Aanbevolen producten
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
Essentiële Photoshop-actiesNewborn Necessities ™ Pasgeboren baby Photoshop-actieset bewerken
$29.00 -
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
-
Aanbieding!
Snapshots versus portretten: wat willen uw klanten echt?
Een tijdje terug op de MCP Facebook-muur, Vroeg ik fotografen of ze dat liever hadden portretten of snapshot voor hun eigen foto's. Velen antwoordden dat ze de voorkeur geven aan portretten, dus hebben ze kunstwerken voor hun muren en foto's die tijdloos zijn. Verrassend genoeg koos een veel groter percentage fotografen momentopnames. Toegegeven, ik weet zeker dat ze snapshots van hoge kwaliteit betekenden, goed doordachte documentatie van levensgebeurtenissen en gebeurtenissen. Maar hoe dan ook, meer fotografen zeiden op dat moment van mijn enquête op Facebook dat ze liever goede foto's van hun families, ouders, kinderen, enz. Zouden hebben dan portretten.
Dus waarom heb ik het gevraagd? Waarom breng ik dit nu ter sprake? Ik ging op dat moment op vakantie en vroeg me af of ik de enige was die zich verscheurd voelt tussen de twee.
- Portretten: willen dat mijn kinderen bepaalde kleding dragen en de perfecte setting vinden om een artistieke visie te vervullen
- Snapshots: leg gewoon het leven vast - waar en wanneer dan ook en in wat dan ook
Mijn tweeling is 8 en nadert snel 9. Ik heb heel weinig te zeggen over wat ze dragen. Om eerlijk te zijn, niet echt te zeggen. Ze hebben een uitgesproken mening over wat ze leuk vinden en niet graag dragen. Dus sla 1 op voor de portretten, ik stond ze toe om in te pakken wat ze maar wilden, en hoewel ik graag meer jurken en portretachtige dingen in hun koffers had gehad, is dat niet waar ze zich nu bevinden. Hoe gek kledingkeuzes ook mogen lijken, het dragen van sportteamshirts of "Justice" -kleding maakt geen enkele foto, hoe gepland het ook is, het ziet eruit als een echt portret. Maar ik weet het, voor mijn gezond verstand en voor het welzijn van mijn kinderen moet ik loslaten. Ik ben er trots op dat ik dat gedaan heb.
Een ander ding dat moeilijk te beheersen is, vooral op vakantie, is timing. Als ik wil documenteren wat er aan de hand is, en dat mijn kinderen gewoon kinderen zijn, kan ik niet altijd het tijdstip van de dag kiezen. Ik moet misschien in de volle zon fotograferen. Ik wil misschien maar één lens dragen. En snik, het kan af en toe een zoomlens zijn in plaats van mijn geliefde prime-lenzen.
Ik besloot dat in plaats van mijn fotografie "Snapshots" of "Portretten" te noemen, dat ik misschien een nieuwe en andere categorie ben. Misschien zijn sommigen van jullie dat ook. Wat dacht je van:
"Life Happens Portraiture" of "Lifestyle Snapshot" of ... Je snapt het wel.
Ik verwijs naar beelden die zijn vastgelegd om het leven te documenteren terwijl het gebeurt, maar door de ogen van iemand die licht, compositie, enz. In gedachten houdt. Sommigen noemen dit een fotojournalist nadering. Maar ik denk dat ik er wel of niet op ben gelabeld! Ik waarschijnlijk altijd geweest, maar verzette me. Ik hou van de foto's die documenteren wat mijn familie aan het doen was; Ik hou ervan hoe echt ze zijn. En hoewel ik af en toe een portret leuk vind, worden deze foto's voor mij altijd meer gekoesterd.
Nu voor het meer controversiële deel ...
- Biedt u deze stijl aan uw klanten aan? Laat je ze dragen wat ze willen tijdens de shoot? Staat u hen toe om de locaties te begeleiden - naar plaatsen die voor scenario's uit het echte leven zorgen? En echt goede foto's van ze maken in hun comfortzone?
- Verkopen hoogwaardige snapshots?
- Voel je dat a bekwame fotograaf betere snapshots maakt dan een persoon zonder die vaardigheden en ervaring?
- Zijn professionele fotografen niet meer nodig voor dit soort werk?
- Is er echt vaardigheid voor nodig om hoogwaardige lifestyle-snapshots te maken?
- Heb je het gevoel dat je talent op deze markt kunt onderscheiden?
hou van deze - konijnenoren en zo
En nu voor de GROTE vraag: willen uw klanten deze stijl van foto's of geven ze de voorkeur aan een meer traditionele studio-instelling of een geposeerd portret buitenshuis? Ik neem aan dat, net als bij fotografen, het antwoord is: 'sommigen lijken op de een, sommigen op een ander en sommigen beide ...'
Slechts enkele vragen om over na te denken. Ik hoor graag je mening in de commentaarsectie op mijn blog of op Facebook.
Geen reacties
Laat een bericht achter
U moet ingelogd een reactie plaatsen.
Recente Nieuws
Vanaf het moment dat ik met mensen en mijn camera begon te werken, heb ik een foto gemaakt voor ME (kunstzinnig / documentaire) en een “oma-shot” of “Cheese” voor hen. En ook al heb ik veel te veel afbeeldingen aan hun galerijen toegevoegd… al die onverwachte snapshots die gewoon gebeuren…. degenen die verkopen zijn de geposeerde Cheese-exemplaren. Wat betreft outfits ... Ik vraag mijn klanten voor een sessie via e-mail of aan de telefoon wat ze willen doen voor hun sessies, en bespreek outfits ... en begeleid als ik denk dat het nodig is. Ik vertel ze over het algemeen dat ze moeten dragen wat ze NORMAAL dragen, maar zorg ervoor dat de kleuren in dezelfde tint overvloeien. Ik hou er niet van dat ze “matchen”, alleen een compliment; Dus het ZIET ERUIT alsof het net is gebeurd. Ik moet bekennen dat 75% van mijn klanten MIJ NEGEREN en iedereen opdaagt alsof ze voor hetzelfde cateringbedrijf werken !!!!! Bah! het maakt me gek. (vooral deze ene familie van 20 mensen .. in een schuur, in het bos, die negeerde wat ik wilde omdat een familielid in de reclame werkte en ze dachten dat zijn advies van kaki en wit veel beter was ... zelfs de button-down shirts waren allemaal identiek de weg naar de 18 maanden oude. Zucht. In een schuur? in het bos? bah bah - en je denkt tenminste dat dit lang geleden is gebeurd, nee… het was vorig jaar!) Ik doe het informele 'mijn kans' en "kaas" geschoten voor ALLES zelfs grote groepen ... vaak verkoop ik een onverwachte 3 × 5 of 5 × 7 alleen maar omdat iemand een "gezicht" trekt terwijl ik dingen aan het regelen was of aan mijn lichtsituatie werkte en iedereen lacht en zegt " DAT DOET HIJ ALTIJD ”… en ik ben blij dat ik hem heb betrapt. Aangezien ik een studio gebruik, DENKEN de meeste mensen die naar mij toe komen, dat ze komen voor PORTRETTEN. Zelfs als we naar een locatie gaan is het hetzelfde… en ze zijn vaak verrast als ze een mooi moment zien, ze wisten niet dat ik had gepakt. Maar wat verkoopt ze dan, vooral als de prijs belangrijk is ... zijn de geposeerde ... ELKE keer. Wat moet ik doen als ik op vakantie ben? Vergeet meestal ALLEEN openhartige foto's te maken en maak je alleen zorgen over de geposeerde foto's! ha! Omdat ik het grootste deel van de tijd geen goede punt-en-schietpartij in mijn handen heb gehad, en ik mijn grote zware camera en zo niet wil slepen! Mijn fout!
Ik heb altijd de voorkeur gegeven aan lifestyle-foto's ... die ik beschouw als portretten. Ik denk dat er niets mooiers is dan een foto van een echt moment in een leven. Ik maak een combinatie van “geposeerde” en “niet-geplaatste” shots als ik een sessie doe. Ik sta de ouders altijd toe het kind te kleden in wat ze maar willen. Ik weet dat ouders bepaalde manieren hebben waarop ze hun kinderen kleden, dat is de manier waarop ze hun kinderen zien en ze willen onthouden als ze ouder worden… met een favoriete jurk of shirt of een favoriete kleur. Ik hou van je term 'lifestyleportret'!
Ik denk dat mensen kwaliteit nodig hebben voor zowel snapshots als portretten. Ik denk dat snapshots soms artistiek kunnen zijn en op muren, maar typisch zal een kunstwerk aan de muur meer traditioneel zijn in de portretstijl. Tenminste voor mij. Ik denk ook dat goede snapshots fotografische kennis en vaardigheden vereisen om geweldige resultaten te behalen versus gemiddelde resultaten
Toen ik jonger was, nam mijn moeder ons mee voor portretten. De meeste daarvan kwamen net in haar fotoalbum terecht. Maar degenen die werden beschouwd als 'momentopnames' van ons gezin als gezin, waren degenen die op de muur belandden. Ik probeer mijn foto's meer in de trant van "lifestyle-foto's" te maken. Ik wil dat mensen terugkijken en zich het moment herinneren en wat er in die tijd is gebeurd. Ik deed net een shoot met een driejarige en volgde hem een uur door een park en nam foto's van wat hij deed. Ze zijn geweldig geworden! Vooral toen hij schoenen uittrok en het beekje bij het park inliep! De foto's zijn van betere kwaliteit dan alleen traditionele snapshots, de ouders waren in het moment met hun kind en ik was er gewoon om het leven te documenteren!
De meeste van mijn klanten geven de voorkeur aan poseren als de ouders erbij betrokken zijn. De meeste volwassenen voelen zich niet helemaal op hun gemak met hoe ze er gewoon natuurlijk uitzien. Dat gezegd hebbende, het is een kunst om afbeeldingen te krijgen die er niet-geplaatst uitzien en die een bepaald niveau van poseren hebben.
Hoewel portretten leuk zijn en ik klanten heb die van ze houden, wil de ouder meestal gewoon leuke kiekjes die de boom niet in het hoofd hebben, ver onder bloot, de ogen dicht en al de rest. Ik vind dat het combineren van de twee goed werkt, je noemde het "journalistiek" maar ik noem het "artistiek". In beide gevallen is het geen formeel portret, maar het is zeker met kop en schouders boven de typische thuismoment. De onderstaande afbeelding is gemaakt voor een OpLove-shoot en zou "journalistiek" zijn. Had mama dit kunnen hebben? waarschijnlijk maar het zou niet goed zijn belicht, de achtergrond zou waarschijnlijk de parkeerplaats zijn geweest, enzovoort. Dat is de reden waarom mijn klanten naar mij toe komen om goede "snapshots" te maken en voor hen is het de kosten waard. Karen maakt een heel goed punt over het vreemde gezicht dat verkoopt. Ik heb wat extra foto's verkocht voor een commerciële shoot omdat ik de modellen betrapte die met hun eten aan het ronddollen waren 🙂 Er gaat niets boven uienringen omhoog houden om glazen te maken.
Ik heb gemerkt dat een aanzienlijk aantal mensen portretfoto's van hun kinderen en gezinnen in een ontspannen omgeving wil. Ze willen kleding uitkiezen en soms een locatie zoals hun huis of een park, maar ze willen ook beelden hebben waar ze zichzelf kunnen zijn. Ik geloof dat het mijn taak is om niet alleen een beeld van een menselijke vorm vast te leggen, maar om de perfecte herinnering vast te leggen die laat zien wie die persoon is. Om jezelf te zijn, kun je niet zomaar met je hoofd naar de zijkant gebogen zitten. Dit is vooral belangrijk bij kinderen! Ze moeten zich verplaatsen en zichzelf zijn. Waarom kies je niet een outfit waarin ze er schattig uitzien of die speciaal voor jou is? Waarom kiest u niet een locatie die speciaal of mooi is voor uw foto's? Wanneer een kind zichzelf voor de camera mag zijn, kan zijn of haar persoonlijkheid worden vastgelegd door middel van fotografie. Kun je zeggen dat ik het leuk vind om kinderen te fotograferen? Als hun kleding vuil wordt, wat dan? 🙂 Dat is een deel van wie ze zijn. We hebben een lange weg afgelegd sinds honderd jaar geleden, toen mensen zich allemaal verkleedden om te zitten voor hun portretten. Natuurlijk vind ik waarde in deze foto's! Als ik echter aan studiofotografie doe, wil ik nog steeds dat mijn klanten ontspannen zijn en zichzelf zijn. Het is een plezier om te weten wie ze zijn als ik ze fotografeer!
Ik denk dat balans de sleutel is. Ik heb een grote fotocollage aan mijn muur, en ik vind beide een beetje leuk. Ik ben altijd verbaasd over welke shots de favorieten van mensen zijn. Soms zijn ze zo willekeurig 😉 Ik begeleid zeker met kleding, maar dwing niets af; DI hou van gedurfde kleuren en vertel mensen dat ik denk dat ze onderwerpen helpen uit de meeste achtergronden (zowel binnen als buiten). Mensen gaan doen wat ze doen en wat ze leuk vinden, ongeacht. Angie Monson maakte een goed punt in een van de interviews die ze een tijdje geleden voor je deed en die ik probeer te volgen. Ze zei dat je alleen dingen op je blog en website moest posten die de stijl en het soort fotografie waren die je leuk vindt en doet. Op die manier weten mensen wat uw stijl is en vragen ze u nooit om dingen anders te doen. Ik vond het een redelijk goed advies 🙂
Ik hou van de versmelting van traditionele portretten met moderne lifestyle-afbeeldingen. Vorig jaar had ik bij WPPI het genoegen een sessie bij te wonen met Jim Garner en kreeg ik vrijwel kippenvel toen ik daar zat te luisteren naar hem die deze stijl van fotografie beschreef. Zijn traan is "ervaringsfotografie" waar ik absoluut dol op ben. Voor hem (en voor mij) gaat het om het vastleggen van een ervaring. Deze zijn enigszins opgezet in die zin dat de locatie en timing over het algemeen worden gekozen voor fotografische doeleinden, maar dat het uiteindelijke doel is om niet alleen een eenvoudig beeld te creëren en vast te leggen, maar ook een moment en een ervaring. Voor mij denk ik dat dit de essentie is van wat ik leuk vind in zowel portretten (een mooi beeld van iemand vastleggen) als momentopnamen (een ervaring vastleggen). Ik denk dat beide belangrijke en geliefde kunstvormen zijn en daarom hou ik van de fusie van de twee die ervaringsfotografie mogelijk maakt. Dus ik zeg: ga weg! Of het nu een portret of een kiekje is, beide zijn op zichzelf al mooi en daarom de moeite waard om te maken 🙂
Ik ben beslist een fotojournalist. Ik hou van die stijl. Ik ben er onlangs door enkele fotografen door neergezet. Mijn klanten lijken het leuk te vinden. Begrijp me niet verkeerd, ik heb nog steeds veel groei als fotograaf, maar dit is mijn stijl en ik ben bezig deze te perfectioneren. Ik maak in elke sessie een aantal geposeerde portretten, maar over het algemeen probeer ik zo min mogelijk begeleiding te bieden. Ik vertel ze wel dat ze kleding moeten dragen die goed bij elkaar passen. Ik vind het prima dat ze allemaal teamshirts dragen of wat ze maar willen, zolang de ene persoon geen formele draagt en de ander geen spijkerbroek. Dus ik vertel ze eigenlijk gewoon dat ze dezelfde "stijl" moeten dragen. Onlangs had ik een klant die me vertelde dat wat ze leuk vinden aan mijn stijl is dat het artistiek is, maar dat het nog steeds thuis is en dat ze denkt dat sommige fotografen dat kwijt zijn. Ik wil dat mijn portretten een verhaal vertellen, niet alleen maar mooi zijn om naar te kijken. Dit is echter gewoon mijn persoonlijke stijl en net als jij denk ik dat beide stijlen een markt hebben.
Ik moet meedoen aan dit gesprek. Ik verkoop mezelf als lifestyle fotograaf op locatie. Mijn absoluut favoriete foto's zijn die van kinderen en gezinnen die gewoon zichzelf zijn! Ik maak wel wat geposeerde shots voor de ouders, maar nadat de sessie voorbij is en hun sneak peek op de blog staat, krijg ik veel reacties over hoe ze het geweldig vonden dat ik een moment in hun gezinsleven heb vastgelegd. Als moeder van drie drukke kleintjes zijn mijn favoriete foto's van mijn kinderen die gewoon zichzelf zijn (maar houd er rekening mee dat ik zo vaak mogelijk in goed licht fotografeer met een goed belichte foto). Ik hou er ook van als klanten me vragen wat ze aan moeten trekken, ik vertel ze dat ze zichzelf moeten zijn en niet te bij elkaar moeten passen… en b / c ik heb veel klanten gehad die leuke kleurrijke kleding droegen, mensen die bij mij boeken, volgen dit voorbeeld. Ik heb niet al te veel te maken gehad met de look van 'gelijkheid'. Ik denk dat er nog steeds een markt is voor beide soorten fotografie (traditionele portretten en lifestyle-fotografie), het hangt van de klant af aan welke ze de voorkeur geven.
Mensen komen niet naar mij omdat ze 'benauwd / formeel' willen ... Ik ben een rare combinatie van een ontspannen leven zoals het gebeurt en de manier waarop OCS is ...... dat wil echter niet zeggen dat er geen richtlijnen zijn voor plaatsing of ideeën over wat te dragen. Ik laat het aan hen over - ga voor traditionele kleuren of 'go big or go home color'… .. Ik wil dat ze plezier hebben - om van hun foto te houden en hopelijk genoeg van hun fotograaf te houden, zodat ze me elk kwartaal of jaarlijks komen opzoeken. het werkt. we kiezen leuke, funky en kleurrijke plekken om te spelen en te fotograferen - en terwijl we werken, een paar geposeerde shots die ik in hun huizen zie als ik ze bezoek zijn ze allemaal - ik vind het geweldig - ik kan naar hun toe lopen huizen en denken “ik heb die genomen, en die…. en al die ... ”doet me glimlachen dat ze van onze tijd samen en hun foto's houden! Waar ik me schuldig voel, is bij mijn familie - ik heb het zo druk met het werk van de klant - dat ik er vaak geen tijd voor neem als het geen sportgerelateerd is. Maar ik laat ze gewoon zijn als we dagtochten maken of op vakantie gaan. Ik was altijd bezig met het plannen van de match-y outfits enz…. Ik heb een TON ontspannen ... en het maakt ze niet uit - ze kijken er gewoon graag naar terug naar onze plakboeken en onze herinneringen. Ik geloof dat ze zich zorgen zullen maken over het vastleggen van de momenten, in plaats van dat ze over 30 jaar overeenkomen. 🙂 Waar het op neerkomt - probeer een balans te vinden tussen waar je in uitblinkt - en wat ze verlangen - en communiceer stijl versus behoeften vóór je sessies en soms doorverwijzen naar iemand anders die bij hun behoeften past, werkt beter ...
Ik heb geen bedrijf, ik ben een hobbyist (maar zou graag verdienen aan fotografie!). Ik begon weer met fotografie (& DSLR), want mijn "snapshots" waren niet genoeg voor mij. Ik wilde kwaliteitsfoto's waarop mijn zoon opgroeide. Gewoon mijn punt instellen en schieten op auto en wegklikken gaf goede foto's, maar niet de foto's die ik aan de muur wilde hangen (mijn man vond ze echter prima). Als ik rijk was, zou ik een fotograaf inhuren om wat te doen journalistieke foto's, maar ik hou ook van studiofoto's. Het voelt gewoon formeler en zoals ik zou moeten doen ;-) Helaas, wij (waren!) Afgestudeerde studenten en ons inkomen staat dit niet toe. Waarschijnlijk nooit. Dus ik maak af en toe een studioportret en doe de rest zelf. Ik hou van fotografie. Ik wou dat ik er meer tijd aan kon besteden en leren en een bedrijf kon beginnen, maar het staat nu niet op de kaart.
Ik heb genoten van dit bericht en heb al deze opmerkingen gelezen. Ik heb onlangs een interessant gesprek gehad met een cliënt over dit onderwerp. Mijn cliënt heeft een zwager die een ‘professionele’ fotogame is (nachten en weekenden, maar heel goed) die op locatie doet, natuurlijk licht, yada, yada. Ze wist dat ik probeerde mijn portfolio op te bouwen, dus vroegen zij en haar zussen me om een paar uur naar haar huis te komen voor een verkleedpartijtje met hun kinderen, omdat ze 'Target but better'-foto's van de kinderen wilden. We gebruikten haar woonkamer met veel natuurlijk licht en een verscheidenheid aan stoffen voor achtergronden. Toen ik haar vroeg waarom foto's binnen in de studio in plaats van buiten, natuurlijk licht (waar ik de voorkeur aan geef), antwoordde ze dat haar BIL nooit luisterde naar haar verzoek om formelere maar leuke foto's te maken en dat ze dol was op degenen die we die dag namen. betere vervanging voor Target, JC Penney, enz. Ze hield gewoon niet van de buitenkant, natuurlijker uiterlijk. Raar, toch? Haar zussen waren het er allemaal over eens. In mijn nek van het bos is iedereen met een dure camera een 'fotograaf', dus ik vraag me af of we de markt oververzadigen met natuurlijke beelden van buitenaf ... en nu vragen de klanten om een heel nieuw type product ...
Ik maak veel buitenportretten op onze 4 hectare grote woonstudio. Met peuters fotografeer ik fotojournalistiek, dwz volg ze met mijn camera. Ik plaats objecten waarin ze geïnteresseerd zullen zijn in de gebieden die het meest bevorderlijk zijn voor een goed portret - goed licht en een goede achtergrond. Ik heb van tevoren in gedachten in welke volgorde ik ze in de verschillende gebieden zal fotograferen om het licht zo goed mogelijk te benutten. (Als ik enige controle heb!) Verschillende objecten zullen verschillende kinderen interesseren, dus ik 'plant' verschillende dingen op de plaatsen waar ik het kind hoop te fotograferen, zoals: kleine schop op een schaduwrijke plek met kaal vuil, wagen onder de bomen, antieke bezem onder de pergola, wateremmer in de schaduw van het prieel van de druiven, hengel bij onze kleine tuinvijver, hobbelpaard op het dek, gieter bij enkele mooie bloemen, zelfs fruit in een mandje op de antieke bank. Deze regeling loont meestal. Ik blijf gewoon flexibel en weersta de drang om heel jonge kinderen te manipuleren. Oudere kinderen stellen verbale aanwijzingen van mij vaak op prijs en genieten van gesprekken over het kiezen van rekwisieten en locaties. Bijgevoegde afbeelding was een openhartig gedaan op vakantie van mijn man en kleinkind. Helemaal openhartig en niet veel onder mijn controle. Zoals bij alle kandidaten, gebeurt de portretfotografie in Photoshop. Ik fotografeer fotojournalistiek, maar verander de afbeeldingen in Photoshop en verbeter ze om kunstportretten te worden. Op deze manier leg ik spontane uitdrukkingen vast en maak ik artistiek afgewerkte portretten.
Het lijkt erop dat de trend richting 'snapshots' gaat. Ik schiet beide. En er is net zo veel werk voor nodig om een 'goede' foto te krijgen, als voor een studioportret. Helaas betalen veel betalende klanten tegenwoordig voor ondoordachte en vaak slecht belichte, slecht samengestelde en onscherpe foto's! Dus wat is er nodig om een 'goede' momentopname te krijgen? Een bekwame fotograaf met een 'goede' camera krijgt een betere 'momentopname' dan een bekwame fotograaf met een 'niet zo goede' camera, of een ongeschoolde fotograaf met de 'beste' camera. Een goede spiegelreflexcamera KAN een punt verslaan en 100% van de tijd fotograferen, alleen al vanwege de mogelijkheid om de scherptediepte te regelen. Kiezen wat wel en niet scherp is, draagt voor mij bij aan de opwinding van de foto. Een externe flitser, gemonteerd op of gebruikt 'off camera', is ook een hulpmiddel van onschatbare waarde, dat niet algemeen beschikbaar is bij een point-and-shoot. Een echte zoomlens, niet alleen de 'bijsnijden en wauw!, Ik heb ingezoomd', de lens geeft je een hogere resolutie, dus een scherper beeld. Je sluitertijd en diafragma kunnen kiezen, is het geheim van geweldige foto's. Het hebben van ISO-instellingen die ruis tot een minimum beperken, is ook erg belangrijk. Je krijgt deze opties gewoon niet met een camera voor richten en schieten. En u zult geen gebruik maken van deze opties als u niet begrijpt hoe ze werken. En nogmaals, een 'bekwame' fotograaf kan een wegwerpcamera nemen en een prijswinnende foto maken! Hier is het bewijs. http://www.flickr.com/photos/30824183@N07/4853992251/ En vergeet niet ... iedereen heeft wel eens geluk en stuit op een perfect belichte, gefocuste foto. Maar dat zal niet consequent gebeuren. En dan heb je de 'fotograaf' die een onscherpe, overbelichte foto maakt, deze omzet in zwart-wit, deze dramatisch bijsnijdt (hoofden afsnijden en kantelen tot je er duizelig van wordt), deze naar de 'winkel en noemt het professionele fotografie of zelfs kunst! En sommige mensen zouden het verschil nooit zien! En sommige mensen zouden! Mijn mening is dat als je geweldige foto's wilt maken, van een DSLR of een wegwerpcamera, studeer. Leer meer over belichting, meting, DOF en leer alle bedieningselementen op de camera die u gebruikt. En de beste manier om een betere fotograaf te worden, is door te leren fotograferen in de HANDMATIGE modus, als dit een optie is. Met film zou het duur zijn om de belichting in de handmatige modus te leren. Maar met digitaal ... het is gratis! Dus haal die camera tevoorschijn en stap in zijn hoofd! En begin met het verkopen van die mooie, openhartige, professionele snapshots!
Ik zie ze liever als "kiekjes als portretten" en zou het niet anders willen. Zelfs mijn geposeerde 'familieportretten' van mijn kinderen zien eruit als spontane levensfoto's.