MWAC is een woord van vier letters

MWAC is een woord van vier letters: {Mom with a Camera}

door gastblogger Kara Wahlgren

Voordat je jezelf - of iemand anders - afdoet als een MWAC (moeder met camera), hier is waarom u het label opnieuw zou moeten overwegen.

MWAC (zelfstandig naamwoord): 1. een moeder met een camera; 2. nieuwe moeders met nieuwe halfwaardige camera's die plotseling denken dat ze pro's zijn en geld vragen voor hun half $ $ werk dat echte fotografen ondermijnt; 3. een shoot-and-burner die weinig tijd besteedt aan het uitzoeken van de wetenschap, de kunst en de fijnere mechanica van de fotografie of de industrie en rekent onder de industriestandaard.

Ik moet duidelijk maken dat dit niet zo is my definities. Dit waren de eerste reacties die ik vond toen ik uit morbide nieuwsgierigheid 'Wat is een MWAC?' Typte. in een zoekmachine. Het is niet zo verwonderlijk. Schuim een ​​fotobord af en de algemene consensus is duidelijk: MWAC's vernietigen de industrie door de markt te verzadigen, hun klanten te weinig in rekening te brengen en veredelde snapshots te leveren.

Maar is het eerlijk om zo'n algemene verklaring af te leggen? Ik ben nog nooit een fan geweest van de term "MWAC", maar sinds ik kinderen heb, kruipt het nog meer onder mijn huid. Ik ben een professionele fotograaf voor vijf jaar. Ik ben geregistreerd, ik ben verzekerd, ik huur een ruimte, ik ken mijn 1040-SE van mijn ST-50. Maar ik ben ook bevallen (twee keer) en ik heb nog steeds een camera (ik hoefde die niet te ruilen voor een van mijn baby's). Per definitie ben ik een MWAC.

Aan de andere kant zou ik misschien van de haak raken door een technisch probleem. Er zijn meestal kanttekeningen bij: je bent alleen een MWAC als je schiet en verbrandt, als je dat doet winkelketens in rekening brengen voor uw afdrukken, als u uw belastingen zalig negeert, als u nog steeds uw kitlens gebruikt, als dit, als dat. Maar hoe je een MWAC ook definieert, het echte probleem blijft: de term maakt 'moeder' een afkorting voor 'waardeloze fotograaf'. Het brengt alle moeders samen zonder rekening te houden met hun ervaring, zakelijke kennis of vaardigheid. En het maakt duidelijk dat mama's in de wereld van professionele fotografie niet hoeven te solliciteren. Als u toevallig kinderen heeft, start u uw bedrijf met een handicap en besteedt u een aanzienlijk deel van de tijd aan het verdedigen van uw recht om uzelf een professional te noemen. Voordat je je een weg naar de top kunt klauwen, moet je je een weg klauwen naar de begane grond.

Begrijp me niet verkeerd - ik raak gefrustreerd door de toestroom van potentiële fotografen die fel verlichte, hyperverzadigde snapshots verkopen voor kleingeld. Maar ik denk nog steeds dat het tijd is om de beledigingen van MWAC te laten varen en een nieuw acroniem te vinden. Dit is waarom.

1. Het is hypocriet. Fotografen zullen dat hartstochtelijk beweren het kopen van een goede camera maakt van iemand nog geen goede fotograaf. Dan zullen ze in de volgende ademhaling snipen dat een of andere lokale MWAC aan het fotograferen is met een rebel. De eerste keer hadden ze gelijk: iemand met artistieke visie en een instapcamera zal een wannabe waarschijnlijk te slim af zijn met een 5D.

2. Het is vrouwonvriendelijk. In elke andere branche zou het discriminatie worden genoemd. Stel je een arts voor die terugkeert van zwangerschapsverlof en wordt geslagen met het label 'MDOC', terwijl haar leeftijdsgenoten patiënten waarschuwen dat de meeste MDOC's ondermaatse apparatuur gebruiken en alleen medicijnen beoefenen als een hobby. Klinkt belachelijk, toch? En waar zijn alle DWAC's? Ze zijn er - maar ze worden meestal gewoon 'fotografen' genoemd.

3. Het maakt niet uit. Als je een professionele customfotograaf bent, stelen de goedkope nieuwelingen je bedrijf niet net zo min als Wal-Mart zaken steelt van Louis Vuitton. Ik denk dat als een klant het verschil in kwaliteit niet kan waarderen, ze nooit mijn driecijferige creatieve vergoeding zouden betalen. Zogenaamde MWAC's zijn alleen in competitie met elkaar.

4. Het is ronduit verkeerd. Persoonlijk denk ik dat ik een betere ben geworden portretfotograaf toen ik mijn kinderen had. Om te beginnen, als ik nieuwe apparatuur of een lichttechniek moet testen, klampt zich meestal een proefpersoon aan mijn broekspijp vast. En niemand weet beter dan een moeder (of vader!) Hoe je chagrijnige onderwerpen opvrolijkt, iemand aan het lachen maakt of je aan onverwachte situaties aanpast. De meeste van mijn favoriete portretfotografen zijn ouders. Er is een verband in hun foto's - misschien omdat ze beseffen hoe belangrijk de herinneringen zijn.

Om die redenen denk ik dat het tijd is om niet langer rond te gooien met het label 'Mom with a Camera'. En als die redenen niet goed genoeg, ik zou er nog een willen aanbieden: omdat ik de moeder ben en dat zei ik.

Kara Wahlgren is een fotograaf in South Jersey, waar ze woont met haar man en twee camera-vermoeide jongens. Bekijk haar Kiwi Photography-blog of bezoek haar Facebook pagina.

* Als je dit artikel leuk vond, vind je misschien ook 'Wat is een professionele fotograaf in het digitale fotografietijdperk?? " Lees meer over de definitie van een professionele fotograaf en waarom het iets is om een ​​moeder met een camera / hobbyist te zijn om trots op te zijn, en niet om je voor te schamen.