष स्मित आणि उभे राहून मनापासून मनापासून आनंदी स्मित केले. आपण नंतरच्याकडे जात आहात. या वयानुसार, आम्ही नेहमीच एकटे असतो- फक्त मी आणि विषय सहसा- आणि आमच्याकडे खूप मजा असते. या चिमुरडीने मला तिच्या खोलीभोवती दाखविले आणि मला शाळेबद्दल सर्व सांगितले. मला असे प्रश्न सापडतात की “तुमच्या चांगल्या मित्रांचे नाव काय आहे?” “तुम्हाला तुमचा शिक्षक आवडतो की नाही?” “तुमच्या वर्गात क्लास जोकर कोण आहे?” "मजेदार कोण आहे - तुमची आई किंवा वडील?" “तुमचे वय किती आहे?” यापेक्षा नातेसंबंध विकसित करण्यासाठी बरेच चांगले कार्य करा. आणि “तुम्ही कोणत्या वर्गात आहात?” त्यांना नेहमी हे प्रश्न विचारले जातात- आता त्यांना कंटाळा आला आहे. मी त्यांना एका चांगल्या जागी बसण्यास सांगितले आहे आणि त्यांच्याशी बोलणे सुरू करा. जेव्हा ते माझ्याशी बोलत असतात तेव्हा मी हसू पकडण्याचा प्रयत्न करतो. कधीकधी ते बोलत असताना माझ्याकडे पाहण्याचा प्रकार नसल्यास मला म्हणावे लागेल, “आपण बोलता तेव्हा माझ्याकडे पाहा.”

मी त्यापैकी काही प्रामाणिकपणे बोलतो आणि नंतर मी काही अनौपचारिक पोस्टिंग करतो. या वयात विचारण्यासारखे रहस्य आहे परंतु अधिक नैसर्गिक स्मितहास्य त्यांना लगेच मिळत आहे. मी पलंगाकडे लक्ष वेधले आणि म्हणालो, “ठीक आहे, तुमच्या पोटात खाली उतरेल आणि आपले हात तुमच्या हनुवटीखाली ठेवा ...” ते ते करतात आणि मी म्हणालो, “अगं परिपूर्ण. तुम्हाला समजले आहे प्रेम करा… माझ्याकडे पहा… उत्कृष्ट… हे सुंदर आहे. ” मी पटकन स्नॅप करतो मुली आणि मुला दोघांनाही खूप सकारात्मक प्रतिक्रिया आवडतात. मी माझ्या कॅमेर्‍यासह विराम दिला आणि फिडल केला आणि मग फोटो कॅप्चर करण्यासाठी पाहिला तर त्यांचे हसणे मला खूप हसे करते. युक्ती म्हणजे आपण सेटिंग्ज खाली घालण्यास सांगण्यापूर्वी किंवा त्या जवळ आल्या आहेत त्याआधी आपल्या सेटिंग्ज सेट केल्या जातील.

या दुसर्‍या छायाचित्रात मी तिला बंद गार्ड पकडला. ती इतर गोष्टींकडे लक्ष देत होती (आम्ही दुपारी १२ वाजता भर उन्हात एका तलावावर निघालो होतो पण तरीही त्यासाठी निघालो… अहो!) आणि मी तिच्या मागे आलो होतो जिथे ती मला पाहू शकत नव्हती आणि म्हणाली, “अहो,“ आर. ", माझ्याकडे बघ!" तिने वळून पाहिले आणि एक स्मित दिले. नक्कीच सर्वात नैसर्गिक स्मित नाही, परंतु बर्‍याच वेळा मला असे आढळले की वन्य ग्रेन नेहमीच मोठ्या मुलांसाठी जास्त विकत नाहीत - विवाहास्पद हसू नेहमीच वडील झाल्यावर मला वाटतात असे पालकांना आवडत नाहीत.

ही नैसर्गिक स्मिते मिळवण्याची माझी तंत्रे आहेत. तेथे बरेच अधिक आहेत, हेच माझ्यासाठी कार्य करते. मुलांबरोबर कसे कार्य करावे हे जाणून घेणे आणि मुलांना वर्षानुवर्षे जाणवलेल्या विविध चरणांबद्दल जाणून घेणे खरोखर मदत करते. मला असे आढळले आहे की माझे छायाचित्रण 60% माझे क्लायंटशी माझे कनेक्शन आहे, 20% मी कॅमेर्‍यामध्ये काय केले आहे आणि 20% क्लीन प्रोसेसिंग आहे. आपल्या कम्फर्ट झोनमधून बाहेर पडण्यास घाबरू नका, मूर्ख व्हा आणि मूर्खपणापासून स्वत: ला दूर करा- अगदी पालकांसमोर.