Aanbevolen producten
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
Essentiële Photoshop-actiesNewborn Necessities ™ Pasgeboren baby Photoshop-actieset bewerken
$29.00 -
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
Als u iemand vraagt hoe u de perfecte foto kunt maken, krijgt u mogelijk een antwoord met daarin informatie over belichting, poseren en belichting. Boeken die u leest, kunnen waarschuwen voor het afhakken van ledematen, het gebruik van groothoeklenzen bij het fotograferen van mensen of het niet naleven van de regel van derden. Je zou bang kunnen worden dat andere fotografen je foto's beoordelen en merken dat je 'de regels' hebt overtreden, waardoor je nerveus wordt buiten de doos en word soms creatief.
Erger nog, je zou zo hard kunnen proberen om de regels te volgen dat je elke fotosessie gestrest, uitgeput en teleurgesteld achterlaat, zoals ik deed, voordat ik perfectie opnieuw definieerde.
Ik heb al die dingen gedaan. Toen ik voor het eerst probeerde meer over fotografie te leren, las ik een heleboel boeken. Ik heb veel fotografen gesproken. Ik heb veel tutorials gelezen, veel video's bekeken en veel foto's bestudeerd om te bepalen wat ik moest doen om 'perfecte' foto's te maken. Al doende leerde ik meer over de technische kant van fotografie dan ik voor mogelijk had gehouden, maar ik werd zo onzeker en kritisch over mijn eigen werk dat ik geen plezier had.
Ik kreeg geen afbeeldingen waar ik absoluut van hield.
Voor mij waren de sessies die me het meest benadrukten altijd mijn eigen sessies met mijn twee kinderen. Tegen het einde van een poging om perfecte foto's te maken met mijn zoons, Gavin en Finley, was ik meestal klaar om te stoppen met fotograferen, mijn man was meestal klaar om me in te pakken, en Gavin en Finley huilden meestal omdat ik bleef proberen ze te maken wees stil, kijk recht in mijn camera en glimlach, terwijl ze alleen maar wilden spelen of ontdekken.
Het keerpunt kwam voor mij toen Finley bijna zijn eerste verjaardag naderde.
Ik had heel specifieke foto's gepland die ik van hem wilde maken voor zijn eenjarige foto's, een weekend gereserveerd om ze te maken en al mijn rekwisieten verzameld. Ik kreeg een paar schattige foto's met een perfecte glimlach, perfect oogcontact en een onvolmaakte belichting (ik had maar een paar maanden ervaring met professioneel fotograferen), maar ik eindigde in wezen elke sessie met tranen - de mijne of die van Finley ... en soms beide.
Toen Finley's tweede verjaardag onlangs rolde, had ik al de beslissing genomen dat ik zijn ware persoonlijkheid en de dingen waar hij het meest van houdt, wilde vastleggen, niet proberen perfect geposeerde foto's te maken met perfect oogcontact en perfecte glimlachen.
Weet je, Finley is de ultieme reden dat ik heb geleerd om imperfectie in mijn fotografie te omarmen.
Finley is altijd een moeilijk onderwerp geweest om te fotograferen. Hij reageerde nooit op mijn gekke geluiden en smeekbeden om naar mijn camera te kijken en te glimlachen. Hij bleef nooit langer dan een seconde stil. Hij concentreerde zijn aandacht nooit op het maken van foto's die lang genoeg waren om zelfs maar één geweldige foto van ons vieren te laten glimlachen en naar de camera te kijken. Na mijn ervaring met zijn eerste verjaardagsfoto's, stopte ik met het maken van 'perfecte' foto's. En toen we een paar maanden later probeerden familiefoto's te maken met een vriend als mensenstatief, raakte ik niet van streek toen dit het eindresultaat was.
Ook al maken mensen nog steeds herhaaldelijk opmerkingen als: "Het is jammer dat Finley niet naar de camera kijkt", hangen de doeken die ik van deze foto had gemaakt aan mijn muur, aan de muur van mijn ouders en aan de muur van mijn schoonvader. .
Waarom? Omdat hij Finley is. Hij bestudeert liever een tak dan glimlachen voor een foto of zelfs in die algemene richting kijken. En weet je wat? Dat is goed. In maart kregen we de officiële diagnose dat Finley is een van een groeiend aantal kinderen met een autismespectrumstoornis, en hoewel het verklaart waarom ik het altijd zo moeilijk heb gehad om zijn aandacht op foto's te trekken, verandert het niets aan het feit dat mijn hele idee van perfectie in fotografie opnieuw is gedefinieerd. Finley's foto's die ik nam voor zijn tweede verjaardag zijn perfecte voorbeelden van mijn idee van perfectie.
Perfectie is het vastleggen van Finley's liefde voor tekenen.
Perfectie documenteert Finley's gewoonte om texturen te verkennen door dingen over zijn wangen te wrijven.
Perfectie toont Finley's liefde voor paarden (en het dragen van niets anders dan een luier en cowboylaarzen).
En soms IS perfectie een foto van Finley die lacht en recht in de camera kijkt, maar niet omdat het "perfect" is volgens welke definitie dan ook. Ik ben perfect omdat het de zoete geest laat zien die hij bezit.
Toen ik me zo druk maakte om mijn onderwerpen in de perfecte positie te krijgen of om ze constant naar de camera te laten kijken en te laten glimlachen, miste ik geweldige foto's van mijn jongens die zichzelf waren.
Ik besloot dat het tijd was om wat losser te worden. In plaats van sessies met mijn kinderen te plannen, begon ik mijn camera in de woonkamer achter te laten, waar ik hem snel kon pakken als ik een kans zag voor een leuke foto van hen. Ik heb veel regels overtreden in die foto's, en sommige zijn niet erg scherp of erg goed belicht. Maar sommige van die foto's zijn mijn absolute favorieten. Sommige van die foto's zijn in feite de foto's waarvan ik weet dat mijn kinderen ze nog steeds zullen koesteren als ze volwassen zijn.
Door wat losser te worden, ontdekte ik dat die foto's degene waren die ik altijd als perfect beschouwde. Ik begon helemaal verliefd te worden op lifestyle-fotografie, en toen ik dat deed, herontdekte ik mijn passie voor mijn hobby. In plaats van te proberen perfecte glimlachen vast te leggen, begon ik te proberen de liefde vast te leggen die mijn onderwerpen voor elkaar hebben en de persoonlijkheden die hen uniek maken. Als gevolg hiervan begonnen mijn vaardigheden en de kwaliteit van mijn foto's te verbeteren, omdat ik meer ruimte in mijn hoofd had om na te denken over belichting en het beschikbare licht in mijn voordeel te gebruiken.
Het verkrijgen van de juiste belichting is van cruciaal belang, en er zijn enkele "regels" die een plaats hebben in uw werk. Ik zou bijvoorbeeld nooit een groothoeklens willen gebruiken om een serieus portret van een bruid te maken, of mijn onderwerpen eruit laten zien alsof ze van de rand van de foto glijden. Het is echter oké om soms een ledemaat te hakken, indien nodig. Het is oké als mijn onderwerp niet naar de camera kijkt. Ik heb zelfs een keer gelezen dat je je onderwerp niet buiten de camera mag laten kijken, tenzij je kunt zien waar hij of zij naar kijkt. Maar maakt dat dit een slechte foto?
Hier is mijn punt - als je iemand bent die absoluut, positief, HOUDT van perfect geposeerde foto's waar iedereen naar de camera kijkt en lacht, dan is dat prima. Dat soort foto's is perfect voor jou.
Als mijn ervaring met het opvoeden van een autistische zoon me tot nu toe echter iets heeft geleerd, is het dat wat voor de een als perfect wordt beschouwd, niet per se perfect is voor de ander.
Net zoals Finley perfect is in mijn ogen, zijn de foto's die ik maak die laten zien wie hij is en waar hij van houdt ook perfect in mijn ogen.
Als je merkt dat je gestrest, uitgeput en onzeker bent zoals ik was, elke keer dat je probeert om geweldige foto's te maken en je idee van imperfectie opnieuw wilt definiëren zoals ik deed, dan zijn hier een paar tips om te helpen.
- Zorg eerst voor een goede grip op de belichting, als je er nog geen hebt. Geen enkele hoeveelheid emotie of persoonlijkheid in uw foto's zal er toe doen als u het niet kunt zien, omdat uw foto's volledig over- of onderbelicht zijn. Er zijn talloze MCP-tutorials hier op de blog die daarbij kunnen helpen.
- Stop met het doorzoeken van Pinterest en probeer de afbeeldingen die je ziet te repliceren. Geïnspireerd raken door foto's die je ziet, is één ding, maar als je probeert je onderwerpen precies te laten doen wat je eerder op die foto's hebt gezien, zal dit meestal alleen maar in frustratie eindigen. Ik heb eens twee uur besteed aan het maken van een achtergrond van krantenpagina's om te gebruiken in foto's van mijn jongens om het vijf minuten later te scheuren omdat geen van mijn jongens helemaal wilde meewerken.
- Bepaal wat u echt wilt documenteren. Is het een relatie tussen twee mensen? Een aspect van iemands persoonlijkheid? Een hobby of interesse? Een bepaalde emotie? Als je eenmaal hebt besloten, zorg er dan voor dat je belichting solide is en concentreer je dan alleen op het vastleggen van wat je wilt vastleggen.
- Ontspan over de "regels". Gooi geen foto die iemand op de knieën snijdt als die foto echte emotie laat zien. Gebruik een groothoeklens, als je van het uiterlijk houdt dat je foto's geeft. Kom tot rust. Soms is het de bedoeling dat regels worden overtreden ... als het overtreden ervan resulteert in een foto waar je van houdt.
Pak nu je camera en ga een foto maken waarvan jij denkt dat die perfect is. Maak je geen zorgen over wat de boeken zeggen. Denk niet na over wat andere fotografen ervan zouden kunnen denken. Maak een foto waar je van houdt, en hou van de foto's die je maakt.
Periode.
Lindsay Williams woont in zuid-centraal Kentucky met haar man, David, en hun twee zonen, Gavin en Finley. Als ze geen Engels op de middelbare school geeft of tijd doorbrengt met haar eigenzinnige kleine gezin, is ze eigenaar en beheerder van Lindsay Williams Photography, dat gespecialiseerd is in lifestylefotografie. Je kunt haar werk bekijken op haar website of haar Facebook-pagina.
Geen reacties
Laat een bericht achter
U moet ingelogd een reactie plaatsen.
Recente Nieuws
Ik hou van dit artikel! Ik fotografeer veel kinderen en het is soms moeilijk om de perfecte glimlach en perfecte compositie te krijgen. En terwijl ik door mijn foto's kijk, zijn mijn favoriete foto's, en degene die ik altijd als extra's toevoeg, degene waar de kinderen meestal niet recht in de camera kijken, maar ze hebben een schattig gezicht - of het nu lachend of huilend is , denken etc. Dat zijn de plaatjes die mij echt opvallen omdat ze de persoonlijkheid van het kind vastleggen.
Bedankt, Johanna! Dat zijn ook ALTIJD mijn favoriete foto's!
Gewoon mooi en goed gezegd.
Bedankt, Cindy! 🙂
helemaal met je eens… .Ik heb een tweelingkleinzoon en was aan het stressen om ze allebei "er perfect uit te laten zien". Nu gaan we gewoon met de stroom mee en HOUDEN van mijn foto's ervan. Ik heb een foto bijgevoegd die ik heb gemaakt.
Ik ben dol op die foto, Linda! Aanbiddelijk!
Lindsay, je hebt een geweldige en mooie familie en een bijpassend talent. De foto's die u maakt en die de essentie laten zien van wie zij, en u, zijn, zijn kunstwerken. In plaats van een portret dat wordt gemaakt - en vervolgens wordt verwijderd - heb je herinneringen vastgelegd. Emoties. Liefde. Stop niet met wat je doet.
Heel erg bedankt, Jody. Je raakt volledig de kern van wat ik probeer te bereiken met mijn foto's.
Bedankt hiervoor! Zo behulpzaam !!
Heel erg bedankt, Wendy! 🙂
Verbazingwekkend! Ik kan deze bemoedigende woorden vertellen en waarderen. Dit wordt als bladwijzer aangemaakt voor die dagen dat .. Dank je 🙂
Bedankt, Tracey!
Dank je!! Ik had dit zo hard nodig ”_ .. iets waar ik constant mee worstel.
Ik begrijp het volledig. Ik ben blij dat ik kon helpen! 🙂
Dit is zo waar! Poseren was altijd een van mijn zwakste punten, dus ik was er uren over geobsedeerd. Pas toen ik erachter kwam dat mijn absoluut favoriete foto's niet degenen waren met zorgvuldig geplande achtergronden en moeizaam bezig waren met poses of pinterest-duplicaten, maar degenen die de ware persoonlijkheden, liefde en opwinding van de proefpersonen lieten zien. Ik heb vaak nog steeds moeite met het weglopen van een sessie die teleurgesteld was over wat ik dacht te hebben vastgelegd, denkend dat ik niet genoeg variatie heb in poses of achtergronden, of het gevoel heb dat ik tijd heb verspild aan doelloos fotograferen in plaats van elke seconde van de sessie…. totdat ik die dingen op mijn computer laad en de persoonlijkheid en het lachen er doorheen zie schijnen. Het is een moeilijke gewoonte om te doden, maar de verandering in visie waard!
Meisje, ik voel je! Ik herinner me dat ik een keer helemaal in paniek raakte voor een sessie, omdat ik was vergeten een album te maken met foto's die ik van Pinterest had bewaard en die ik wilde proberen te dupliceren. Ik moest het tijdens die sessie "vleugel" en uiteindelijk vond ik de foto's VEEL meer leuk dan elke andere sessie die ik in diezelfde tijd had gedaan. Nu probeer ik gewoon een sessie aan te gaan met kennis van de onderwerpen zelf en de dingen waar ze van houden in plaats van exact poseren.
Goed gedaan! Mijn ouders raken meer van streek dan ik. "Hij kijkt niet naar de camera", hij trekt een gezicht, net als altijd "LOL. Waarom verwachten ze dat een peuter stil zit en glimlacht? Ik leg ze precies vast zoals ze zijn en dan zijn de ouders er dol op. Sommigen zijn jaren later verschenen op de "graduation wall" van roem.
Haha! Hou ervan! Ik heb een keer een familiesessie gedaan waarbij de moeder tegen iedereen bleef schreeuwen om naar me te kijken en te glimlachen als ze me zag hoe ik mijn camera voor mijn gezicht hield. Ik wilde schreeuwen: 'Ik probeer stiekem wat natuurlijke shots binnen te sluipen! Stop met naar me te kijken!"
Bedankt hiervoor. Ik vecht ook voor perfectie, en dan ben ik niet tevreden met mijn foto's, ik leer los te laten en plezier te hebben, daarom ben ik in de eerste plaats een fotograaf!
Bedankt, Debbie!
Mooi. Bedankt, ik had die herinnering vandaag echt nodig. Ik merkte dat ik afdwaalde van mijn natuurlijke stijl die zich ontwikkelde toen ik voor het eerst geobsedeerd raakte door camera's als een jonge tiener. Ik denk dat ik merk dat ik probeer 'bij te blijven' met de vraag naar bepaalde soorten houdingen en shoots (cake smash, hart-op-de-buik zwangerschaps-shot, enz.). Ik doe ze op verzoek, maar het is belangrijk om te onthouden waar WIJ van houden, en de juiste onderwerpen zullen ons vinden. Ik merk een ENORM verschil in mijn beeldkwaliteit en tevredenheid wanneer ik ontspannen alleen gezichten, emoties, bloemen en insecten fotografeer. Op het moment dat ik iemand probeer te poseren (behalve een pasgeboren baby) kan ik me nauwelijks meer herinneren waar die gigantische M op mijn cameraknop voor is. 🙂
Bedankt, Lindsay!
Dit is zonder twijfel een van de beste fotografieberichten ooit geschreven! Dank je. Ik hou van de foto's van je zoon!
Dat is een geweldig compliment! Heel erg bedankt, Michele!
Je bericht was prachtig gearticuleerd Lindsay en sprak op zoveel manieren tegen me. Ik kijk er naar uit om meer regels te breken en de passie terug te vinden in mijn werk.
Dat is geweldig, Heather! Ik ben blij dat ik je kon inspireren! 🙂
Dit is zo'n geweldige post. Spreekt luid en duidelijk en bevat de broodnodige waarheid. Hoewel ik fotografie niet langer als bedrijf doe, hou ik nog steeds van fotografie. Ik zou willen dat elke ouder met een camera dit zou lezen! Ik heb het op FB gepost. Heel erg bedankt voor het delen. Knuffels en zegeningen, Cindy
Bedankt, Cindy! Eerlijk gezegd zou ik willen dat elke klant die zijn kinderen naar mij toe brengt voor een shoot dit ook zou lezen. 🙂
Sterker nog: STOP MET EMULEREN! Hebben we nog een schattig-taartje, koekjesvormpje, Pinteres-achtige afbeelding nodig die er in de wereld is? NEE, dat doen we niet. Wat een foto sterk maakt, is een uniek en zelfverzekerd standpunt. Toegegeven, er kan slechts een eindig aantal unieke standpunten zijn. Dat is de reden waarom er zo weinig ECHTE meesters in de fotografie zijn: ze hebben het echt ontdekt / kenden hun vak van binnen en van buiten / hadden vertrouwen in hun standpunt en wilden klanten niet met de lepel voeden. Ze weten dat zij de professionals zijn en dat hun unieke visie waarde heeft - ze kopiëren niet alleen wat er is.
Beth, ik ben het volledig eens. Je doet trouwens geweldig werk.
Ik weet ook niet zeker hoe de link naar de foto die ik op je eigen pagina aan het bekijken was, naar het adresvak van mijn website is gekopieerd voor mijn opmerking?
Lindsay, heel erg bedankt voor dit artikel! Ik voel hetzelfde, maar heb altijd het gevoel dat de profs hier bij ineenkrimpen of spot met die! Het is zo'n bevrijdend gevoel om gewoon op je gemak te zijn met je werk en te weten dat je een moment in de tijd hebt vastgelegd, ook al waren niet alle fotografische regels van toepassing! Je foto's zijn prachtig!
Heel erg bedankt, Betsy! Ik maakte me altijd het meest zorgen over wat andere lokale fotografen zouden vinden van foto's die niet 'perfect' waren. Ik probeer dat niet meer te doen, maar het is soms nog steeds moeilijk. Ik probeer me gewoon te concentreren op het feit dat 99% van de mensen die mijn foto's bekijken, ze zullen bekijken zoals ik dat doe als ik echt emotie of persoonlijkheid heb vastgelegd. En eerlijk gezegd, als ik blij ben met mijn eigen foto's en mijn klanten blij zijn met de foto's die ik voor ze maak, dan kan het me uiteindelijk niet schelen of een concurrerende fotograaf een stuk ledemaat opmerkt. Als ze dat doen, missen ze sowieso het punt van de foto. 🙂
Zo goed gezegd! Ik moet dit echt ter harte nemen. Ik ben zo kritisch over mijn eigen foto's dat ik ze uiteindelijk niet leuk vind. Bedankt dat je zo moedig bent en je verhaal deelt. Ik hou van de foto's die je van je familie hebt gemaakt.
Heel erg bedankt, Joyce! Wees niet zo streng voor jezelf. Zoek op je foto's naar de dingen die je leuk vindt in plaats van naar dingen die er misschien "mis" mee zijn. We zijn sowieso altijd het moeilijkst voor onszelf. 🙂
Heel erg bedankt - zo'n geweldig artikel! Goed gezegd!
Bedankt, Suzana!
Ik hou van dit bericht! Maar moet je je afvragen welke uitrusting je gebruikt?
Bedankt, Lauren! Voor de meeste foto's in dit bericht gebruikte ik een Canon 5D Mark III en Tamron 70-200 f / 2.8 Di VC-lens. De twee zwart-witfoto's zijn gemaakt met dezelfde body maar met de Tamron 24-70 f / 2.8 Di VC-lens. De foto van ons vier is gemaakt met een Canon 50D en een Canon 50mm f / 1.4 lens.
Lindsay, geweldige post. Mijn zoon Jude zit ook op het spectrum en ik heb dezelfde strijd gestreden om hem naar de camera te laten kijken. Het kost soms zoveel van me. Ik heb onlangs geleerd om gewoon te stoppen met forceren, want zelfs als ik zijn hoofd in mijn richting kan laten kijken, vertellen de ogen het allemaal en je kunt zien dat hij er niet is. Je bent een geweldige moeder! Geweldige post, ik denk dat het een val is waar we allemaal wel eens in trappen.
Heather, bedankt voor de vriendelijke woorden. Ik hou van mijn kleine vent en zou hem voor geen goud willen veranderen, maar het maakt hem beslist een ander onderwerp om te fotograferen. Heb je ooit het boek "More Than Words" van Fern Sussman gelezen? Ik ben relatief nieuw in de wereld van ASS, maar het is de moeite waard om het te bekijken, als je dat nog niet hebt gedaan. 🙂
Bedankt voor het welsprekende artikel! Het was goed om die woorden te horen terwijl ik mijn vaardigheden in fotografie aan het opdoen was. Ik voel me altijd zo onzeker en maak me zorgen over wat de betere fotografen denken. Ik was dol op het artikel!
Heel erg bedankt, Barrett! 🙂
Het is alsof je tegen me praatte. Ik ben een van die mensen geweest die dingen proberen na te maken die ik heb gezien. Het is fijn om te weten dat ik niet de enige was die worstelde met het "mensen beoordelen mij" ding. Prachtig artikel. Een van mijn favoriete foto's die ik ooit heb gemaakt, was van een klein meisje dat gezichten naar me trok en het is geweldig voor mij omdat het echt aanvoelt. (Ze is een beetje rot) lol.
Bedankt, Gabby. 🙂
Oh wauw… .dank je hiervoor !! Ik heb het gevoel dat ik de laatste tijd in een sleur zit met mijn fotografie en ik denk dat het komt omdat ik gestrest ben over het krijgen van de 'perfecte' foto. Bedankt voor deze herinnering om je te concentreren op de emotie en het verhaal achter een foto! 🙂
Je bent van harte welkom, Pamela! Bedankt voor de vriendelijke woorden!
Hoe vind ik de tutorials over blootstelling? Ik heb echt hulp nodig op dat gebied. Bedankt
Wat een geweldig artikel! Ook ik merkte dat ik overweldigd was door te proberen perfect te zijn toen ik eenmaal de technische aspecten van fotografie leerde kennen en geen foto wilde maken tenzij het ‘perfect’ was. Maar ik ontdekte dat de foto's die technisch perfect waren niet per se de foto's waren die mijn klanten kochten. Ze wilden degenen met wie ze een emotionele band hadden….
Ik hou van dit artikel ... en helemaal mee eens !!! Neem het risico en breek de regels !!!
Briljant! Bedankt voor deze inspiratie om weer echte 'kunst' te ontwikkelen. Ik maak me zorgen over fotografie, dat als iedereen toegeeft aan de pesterige houding van de critici, we uiteindelijk allemaal precies dezelfde foto zouden maken, omdat het volgens hen wetenschappelijk perfect is in termen van compositie, belichting, onderwerp, focus en belichting. Ik denk dat er nu een enorme kloof is tussen fotografie als kunst en wat ons wordt verteld te leveren. Het doodt de creativiteit! Dus nogmaals bedankt.
Het artikel is interessant, maar de foto's ontbreken
"Ik keek naar mijn foto's en realiseerde me dat ik nooit in de buurt kwam van fotograferen met of kortere sluitertijden die ik comfortabel in de hand kon houden, dus koos ik voor de IS-versie, omdat het voor mij niet nodig was voor die specifieke lens." Bedoel je dat je hebt gekozen voor de NON IS-versie? ”Er zijn bepaalde high-end supertele-lenzen die gemaakt zijn om op een statief te fotograferen en die het vermogen hebben om een statief te voelen, waardoor het uitschakelen van de stabilisatie bij gebruik van een statief niet nodig is. "U bedoelt het uitschakelen van de stabilisatie bij gebruik van een statief> IS <nodig? Of is het NIET nodig om de stabilisatie AAN te zetten bij het gebruik van een statief? Ik ben een proeflezer voor het geval je mijn diensten nodig hebt.
Roy: Ik bedoel precies wat de zin zegt. Als u een lens gebruikt met een statiefgevoelige beeldstabilisatie, hoeft u de beeldstabilisatie niet uit te schakelen wanneer die lens op een statief staat. Stabilisatie kan worden gehandhaafd wanneer de lens op of van een statief staat.
Dit doet me ergens aan denken my Leraar Engels van de middelbare school leerde ons: "Overtreed nooit de regels, behalve met opzet."