Lensbeeldstabilisatie gebruiken om scherpere opnamen te maken

Zelfs als je een nieuwe fotograaf bent, heb je misschien wel eens gehoord van beeldstabilisatie… zowel Canon als Nikon gebruiken stabilisatie in de kitlenzen op hun instapbody's. Wat u misschien niet weet, is precies hoe u deze functie in uw voordeel kunt gebruiken of wat het zelfs doet. Lees verder voor de magere over stabilisatie.

Zowel Canon als Nikon gebruiken stabilisatie in sommige van hun lenzen. Canon noemt het "IS" (beeldstabilisatie) terwijl Nikon het "VR" (vibratiereductie) noemt. Externe fabrikanten zoals Tamron en Sigma hebben ook lenzen met stabilisatie en gebruiken daarvoor hun eigen gepatenteerde termen (Tamron: Vibration Compensation; Sigma: Optical Stabilization. Wordt verwarrend, hè?)

Voor dit artikel noem ik het gewoon 'stabilisatie'. Sony, Pentax, Olympus en anderen hebben ook stabilisatie, maar die zit in de camerabody in plaats van in de lens. Dit artikel gaat alleen over lensstabilisatie.

Wat is stabilisatie?

Stabilisatie is een functie die is ingebouwd in lenzen en die bedoeld is verminderen de effecten van cameratrilling. Simpel gezegd, het stelt je in staat om uit de hand (niet op een statief) te fotograferen met aanzienlijk lagere sluitertijden dan wanneer de stabilisatie niet was geactiveerd. Verschillende lenzen hebben verschillende stabilisatieniveaus - het wordt gemeten in stops. Sommige lenzen claimen bijvoorbeeld vier stops stabilisatie te bieden. Dit betekent dat met geactiveerde stabilisatie uw effectieve sluitertijd vier stops hoger zou zijn dan uw werkelijke sluitertijd. Dus als uw in-camera sluitertijd 1/20 was, zou uw foto dezelfde scherpte hebben als wanneer deze met een sluitertijd van 1/320 was gemaakt; dit is vier stops hoger dan 1/20. Onderzoek aan uw lens zal u laten weten hoeveel stabilisatiestops worden aangeboden. Dit aantal is een schatting, maar ik heb gemerkt dat het behoorlijk nauwkeurig is.

Welke lenzen hebben het en hoe weet ik of een lens het heeft?

Hoewel het geen vaste regel is, is stabilisatie meestal op zoomen versus primes. Er zijn echter enkele zoomlenzen die deze missen (Canon en Nikon's 24-70 2.8 lenzen hebben het niet, hoewel Tamron het wel heeft) en er zijn prime-lenzen die het wel hebben, vooral zeer zware (zoals de 200mm f / 2). Sommige fabrikanten produceren ook versies van dezelfde lens die wel en niet over stabilisatie beschikken. De lenzen met stabilisatie zijn duurder. Als je onderzoek doet naar een lens en je weet niet zeker of deze wel of niet gestabiliseerd is, kijk dan in de lensnaam voor de stabilisatieterminologie, afhankelijk van de fabrikant. Als je een lens hebt met stabilisatie, zit er een schakelaar op je lens om de stabilisatie in en uit te schakelen (en in sommige gevallen om te schakelen tussen stabilisatiemodi: de ene modus voor stabilisatie in alle richtingen en de andere voor de enige kant naar zijkant, zoals in een panning-opname).

Werkt stabilisatie?

Simpel gezegd, ja. Er zijn beperkingen aan, maar het werkt. De onderstaande voorbeeldopnamen zijn beide rechtstreeks uit de camera. Beiden zijn gemaakt met mijn Canon 70D en mijn 70-200 2.8 IS lens. Ze hebben allebei dezelfde instellingen: 155 mm, f / 2.8, ISO 1600 en een belachelijk lage sluitertijd van 1/8. Het enige verschil is dat bij de eerste foto stabilisatie is geactiveerd en bij de tweede niet.

Het is vrij duidelijk dat de stabilisatie werkt!

Wanneer moet ik stabilisatie gebruiken en wanneer moet ik het niet gebruiken?

Stabilisatie is buitengewoon nuttig. Dat gezegd hebbende, er zijn enkele gevallen waarin het zou moeten worden gebruikt en andere wanneer dit niet zou moeten. Stabilisatie MOET absoluut worden gebruikt als u fotografeert in een situatie waarin uw sluitertijd ofwel lager is dan de regel van 1 / brandpuntsafstand (dwz als u fotografeert op 200 mm, moet uw sluitertijd minimaal 1/200 zijn) of lager dan u weet dat u comfortabel in de hand kunt houden; sommige mensen hebben er geen problemen mee om hun hand vast te houden bij vrij lage sluitertijden. Dat gezegd hebbende, het kan geen kwaad om aan te staan ​​bij langere sluitertijden. Dit is vooral handig in situaties met weinig licht waar u geen flitser kunt gebruiken, zoals kerkelijke bruiloften waar flitsen niet is toegestaan.

Stabilisatie mag NIET worden gebruikt als uw camera op een statief staat. Het statief gaat de stabilisatie tegen en je krijgt zelfs wazige foto's als de stabilisatie aan staat terwijl de camera op een statief staat. Opmerking: er zijn bepaalde high-end supertelelenzen die gemaakt zijn om op een statief te worden opgenomen en die een statief kunnen voelen, waardoor het uitschakelen van de stabilisatie bij gebruik van een statief niet nodig is. Consumentenlenzen hebben deze functie niet. Als u het niet zeker weet, onderzoek dan uw lens. Stabilisatie hoeft ook niet te worden gebruikt als sluitertijden niet extreem laag zijn (bijvoorbeeld bij het fotograferen van sport met hoge sluitertijden). Het effect van de stabilisator kan zelfs onscherpte en zachtheid veroorzaken bij foto's die met hogere sluitertijden zijn gemaakt. Zodra uw sluitertijd 1 / brandpuntsafstand bereikt, is stabilisatie niet nodig.

Heb ik lenzen met IS nodig?

Dat hangt af van wat je fotografeert. Als je iemand bent die absoluut zonder flits moet fotograferen bij weinig licht, zoals bij bruiloften, dan zou ik absoluut een lens met stabilisatie aanraden. Zonder een gestabiliseerde lens of een statief kun je geen scherpe foto's maken bij lage sluitertijden. Ik vind gestabiliseerde lenzen veel gemakkelijker om mee te manoeuvreren dan een camera en lens op een statief in een huwelijkssituatie.

Als u echter niet fotografeert bij weinig licht, of in situaties bent waarin u een flitser kunt gebruiken en uw sluitertijd een beetje kunt verhogen, is stabilisatie misschien niet nodig, en dit kan voor u goedkoper zijn. Ik bevond me een aantal jaren geleden in een situatie waarin ik probeerde te kiezen tussen een IS- en niet-IS-versie van een bepaalde lens. Ik bekeek mijn foto's en realiseerde me dat ik nooit in de buurt kwam van fotograferen met of kortere sluitertijden die ik comfortabel in de hand kon houden, dus koos ik voor de niet-IS-versie, omdat het voor mij niet nodig was op die specifieke lens. Als je op het hek staat, gebruik dan je eigen foto's en stijl om te bepalen of stabilisatie iets is dat je nodig hebt.

Amy Short is een portret- en zwangerschapsfotograaf in Wakefield, RI. Je kunt haar vinden op amykristin.com en verder Facebook.