Een natuurlijke glimlach krijgen in kinderportretten (door Erin Bell)

MCP-acties Website | MCP Flickr-groep | MCP beoordelingen

MCP-acties Snelle aankoop

Erin Bell is een ongelooflijke baby- en kinderfotograaf in Connecticut. Ik ben vereerd haar hier op de MCP Blog te hebben. Vandaag is ze mijn gastfotograaf en zal ze leren hoe je een natuurlijke glimlach kunt krijgen in kinderportretten. Laat hier aan het einde een opmerking voor haar achter, zodat ze weet hoeveel je hiervan hield. Ze heeft aangeboden om snel weer terug te komen, dus toon haar wat LIEFDE.

__________________________________________________________________

Hoe u een natuurlijke glimlach krijgt

Er is geen specifieke formule om een ​​natuurlijke glimlach te krijgen - deze varieert van kind tot kind en van leeftijd tot leeftijd. Ik probeer meestal elke methode die ik bij elk kind heb, totdat ik een natuurlijke glimlach krijg. Als ik eenmaal slaag, weet ik meestal wat de rest van de sessie zal werken. Houd er rekening mee dat dit slechts mijn suggesties zijn, maar ik vind dat ze goed werken met mijn klanten!

4-12 maanden

Voor baby's merk ik dat sommige baby's gelukkiger zijn op hun buik en sommige op hun rug. Vraag ouders waaraan zij de voorkeur geven en probeer daar zoveel mogelijk aan vast te houden. Ik merk dat ze van 4 maanden tot ongeveer 8 maanden het heel goed doen zonder hun ouders in de kamer - over het algemeen is verlatingsangst nog niet begonnen. Ik legde de baby neer op een plek en dan begin ik al pratend te fotograferen. Ik doe een combinatie van liedjes, hijgend en zeggend wat een mooi meisje of knappe jongen ze zijn, en gewoon oud praten. Sommige plekken zijn gewoon geen fijne plekjes voor de baby en je zou het uren kunnen proberen en ze zullen niet glimlachen. Ik breng ongeveer 3 minuten op een plek door en als ik geen glimlach krijg, neem ik mijn serieuze, doordachte foto's en verplaatsen we locaties. Populaire locaties voor mij zijn de bedden van ouders bij het raamlicht, foyers terwijl ik van buitenaf fotografeer, glazen schuifdeuren en fotograferen van buitenaf. Uiteindelijk krijg je het goed: de stemmingen van baby's veranderen zo snel.

Kleine B was goed in glimlachen voor zijn ouders, dus we hebben veel van dat soort foto's gemaakt. Ik nam er ongeveer 50 tijdens dit deel van de shoot - 40 waarvan hij naar zijn ouders kijkt. Toch is het handjevol waar hij min of meer naar me kijkt het waard. Ik ben groot in oogcontact, dus ik fotografeer veel en wied ze allemaal uit zonder oogcontact. Het oogcontact is hier niet perfect, maar ouders houden nog steeds van dit soort foto's.

Met 5 maanden deed hij het ook heel goed alleen. Ik kreeg meer van de nieuwsgierige glimlachen toen we alleen waren, en meer van de grijns toen zijn ouders er waren. Ik wilde beide, dus een combinatie werkte goed. Zorg ervoor dat je verschillende uitdrukkingen probeert te krijgen - serieus, dromerig, lacherig, inhoud, enz.

1-3 jaar

Tenzij er oudere broers en zussen in de buurt zijn, merk ik dat kinderen van 1-3 jaar verlatingsangst hebben en het beter doen met de ouders daar. Soms zijn ouders behulpzaam om het kind aan het lachen te krijgen, soms niet. Ik heb de neiging om beide te proberen. Meestal laat ik de ouders achter me beginnen en zingen ze de favoriete liedjes van hun kind. Ik zing mee en wieg mijn lichaam heen en weer als dansend en concentreer me aanvankelijk nauwelijks op het maken van foto's. Ik maak een paar glimlachende foto's terwijl ze naar mama en papa kijken voor het geval dat alles is wat ik krijg, en als ik er een paar heb, neem ik een pauze van het snauwen en zing ik mee, wachtend tot het kind naar me kijkt . Ik maak foto's als ze dat doen.

Ik schop de ouders altijd weg, ook al gaat het goed, alleen maar omdat wie weet ... het beter kan. Ik vraag meestal of ik een glas ijswater mag hebben - ik geef ze een knipoog en fluister dat ik wil zien hoe het kind het alleen doet. Dan start ik meteen met een ander nummer. Liederen op deze leeftijd zijn meestal mijn belangrijkste techniek. Pas op voor nummers met te veel handbewegingen - bewegingsonscherpte door het onderwerp kan een probleem zijn. Als het kind begint te huilen als de ouder wegloopt, zeg ik meteen dat ze terug moeten komen voordat we gaan smelten.

Als ze alleen maar aarzelen, kan ik ze meestal afleiden. Ik dans en houd mijn camera een beetje ingedrukt, zodat het echt voelt alsof we gewoon aan het spelen zijn. Ik ben er goed in geworden om mijn camera om mijn nek te hebben en plotseling te grijpen en scherp te stellen voor de foto die ik nodig heb. (Dit is een deel van de reden waarom ik meestal in de AV-modus fotografeer. Mijn stijl van fotograferen is echt speels en snel.)

Dit is de kleine "J". Ze deed het het beste met haar moeder daar vonden we. Ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel nieuwe ervaringen deze leeftijdsgroep gelukkig maken. Met haar hapte ik naar adem en zei: “Oh… je moet op een trede gaan zitten. Kies een stap. Welke stap gaat ze kiezen…. Oh die! " Toen ging ik naar beneden, paste mijn instellingen aan en begon tegen haar te zeggen. 'Kijk naar haar, koningin van de trap - kijk eens hoe hoog ze is! Ze staat boven aan de trap te wachten. Heeeello Miss. J! Ik zie je, koningin J-heerser van de trappen! " Dorky en gek klinkend, maar het maakte haar blij en ik kreeg de foto's die ik wilde.

Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik met fotografen heb gewerkt die daar gewoon zitten en zeggen: "J…. J… kijk me aan… wat ben je aan het doen ?? Kijk nou eens… ”Kinderen beseffen dat dit saai is. Ze willen interessante gesprekken, nieuwe ervaringen. Je moet ze iets geven om om te lachen als je verwacht dat ze glimlachen. Een beroep op hun leeftijdsgroep - peuters willen nieuwe dingen proberen, onafhankelijk zijn, hoog in het vaandel staan. Ik ga elke sessie in met een goed begrip van de leeftijd die ik fotografeer.

Na een tijdje wist ik dat ik een high key gevoel wilde hebben op de witte schommelstoel op haar veranda. We plaatsten haar daarboven en ze wilde meteen naar beneden. We hebben geprobeerd ABC te zingen, maar op deze leeftijd zijn kinderen soms ziek van basisliedjes. In plaats daarvan stond ik daar en verzon een lied dat ging: "Rockity rock, rockity rock, rockity rockity rockity rock. "J" rockity rockt, "J" rockity rockt, zij rockity rockity rockity rockt. " Voel je vrij om dezelfde gekke, gênante dingen te doen die je doet in het bijzijn van je eigen kinderen en die van andere mensen. Ze zat daar half glimlachend, half in de war door mij, maar besloot uiteindelijk dat ik grappig was en kreeg de foto die ik wilde. Houd er rekening mee dat basissongs niet altijd werken. Wees niet bang om gekke liedjes te verzinnen terwijl je bezig bent.

Zoals je zeker hebt ontdekt, werken bellen altijd met deze leeftijd. Ik heb ouders die bellen naar mijn camera blazen - ik maak nogal wat achteruit en het kind moet meestal op me af rennen. Tijdens het blazen van bellen pauzeer ik vaak en zeg: “J !!! Hoeveel bubbels heb je net laten knappen !? " of "Oh mijn god, heb je dat gezien !?" Het maakt het gemakkelijker om oogcontact te krijgen tijdens bellen.

Vanaf 4 jaar

Persoonlijk ben ik van mening dat het met de oudere leeftijdsgroep veel moeilijker is om de natuurlijke glimlach te krijgen en vaak zullen geposeerde glimlachen werken. Met dat gezegd, is er de geforceerde ongemakkelijke, ongemakkelijke, ongelukkige glimlach en de oprecht blije glimlach. Je gaat naar de laatste. Met deze leeftijd zijn we altijd alleen - meestal alleen ik en het onderwerp - en hebben we gewoon veel plezier. Dit kleine meisje liet me haar kamer zien en vertelde me alles over school. Ik heb de neiging om vragen te vinden als 'Hoe heet je beste vriend?' "Vind je je leraar leuk of niet echt?" "Wie is de clown van de klas in jouw klas?" "Wie is er grappiger - je moeder of je vader?" veel beter werken om een ​​relatie te ontwikkelen dan 'Hoe oud ben je?' en "In welke klas zit je?" Ze krijgen die vragen de hele tijd - ze vinden ze nu saai. Ik laat ze op een goede plek zitten en begin gewoon met ze te praten. Als ze tegen me praten, probeer ik een glimlach op te vangen. Af en toe, als ze niet het type zijn om naar me te kijken terwijl ze praten, moet ik zeggen: "Kijk me aan als je praat."

Ik doe een deel van dat openhartige praten en daarna doe ik wat informeel poseren. Het geheim van het krijgen van een pose, maar natuurlijkere glimlach op deze leeftijd, is om ze meteen te krijgen. Ik wees naar het bed en zei: "Oké, plof op je buik en leg je handen onder je kin ..." Ze deden het en ik zei: "Oh perfect. Jij hebt het. Ik vind het geweldig ... kijk me aan ... uitstekend ... dit is prachtig. " Snap ik snel. Meisjes en jongens houden allebei van veel positieve feedback. Als ik pauzeer en met mijn camera speel en dan opkijk om de foto te maken, is hun glimlach een stuk gedwongener ik glimlach. De truc is om je instellingen op te zetten voordat je ze vraagt ​​om te gaan liggen of terwijl ze zich verplaatsen.

Op deze tweede foto heb ik haar overrompeld. Ze lette op andere dingen (we waren om 12 uur bij een meer in de volle zon maar gingen er toch voor ... ahh!) En ik kwam achter haar aan waar ze me niet kon zien en zei: "Hé," R ", kijk naar me!" Ze draaide zich om, keek en glimlachte. Zeker niet de meest natuurlijke glimlach, maar vaak merk ik dat de wilde grijns niet altijd zo veel verkoopt voor oudere kinderen - eigenzinnige glimlachen zijn niet altijd even vertederend voor ouders, denk ik als ze ouder zijn.

Dit zijn mijn technieken om een ​​natuurlijke glimlach te bereiken. Er zijn er nog veel meer, dit is precies wat voor mij werkt. Weten hoe ze met kinderen moeten werken en weten welke verschillende stadia kinderen door de jaren heen doormaken, helpt echt. Ik vind dat mijn fotografie voor 60% mijn connectie met de klant is, 20% wat ik in de camera doe en 20% zuivere verwerking. Wees niet bang om uit je comfortzone te stappen, gek te doen en jezelf voor gek te zetten - zelfs in het bijzijn van ouders.