Reis om een ​​professionele fotograaf te worden

Door Gail Bunning van Gail Anne Fotografie

Een professionele fotograaf worden is een van de moeilijkste, meest uitdagende en meest lonende paden in mijn leven geweest. Ik heb altijd geweten dat ik foto's wilde maken. Als kind had ik al een fascinatie voor hoe film en dat doosje werkte. Hoe het beelden zag die anders waren dan mijn oog, maar meer zoals mijn hart.

Ik ben echt als volwassene uitgegroeid tot een ‘fotograaf’. Ik kan zeggen dat het precies was toen mijn eerste kind werd geboren. De goedkope camera die aan mijn man en ik werd gegeven, diende een geweldig doel, want ik maakte een miljoen en één foto's van dit kleine wezen dat we hadden gemaakt. Ik begon met de gemiddelde snapshot en bewoog langzaam om stof door mijn woonkamer te draperen. Destijds een puinhoop, ik koester deze foto's alsof de meest professionele en bekende fotograaf ze had gemaakt.

Ik spaarde geld, knipte kortingsbonnen, bracht haar naar Olan Mills en JCPenney's, in de hoop op die perfecte en mooie foto van haar perfecte en mooie glimlach en toen haar broer langskwam, begon ik helemaal opnieuw, maar deze keer besefte ik dat niemand het kon weten ze en leg ze vast zoals ik kon en daarmee begon het, deze reis van fotografie.

Ik kocht mijn eerste DSLR-camera voor 500.00 die ik had ontworpen voor een kerk op een miljoen kilometer afstand. Ik ontmoette de man met de canvas tas in een coffeeshop op een half uur rijden. Ik hield die camera in mijn handen en wist gewoon dat dit mijn roeping was. 500.00 opende deze enorme, nieuwe wereld voor mij.

Ik las en leerde en snauwde. Ik ben lid geworden van een fotografie bord. Ik besloot om pro te worden. Beslist. Zo'n grappig woord. Ik was op geen enkele manier bereid iemand iets aan te rekenen, maar ik wist gewoon dat ik deze foto's eruit moest halen. Ik wilde delen en knappen. Ik was zo opgewonden. Ik was fotograaf.

Ik heb die camera ongeveer een jaar later geüpgraded. Naar iets professioneler. Ik had gezinnen, baby's en geboorten 'doodgeschoten'. Elke foto bekijken, bewerken, leren, absorberen. Een paar jaar later nog een camera, meer glas, meer lessen, meer acties en meer over het bedrijf. Maar wat ik vergat, is dat fotograaf worden niet betekent dat je voor geld fotografeert. Je wordt geen fotograaf om een ​​miljoen dollar te verdienen, je wordt een fotograaf om momenten in de tijd vast te leggen. Het inkomen is gewoon een extraatje.

Terwijl ik alle anderen aan het vangen was. Elke gebeurtenis, elke glimlach, elke pasgeborene, ik miste foto's van mijn eigen herinneringen. Ik maakte me constant zorgen over licht en marketing, en ik was vergeten waarom ik aan deze reis begon. Om mijn leven vast te leggen. De ups en downs ervan. Ik bracht zoveel tijd door met het bedenken van een merk, er ging een heel jaar voorbij en ik had alleen portretten, perfecte foto's en geen vieze kinderen in de modder. Mijn oudste is tien en ik weet niet zeker of er tien foto's zijn van zij en ik samen. Ik was zo druk bezig me zorgen te maken over de perfecte foto dat ik was vergeten de camera te overhandigen en de momenten met mij vast te leggen.

Ik raakte verdwaald in de fotografie.

Nu probeer ik eraan te denken om de bedhoofden, de glimlachen en de tranen vast te leggen en terwijl er nog steeds experimenten zijn met achtergronden en belichting, maak ik hun foto's in de volle zon en laat het perfecte aan mijn klanten over. Oké, dat is niet allemaal waar, soms worden ze onvolmaakt omdat ik wil dat ze zich hun families herinneren zoals ik me de mijne herinner, perfect onvolmaakt, emotioneel gefocust… een gezin, duidelijk en eenvoudig. Er is een tijd en een plaats voor die perfecte pose, maar ik moedig je aan om te onthouden om foto's te maken en niet alleen portretten. Ze zijn net zo belangrijk. Het zijn de foto's die de verhalen van ons leven vertellen. Als uw kinderen zijn gegroeid en zijn verhuisd en het uiterlijk van uw partner vervaagt, wilt u terugkijken en zien wat er ooit was. Foto's leggen de herinneringen vast die ons hoofd niet kan vasthouden, maar waar ik naar verlang. Vergeet niet om foto's te maken, ook al zijn ze nu niet perfect, op een dag zullen ze dat wel zijn.

Dit bericht is geschreven door Gail Bunning van Gail Anne Fotografie. Gail is de moeder van drie plus een ondeugende beagle. Ze is getatoeëerd en verandert veel van haar. Ze houdt heel veel van haar werk. Ze houdt van mensen en ze houdt ervan om gezinnen te zien groeien. Gail heeft een lichte ambachtsverslaving en is al dan niet helemaal verslaafd aan Facebook. Fotografie maakt haar blij, het is haar vuur.