अधिक स्टुडिओ साधने म्हणजे फोटोग्राफर्स कुशल नसतात?

आजूबाजूचे फोटो नेहमीच असतात. छायाचित्र काढणे सोपे आहे आणि कोणीही स्नॅप घेऊ शकते. कला तयार करणे, हा एक संपूर्ण वेगळा बॉल गेम आहे.

ऐतिहासिकदृष्ट्या, कमीतकमी याबद्दल याबद्दल फारशी शंका नव्हती. हौशी उत्साही आणि व्यावसायिक छायाचित्रकार यांच्यातील फरक सामान्यतः अंतिम निकालामध्ये स्पष्ट झाला आहे.

अलीकडील काळात, एक पेव छायाचित्रण संपादन साधने संपादन केले जे बरेच काही सुलभ होते. वापरण्यास सुलभ इंटरफेससह पूर्ण केलेल्या प्रगत सॉफ्टवेअरमध्ये बर्‍याच 'नवशिक्या' स्नैपरच्या फोटोंची गुणवत्ता अविश्वसनीय दिसली आहे.

अर्थात यात काहीही चूक नाही; प्रत्येकजण योग्य शॉट मिळविण्यात सक्षम असणे पात्र आहे. प्रश्न असा आहे की अधिक स्टुडिओ टूल्स म्हणजे फोटोग्राफर खरोखरच कुशल नसतात?

प्रारंभ बेस

कोणतेही संपादन सुरू होण्यापूर्वी, रिक्त कॅनव्हास छायाचित्रात बदलणे आवश्यक आहे. डॅरेन रोव्से उद्धृत करण्यासाठी, "कॅमेरा छान चित्रे घेतो असे सांगणे म्हणजे गिटार छान संगीत वाजवण्यासारखे आहे."

याचा मुख्य अर्थ असा आहे की आपल्याकडे सर्व उपकरणे सूर्याखालील असू शकतात परंतु योग्य कौशल्य नसल्यास, महाग कॅमेरा, स्पॉटलाइट्सची एक श्रेणी आणि एक संपादन सूटच्या मदतीने देखील छायाचित्रे इतकी उत्कृष्ट नसतील.

आपण एखादी जुनी कार साफ करू शकता, पुन्हा काम करू शकाल, त्यात नूतनीकरण करुन त्यात तेल टाकू शकाल पण ती अधिक प्रभावीपणे चालेल का? छायाचित्रे समान रक्तवाहिनीत काम करतात. चांगला प्रारंभिक बिंदू हा एक पाया असतो आणि तो चांगल्या रचलेल्या फोटोसह येतो.

रेसरे, रीबर्बिश आणि इंधन हा आपला संपादन संच आहे. छायाचित्र म्हणजे इंजिन. अंतिम गेम अद्याप इंजिन किंवा छायाचित्रातून कमीतकमी गुणवत्तेवर अवलंबून आहे. या भक्कम पायामुळे, परिणाम कमी प्रभावी होणार आहे.

कॅमेरा

आपल्याला छायाचित्र काढण्यासाठी कॅमेर्‍याची आवश्यकता आहे आणि ते आता सर्वत्र आहेत. यापुढे निर्मित हेतू साधने, स्मार्टफोन, टॅब्लेट, संगणक आणि अगदी पेन आणि चष्मा पर्यंत मर्यादीत नाही, सर्व स्नॅपशॉट घेऊ शकतात.

डिव्हाइस दरम्यानच्या फोटोंच्या गुणवत्तेत कधीकधी तीव्र फरक जाणवतो हे बहुतेक प्रत्येकाला माहित असते किंवा कमीतकमी अंदाज येऊ शकतो. हे मान्य आहे की, व्यावसायिकांच्या छायाचित्रकारांना फक्त हातात हातात फोन असलेल्या शूटमध्ये भाग घेण्याची फारशी शक्यता नसते परंतु गुणवत्ता अद्यापही एक समस्या आहे.

प्रीमियर फोटोग्राफिक एडिटिंग स्वीट्स थ्रोअनॅप फोटोमधून सुंदर कलेत रूपांतरित करण्याऐवजी शॉट्स टच करण्यासाठी डिझाइन केल्या गेल्या आहेत.

हे पुन्हा सुरूवातीच्या बेस पॉईंटवर येते. एक उत्कृष्ट कॅमेरा उत्कृष्ट शॉट घेण्याची आवश्यकता नाही. निकृष्ट कॅमेरा निकृष्ट शॉट घेत नाही. काय कॅमेरा समर्थन देऊ शकतो, ही छायाचित्रकारांची दृष्टी आहे.

प्रकाश, भिन्न लेन्स वापरणे आणि भिन्न घटकांचा समावेश करणे आवश्यकपणे व्यावसायिक फोटोग्राफरची ब्रेड आणि बटर असते. उच्च-उपकरणे न घेता हे सर्वात कुशल फोटोग्राफरसाठी शक्य आहे. कमी कुशल शटरबग्ससाठी श्रेणी उपकरणांच्या शीर्षस्थानी असलेल्या अ‍ॅरेसह जादुई शॉट्स साध्य करणे नेहमीच शक्य नसते.

फोटो संपादन निःसंशयपणे त्यांच्यात सुधारणा करेल परंतु जेव्हा कॅमेरा आणि फोटोग्राफरने चांगली गुणवत्ता तयार केली असेल तेव्हा परिणाम अधिक चांगले होतील.

सॉफ्टवेअर अँड वाइड पिक्चरवरील आकलन

छायाचित्रे संपादित करण्यासाठी वापरलेले सॉफ्टवेअर खूपच शक्तिशाली असल्याचे कल. सहसा निवडण्यासाठी अनेक साधने आणि संपादने असतात. एखाद्या पसंतीमुळे आंधळे झाल्यामुळे बर्‍याचदा उप-समवेत छायाचित्रे देखील येऊ शकतात.

उदाहरणार्थ काळा आणि पांढरा हेडशॉट घ्या. कॉर्पोरेट हेड शॉट्समध्ये एक मोनोक्रोमचा वापर करुन तयार केलेला आणि व्यावसायिक देखावा मिळविण्यासाठी काहीसा ट्रेन्ड आहे.

तथापि, हे ओव्हरडोन केले जाऊ शकते. खरं तर, कधीकधी याची केवळ आवश्यकता नसते. काळ्या आणि पांढर्‍या प्रतिमा सुंदर सूक्ष्म स्वरांचा वापर करून विषयावर लक्ष केंद्रित करू शकतात, विशेषत: जेथे चमकदार रंग अडथळा आणत आहेत किंवा विचलित करतात.

तथापि, काही छायाचित्रे पूर्ण रंग वापरण्यासाठी अधिक उपयुक्त आहेत. विशेषत: जिथे रंग मोनोमध्ये हरवल्या जाणार्‍या महत्त्वपूर्ण वैशिष्ट्यांना हायलाइट करते तेथे संपादन वर्धित आणि चांगले टोन देखील वाढवू शकतात आणि त्या घेऊन जाऊ शकतात.

एक सभ्य व्यावसायिक फोटोग्राफरला चित्रानुसार सर्वात योग्य वापराची जाणीव होते आणि त्यांच्या पोर्टफोलिओमध्ये सामान्यत: भिन्न मिश्रण असते.

व्हिजन आणि क्राफ्ट असे काहीतरी आहे जे संपादन, फिल्टरिंग आणि टच अप्स इतके प्रमाण शिकवू शकत नाही.

छायाचित्रण अद्याप राजा आहे

जरी हे नाकारता येत नाही की संपादन स्वीट्सचा अर्थ असा आहे की निंदनीय हौशी फोटो आणि व्यावसायिक छायाचित्रकाराने घेतलेले अंतर कमी झाले आहे, तरीही एक स्पष्ट फरक आहे.

स्टुडिओ टूल्स म्हणजे फोटोग्राफरना कदाचित कधीच कुशल असणे आवश्यक नाही, या युक्तिवादासाठी बरेच मजबूत प्रकरण बनले आहे. सिद्धांताच्या मागे सत्याचा एक घटक आहे. काही झाले तरी, येथे टच अप आणि तेथील फिल्टर बर्‍याचदा मानक सुधारत नसले तरीही छायाचित्र सुधारण्यासाठी पुरेसे असते.

अंतिम सत्य हे आहे की कदाचित कमी कौशल्याची आवश्यकता असेल, परंतु तेथील अधिक कुशल फोटोग्राफर त्यांच्या शूटच्या प्रत्येक पैलूचा उपयोग करतात. तर्कसंगत सब-स्टँडर्ड शॉट्सवर तोडगा लावण्याऐवजी आणि त्यांना वर्धित करण्यासाठी संपादनाचा चमत्कार वापरण्याऐवजी, त्यांच्याकडे इतर कल्पना आहेत.

दूरदृष्टी, लबाडी आणि मोठे चित्र पाहण्याची क्षमता अत्यावश्यक आहे. स्वतंत्र घटकांऐवजी उपकरणे, कौशल्य आणि एका पॅकेजमध्ये संपादन एकत्रित करण्याचे तज्ञ स्वतःस परिपूर्ण छायाचित्रे कॅप्चर करण्यास आणि तयार करण्यास कर्ज देतात.

फोटोग्राफरला मदत करण्यासाठी शेवटी स्टुडिओ टूल्स आहेत, त्यांना अडथळा आणू नका. संपादनापूर्वी उत्कृष्ट प्रतिमा घेण्यास अद्याप पर्याय नाही.