मी, मायसेल्फ, आणि मीः सेल्फ पोर्ट्रेट फोटोग्राफीचा परिचय

माय इंट्रो टू सेल्फ पोर्ट्रेट्स

सुमारे दोन वर्षांपूर्वी पर्यंत, आपण मला शोधू शकणारी एकमेव छायाचित्रे इतर कोणीतरी घेतलेली होती आणि त्या आवश्यक कौटुंबिक छायाचित्रांकडे असत. जेव्हा एखादा मित्र छायाचित्रकारांच्या गटाला आव्हान दिले कॅमेर्‍याच्या मागे जाण्यासाठी आणि चित्रे घेण्यासाठी, यामुळे माझे छायाचित्रण बदलले. स्वतःचा फोटो घेण्याचे आव्हान होते - कॅमेरा प्रतिमेचा स्वत: चा पोर्ट्रेट सारख्या प्रतिमेचा भाग होता किंवा आपण कॅमेरा हाताच्या लांबीवर ठेवला असता आणि स्नेप केला तर काही फरक पडत नाही. आपल्याला स्वतःचा फोटो घ्यावा लागला.

त्या क्षणी माझी उत्सुकता वाढली. हे माझ्यासाठी फोटोग्राफीचा एक नवीन प्रकार होता: सेल्फ पोर्ट्रेट फोटोग्राफी. माझ्या कम्फर्ट झोनच्या बाहेर काहीतरी करण्याचा प्रयत्न करणे आणि त्यातून मी काय करू शकतो हे पाहणे खरोखर आनंददायक होते. मी माझ्या डोळ्यापर्यंत कॅमेर्‍यासह अनिवार्य मिरर शॉट घेतला, तुम्हाला माहिती आहे, प्रत्येक छायाचित्रकाराने एकदा तरी स्वतःला घेतले आहे.

सेल्फ पोर्ट्रेट फोटोग्राफीने उत्सुक

दोन आठवड्यांनंतर या मित्राने हेच आव्हान दिले. यावेळी मी कॅमेरा हातच्या लांबीवर धरून ठेवण्याचा प्रयत्न केला. जेव्हा आपण लेन्सद्वारे पाहू शकत नाही तेव्हा फोकस मिळविणे किती कठीण आहे हे आपल्याला माहिती आहे? ते खूप कठीण होते आणि ते योग्य होण्यासाठी अनेक प्रयत्न केले. दर दोन आठवड्यांनी फोटोग्राफरच्या या गटाला असेच आव्हान दिले जात होते. अधिकाधिक फोटोग्राफर सामील झाले. यावेळी, हॅलोविन जवळपास कोप .्यात होते आणि मी माझे आतील ऑड्रे हेपबर्न चॅनेल करण्याचा प्रयत्न केला. मी या "नवीन" फोटोग्राफीवर आकस्मित झालो होतो.

365 प्रकल्प: सर्व सेल्फ-पोर्ट्रेट

यापूर्वी जानेवारी (२०१)) मध्ये, मी स्वत: ला खरोखरच स्वत: च्या पोट्रेटरीमध्ये टाकण्याचा आणि 2013 365 प्रकल्प घेण्याचा निर्णय घेतला. एका वर्षासाठी मी दररोज स्वत: चा एक फोटो काढला. मी हे अनेक कारणांमुळे केले.

• माझ्यामध्ये इतरांनी म्हणजेच माझ्या नव husband्याने काय पाहिले हे पाहून स्वत: वर अधिक प्रेम कसे करावे हे मी शिकू शकलो.
• मी स्वत: ला कसे उभे रहायचे ते शिकू शकलो आणि विस्ताराद्वारे कोणालाही चापलूस पोजीशन आणि लाईटमध्ये उभे करू.
• मी माझी सर्जनशीलता वाढवू शकतो आणि मॉडेलवर गोष्टी वापरण्याचा प्रयत्न करू शकतो जे नेहमी उपलब्ध असते आणि फोटोग्राफरला पाहिजे ते करण्यास इच्छुक असते.

माझ्या जवळपास अर्ध्या सेल्फीची योजना आखली गेली आहे, याचा अर्थ पिनटेरेस्टच्या बोर्डांवर नजर ठेवून मला एक प्रेरणा मिळाली किंवा एखादे गाणे ऐकू येते किंवा मला एखादी गोष्ट वाचते जी मला आवडते आणि ते मला कसे वाटते हे मला दर्शवायचे आहे. तिथून, मी हे कसे पहावे याबद्दल माझ्या डोक्यात चित्र आहे आणि नंतर मला आवश्यक असलेल्या भागांची पार्श्वभूमी तयार करणे - पार्श्वभूमी, प्रकाशयोजना, माझे कपडे, प्रॉप्स इ. मी आरशात माझे “लुक” सराव करेन जेणेकरुन मी माझा चेहरा कसा पाहावा अशी माझी इच्छा आहे. तिथून, मी माझा कॅमेरा आणि माझे “स्पेस” सेट अप केले आणि नंतर काही सराव शॉट्स केले. माझ्याकडे एक रिमोट आहे जो मी बहुतेक वेळा वापरतो, एकतर मी ते धरुन ठेवतो किंवा मी ते 2 सेकंदाच्या रिलीझवर ठेवतो आणि मी ते बाजूला फेकतो जेणेकरून ते फोटोमध्ये नाही.

मी माझ्या फोनवर आणि माझ्या आयपॅडवर कल्पनांची सतत यादी ठेवते जेणेकरून जर मी एक दिवस अडकलो तर मी त्या यादीमध्ये जाऊन पुन्हा प्रेरणा घेऊ शकेन. आपण 365 किंवा 52 आठवड्यांचा प्रकल्प वापरल्यास मी या प्रणालीची जोरदार शिफारस करतो. असे दिवस असतील ज्या आपल्याला अजिबात प्रेरणादायक वाटणार नाहीत आणि आपण काहीही विचार करू शकत नाही, तर इतर दिवस, कल्पना ओतत आहेत. अशा प्रकारे, आपण नेहमीच थोडी प्रेरणा मिळवू शकता.

माझ्याकडे केवळ कल्पनांची यादी नाही, परंतु माझ्याकडे माझ्या “mini 365” मध्ये समाविष्ट केलेले “मिनी” प्रकल्पदेखील आहेत, जसे की आधुनिक गृहिणींचे पोर्ट्रेट, घोस्ट इन द मशीन (दुसर्‍याच्या 365 XNUMX project प्रकल्पातून प्रेरित), डेमन इनसाइड, तेरा रात्रीचे हॅलोविन आणि माझे नवीनतम, मिनी-मी. ते मिनी प्रकल्प मला पुढे जाण्यात मदत करतात.

खाली असलेल्या शॉटसह, माझ्या घोस्ट इन द मशीनच्या फोटोंपैकी एकाच्या पडद्यामागील हे एक भाग आहे.

योजना, शूट, पुनरावृत्ती, अभिप्रायः सेल्फीची कला

असे काही वेळा आहेत जेव्हा आपणास फोकस, प्रकाशयोजना, देखावा - फक्त सर्वकाही - पहिल्या 3 शॉट्समध्ये पूर्णपणे परिपूर्ण असेल. फ्लिपची बाजू अशी आहे की मी असे अनेक वेळा आलो आहे की मी 100 शॉट्स घेतले आहेत आणि निवडून घेण्यासाठी फक्त 3 घेऊन आलो आहे आणि कदाचित मी तिन्ही तिघांनाही आवडत नाही.

मला एक गोष्ट समजली, ती म्हणजे आपण सोशल मीडियावर सार्वजनिकरित्या पोस्ट केल्यास, 'लता' किंवा टीका असो किंवा सर्वसाधारणपणे धक्काबुक्की असो, असंबंधित लक्ष देण्यासाठी तयार रहा. माझ्यासाठी, मी त्यांच्याकडे दुर्लक्ष करून त्यांचा नाश करण्याचा विचार करतो. ते माझ्या वेळेचे लायक नाहीत आणि शेवटी मी एकटाच हा प्रकल्प करत आहे. माझे वर्ष कसे गेले याची व्हिज्युअल डायरी म्हणून मी हे करीत आहे. माझे स्वत: चे पोर्ट्रेट हा मला व्यक्त करण्याचा एक मार्ग आहे आणि जर आपण आपल्या स्वत: च्या पोर्ट्रेटबद्दल असा विचार केला तर ते करणे अधिक सुलभ होते.

कारण या वर्षाची माझी व्हिज्युअल डायरी आहे, म्हणून मी प्रत्येक शॉटमध्ये माझ्या हृदयाचा / आत्म्याचा एक छोटा तुकडा ठेवतो. मला असे आढळले आहे की जेव्हा मी ते करतो तेव्हा मला जे काही संदेश पाठवायचा असतो त्यानुसार मी सत्य राहतो आणि फोटोग्राफनांचा खूप मोठा प्रभाव पडतो. स्वत: ला प्रतिमांमध्ये ठेवण्याची नकारात्मक बाजू म्हणजे ते स्वतःचे पोर्ट्रेट, लँडस्केप्स, निसर्ग, अगदी पोर्ट्रेट वर्क असो की आपण आपल्या कार्यामध्ये बद्ध व्हाल. हे भावनिकदृष्ट्या थकवणारा असू शकते आणि आपण जाळून टाकू शकता. मी आता पुन्हा “मूर्ख” करून याचा सामना करण्याचा प्रयत्न करतो. प्रत्येक प्रतिमा आत्म-शोध किंवा हृदय-प्रतिबिंब असू शकत नाही.

मला एकदा विचारले गेले होते की फोटोच्या आधारावर माझे आरामदायी स्तर बदलतात काय? ते करतात. हे मी किती त्वचा दर्शवित आहे ते इतके नाही, मी कोणत्या भावना आणि कोणत्या बाजूने दर्शविण्यास तयार आहे याबद्दल अधिक आहे. मी गिर्डी, गोफबॉल बाजू दर्शविण्यास तयार आहे? भावनिकदृष्ट्या खराब झालेल्या बाजूला काय? गेल्या वर्षी झालेल्या नुकसानीबद्दल मी खाजगी राहतो की मी त्यांना छायाचित्रांद्वारे दर्शवितो आणि काहीसे बंद केले आहे? माझ्यासाठी, हा 365 प्रकल्प एखाद्यास खरोखर दर्शवू शकतो की मी खरोखरच तो पूर्ण करू शकतो आणि मला कंटाळा येणार नाही आणि सोडणार नाही. हे माझे वर्ष लक्षात ठेवण्याचा मार्ग आहे आणि खरोखर माझी सर्जनशीलता उघडते.

खाली मिनी-मी मालिकेची प्रतिमा आहे:

तारा, प्रुझनेर, माराना, अ‍ॅरिझोना येथे एक निसर्ग छायाचित्रकार आहे जो वादळ, लँडस्केप आणि मॅक्रो फोटोग्राफीमध्ये खास आहे. १ develop वर्षांपूर्वी तिने मॅन्युअल मिनोल्टा फिल्म कॅमेर्‍यावर सुरुवात केली आणि चित्रपट कसा विकसित करायचा हे शिकतांना. अखेरीस, तिला संपूर्ण मिड वेस्टमध्ये वादळांचा पाठलाग करायचा आहे. आपण तिचे तिचे स्वत: चे पोट्रेट फोटोग्राफी शोधू शकता वेबसाइट किंवा फेसबुक वर.