Hoe u de perfecte portretlens vindt om vervorming te voorkomen

Of je nu een nieuwe fotograaf bent of iemand met veel ervaring, je hebt er misschien al van gehoord lensvervorming. Heb je je ooit afgevraagd wat de "perfecte portretlens. " Hoewel er niet één perfecte lens of brandpuntsafstand voor portretten is, laten we eens kijken hoe elke brandpuntsafstand lensvervorming beïnvloedt, zodat u voor elke situatie de beste lens kunt kiezen.

Ten eerste, wat is lensvervorming?

Lensvervorming is de vervorming van het ware beeld van het onderwerp op een foto. Over het algemeen worden lijnen die in het echte leven recht zijn, op een foto naar buiten toe scheefgetrokken. De lensoptiek veroorzaakt dit - hoe breder de lens, hoe groter de vervorming. Heb je ooit een foto gezien die is gemaakt met een fisheye-lens, wat een zeer groothoeklens is? Deze veroorzaken grote vervorming (vaak met opzet gebruikt voor creatieve foto's)? Als je dat hebt gedaan, heb je gemerkt dat het extreem vervormd was.

Dit maakt deel uit van wat fisheye-afbeeldingen onderscheidt en uniek maakt, maar dit effect wordt veroorzaakt door lensvervorming. Een ander ding om in gedachten te houden bij het leren over en begrijpen van lensvervorming, vooral met betrekking tot portretten, is dat hoe dichter u bij een onderwerp bent, des te sterker uw vervorming zal zijn bij elke brandpuntsafstand.

Hoe ziet lensvervorming eruit?

Lensvervorming is vrij gemakkelijk te herkennen als je eenmaal weet hoe het eruit ziet. Portretten die vanuit een brede hoek zijn gemaakt, hebben vervormde kenmerken. Als u bovendien het hele lichaam of zelfs een deel van het lichaam van een persoon opneemt in een portret en u een groothoeklens gebruikt, heeft uw onderwerp de neiging om een ​​"wiebelig hoofd" te hebben. Dit wordt versterkt door het feit dat u dicht bij uw onderwerp moet zijn om uw portret te maken in vergelijking met de afstand die u zou moeten hebben met een langere lens. Langere lenzen hebben veel minder vervorming. Ten eerste hoeft u niet zo dicht bij uw onderwerp te zijn, wat het vervormingseffect vermindert. Bovendien bevatten langere lenzen "lenscompressie". Ze maken gelaatstrekken vlakker in plaats van breder, wat voor de meeste onderwerpen flatterend is.

Hieronder staan ​​voorbeeldfoto's die vervorming bij verschillende brandpuntsafstanden laten zien. Alle foto's in dit artikel zijn SOOC (rechtstreeks uit de camera). Meteen hieronder ziet u twee afzonderlijke compilaties van acht foto's. De ene set is gemaakt met een full frame camera en de tweede set met een crop sensor camera. Alle foto's zijn gemaakt met dezelfde instellingen: f / 9, ISO 100, 1/160, en zijn gemaakt in de studio. Ik heb drie lenzen gebruikt. Alle opnamen van 24 tot 70 mm zijn gemaakt met een 24-70 2.8. De 85 mm-opnamen zijn gemaakt met een 85 mm 1.2 en alles van 100 mm tot 200 is gemaakt met een 70-200 2.8. Ik heb de 85 mm prime gebruikt, want hoewel die brandpuntsafstand is opgenomen in het bereik van 70-200, is die brandpuntsafstand niet aangegeven op de lenscilinder en ik wilde zeker weten dat ik die lengte precies had.

Mijn assistent, die duidelijk erg enthousiast is, bewoog niet tussen de opnames omdat ik heel duidelijk was dat hij stil moest blijven! Ik ging bij elke opname achteruit en kadreerde ze zo dicht mogelijk bij hetzelfde in als ik kon. De opnames aan de brede kant zijn donkerder door zowel lichtafval van de 24-70 aan de brede kant als omdat ik eigenlijk voor het licht stond omdat ik zo dicht bij mijn onderwerp moest zijn.

Zoals je kunt zien, hoe groter de hoek van de lens, hoe meer het onderwerp wordt vervormd. Bij grotere hoeken is zijn gezicht versmald, lijkt zijn neus groter en breder en zijn zelfs de randen van de achtergrond zichtbaar door de groothoek. Bij langere brandpuntsafstanden begint het gezicht van het onderwerp groter te worden en ziet het er levensechter uit.

Hoe zit het met de lenscorrectie-optie in Lightroom of ACR?

Beide programma's hebben een lenscorrectie-optie, die een deel van de lichtafval en vervorming veroorzaakt door bredere lenzen omkeert. Maar is het voldoende om deze lenzen nog steeds als portretlenzen te gebruiken? Ik denk het niet. In het onderstaande voorbeeld ziet u een voor en na. Het voorgaande is een SOOC-opname, gemaakt op een full-frame camera op 35 mm. Het volgende is het toepassen van lenscorrectie in Lightroom. De after shot is helderder door de vermindering van de lichtafval die bij de grotere hoek optreedt, en de opname wordt ook wat afgevlakt. Deze opname na lenscorrectie is echter nog steeds niet te vergelijken met een foto gemaakt met een langere brandpuntsafstand.

Betekent dit dat ik altijd een lange lens moet gebruiken als ik portretten fotografeer?

Het korte antwoord hierop is nee. Als je eenmaal begrijp de effecten van groothoeklenzen, u leert wanneer u ze niet moet gebruiken, maar ook wanneer u ze kunt gebruiken. Dus waarom zou je een groothoeklens willen gebruiken bij het maken van portretten, op basis van de bovenstaande voorbeelden waarbij het onderwerp er nogal onnatuurlijk uitziet als het met een groothoek wordt gemaakt? Sommige fotografen zullen grotere hoeken gebruiken om onderwerpen te verkleinen. In het onderstaande voorbeeld zijn vergelijkbare portretten gemaakt op 24 mm en 135 mm, met dezelfde instellingen, behalve de brandpuntsafstand. Nogmaals, deze opnames komen rechtstreeks uit de camera. In het eerste portret is het onderwerp langwerpiger en lijkt haar gezicht hoekiger, waardoor ze er wat slanker uitziet. Je kunt echter zien dat haar hoofd wat groot lijkt voor haar lichaam (het eerder genoemde "bobble head" -effect) en dit is iets dat oefening vereist.

De onderstaande opname, wederom rechtstreeks uit de camera, werd gemaakt op 37 mm met de 24-70 lens. Ik kon op voldoende afstand van mijn onderwerp blijven, waar de groothoek niet zoveel vervorming veroorzaakte als wanneer ik dichterbij was geweest. Hoewel het ideaal zou zijn geweest om met een langere lens nog verder van mijn onderwerp te kunnen zijn, behaalde ik acceptabele resultaten met het gebied en de omstandigheden waarin ik op dat moment werkte.

Lenscompressie werd eerder genoemd. Wat betekent dit?

Langere lenzen hebben vanwege hun optiek het effect dat ze zowel de kenmerken van uw onderwerpen afvlakken als achtergronden dichterbij brengen. In een studio-omgeving terwijl u een achtergrond in effen kleuren gebruikt, is het achtergrondelement mogelijk niet zo duidelijk. Ik wilde hiervan een voorbeeld laten zien in een setting waar het duidelijk zichtbaar was. Compressie is geen vervorming, maar het is gerelateerd en zoals het meerdere keren in het artikel is genoemd, is het belangrijk om een ​​voorbeeld te laten zien. In de twee onderstaande foto's werden dezelfde instellingen gebruikt in beide foto's: f / 2.8, ISO 100, 1/500 sluitertijd en dezelfde witbalansinstellingen. De linkerfoto is gemaakt met een 50 mm-lens en de rechterfoto met een 135 mm-lens. Mijn enthousiaste onderwerp bevond zich voor beide foto's in dezelfde positie, maar de achtergrond lijkt op de tweede foto groter en dichterbij. Zijn gelaatstrekken lijken ook wat platter. Dit komt door de lenscompressie van langere lenzen.

Dus wat is je perfecte portretlens? Er is niet één juist antwoord op die vraag. Dat hangt van verschillende factoren af, ook als je fotografeert met een crop sensor of een full frame; uw gebruikelijke opnamelocatie; en zelfs jouw stijl. Voor mij zijn een 85 mm binnen en een 135 buiten mijn favorieten, maar die van jou kan anders zijn. Het belangrijkste is om te begrijpen hoe verschillende lenzen uw foto's beïnvloeden en van daaruit uw keuzes te maken.

Amy Short is de eigenaar van Amy Kristin Fotografie, een portret-, moederschaps- en kunstfotografiebedrijf in Rhode Island. Ze is te vinden op Facebook en Google+.