Juno Calypso's vreemde automatische portretten van een onderdrukte vrouw

De jonge fotograaf Juno Calypso is de auteur van een indrukwekkende fotoserie over haar alter ego, Joyce genaamd, vastgelegd in allerlei bizarre scenario's.

Fotografie voelt als een fulltime baan waar je echt van kunt genieten, ondanks al die dingen die je als lensman moet overwinnen.

Veel mensen komen pas in aanraking met hun creatieve kant als ze veel ouder worden, maar er is een jonge fotograaf die al een paar prijzen heeft gewonnen en deel heeft genomen aan verschillende tentoonstellingen ondanks dat hij in 1989 is geboren.

Haar naam is Jun Calypso en ze heeft al een carrièrebepalend imago-project. Het draait allemaal om "Joyce" en er zijn twee series die het levensverhaal vertellen van dit personage, dat eigenlijk Juno's alter ego vertegenwoordigt.

Fotograaf Juno Calypso gebruikt bizarre zelfportretten om haar griezelige alter ego Joyce te onthullen

Het idee om een ​​tweede persoonlijkheid te creëren die op haar foto's zou voorkomen, is in Juno's geest ontstoken toen ze begon te experimenteren met zelfportretten.

De series Joyce I en Joyce II bevatten bizarre (en voor sommigen griezelige) foto's van Joyce, die uit het niets lijken te verschijnen en allerlei rare dingen doen in je huis of op kantoor.

Calypso's andere persoonlijkheid is vergelijkbaar met Rose van de "Two and a Half Men", die Charlie bezocht, met een vleugje Jason uit de horrorfilms "Friday the 13th".

De visie van de getalenteerde jonge fotograaf doet denken aan die van de meer populaire Cindy Sherman

Zodra kijkers hun angsten overwinnen, zullen ze Juno Calypso gaan waarderen om het genie dat ze is. Dezelfde sterke punten die de vergelijking met Cindy Sherman hebben opgeleverd, zijn terug te vinden in de conceptportretten van Joyce.

Het hoofdonderwerp lijkt blanco, alsof ze verdwaald is in de ruimte, maar de verontrustende gevoelens zullen verdwijnen naarmate je meer naar de foto's kijkt - of niet!

Sommigen zullen misschien zeggen dat dit misschien niet de beste manier is om vrouwelijkheid te ontdekken. Joyce slaagt er echter in om ons te laten zien dat we soms te veel van vrouwen verwachten en dat we moeten proberen meer aandacht te besteden aan hun gevoelens.

Joyce wil dat kijkers het feminisme verkennen en hen dwingen vrouwen een pauze te gunnen

De fotograaf voegt eraan toe dat de mensheid al te veel jaren aan vrouwen vraagt ​​om perfect te zijn, wat op een gegeven moment overweldigend kan worden.

Blijkbaar verwachten we dat vrouwen sexy zijn, er goed voor ons uitzien, harder werken dan wij, terwijl ze er voor ons zijn wanneer we maar willen dat ze zijn.

Nou, Joyce I en II maken je misschien een beetje bang, maar uiteindelijk zal de serie je eraan herinneren te stoppen met het onderdrukken van het mooie geslacht door meer realistische verwachtingen te hebben.