Successen en mislukkingen van een tweedejaarsfotograaf

Na nogal wat e-mails te hebben ontvangen met de vraag of ik een vervolg ging schrijven op de post van vorig jaar Successen en mislukkingen van een eerstejaarsfotograaf, Nam ik contact op met Jodi om te zien of ze geïnteresseerd was. Haar eerste reactie: "Ho, het is al een jaar geleden?" Dat is eigenlijk het hele jaar door mijn gedachtegang geweest. Echt waar, waar is januari gebleven? In het tweede jaar heb je een beetje meer vertrouwen dat je het eerste jaar hebt overleefd. Je bent nog aan het leren (zoals je altijd zult doen), maar het is niet nieuw, en dat is een opluchting. Je bent uitgegroeid tot een stijl die aanvoelt als een warme kop appelcider op een koude herfstdag en je voelt je (meestal) beter in je vel.

In mijn tweede jaar waren mijn mislukkingen er nog steeds, want zo gaat het leven ...

• Er zullen altijd mensen zijn die je niet mogen. Er zullen altijd mensen zijn die u als een bedreiging kunnen beschouwen. Er zullen altijd mensen zijn die gewoon hobbels op een blok staan. Dat is goed. Ga verder. De grootste strijd was mijn verlangen naar acceptatie. Ik wilde zo graag geaccepteerd worden dat ik te maken kreeg met het zijn van een buitenstaander die naar binnen keek. Ik haatte het eigenlijk omdat ik nooit iemand ben geweest die net zo was als iedereen… en dus begon ik mijn stijl in twijfel te trekken. Mijn methoden. Mijn passie. Toen zei ik tegen mezelf ... Ik ben NOOIT zoals iemand anders geweest. Ik zal het nooit zijn, noch zou ik willen zijn. Ik gaf mezelf een peptalkje en deed wat ik moest doen om mentaal weer op het goede spoor te komen. Het ging over mijn klanten, mijn bedrijf en mijn manier van doen. Ik hoefde niet zoals iedereen te zijn. Dat is te saai. Ik ben mij met een reden.
• Ik heb mijn bedrijf / boekhouding / studiobeheer niet gestroomlijnd. Ik heb geprobeerd het allemaal in Excel te doen. Praten over een grote mislukking. Ik besteedde meer tijd aan het verzamelen van informatie, waardoor ik gefrustreerd begon te raken door mijn tijdbeheer en mijn slaap en gezond verstand verloor. Ik heb onlangs gevonden Pixifi, een nieuwe en verbazingwekkende webgebaseerde beheersoftware waarvan ik denk dat deze op een dag echt de nummer 1 zal zijn voor studiobeheer. Ik hou van groeien met nieuwe bedrijven, en ik ben eindelijk bevrijd van rare financiële opmaak!
• Ik kan het niet allemaal alleen. Ik heb hulp nodig. Totdat ik tot dat besef kwam, moest ik, als ik wilde groeien, delegeren en zakelijke prioriteiten op de lange termijn stellen. Ik merkte dat boekhouden en administratief werk VEEL mijn tijd in beslag namen, dus ik vond een fantastische jonge dame die een grote aanwinst voor mij en mijn bedrijf aan het worden is. Ik kan mijn eigen belastingen niet betalen, dus ik vond een fantastische CPA die me niet alleen hielp met mijn belastingen, maar me ook adviseerde over hoe ik mijn bedrijf moest categoriseren. Ik ging van eenmanszaak naar een S-Corp… werd Incorporated en al die jazz. (Opmerking: vraag altijd advies aan uw CPA om erachter te komen welk type bedrijf u zou moeten hebben. Elk bedrijf is anders en heeft verschillende situaties en behoeften. Hoewel een S-Corp voor mij het beste werkt, werkt een LLC misschien het beste voor jou. Vraag het de experts!)
• Controleer licentieadvies altijd met meerdere overheidsdiensten. Twee jaar geleden kreeg ik van mijn plaatselijke Circuit Court te horen hoe ik mijn bedrijf moest starten, en toen kreeg ik een brief per post waarin stond dat er aanvullende formulieren en vergunningen waren die ik nodig had. Voor een type A-persoonlijkheid kun je je mijn frustratie voorstellen. Accepteer de gekte van de lokale overheid en zet de zaken recht.
• Branding en mijn oude logo….  Het was niet wie ik was. Mijn vorige logo's gebruikten iets waar ik van hou… maar net als jeukende wollen truien pasten ze niet helemaal. Ik zoog het op en huurde een ontwerper in om na te bootsen wat Bit of Ivory in mijn hart was. Nu heb ik mensen die zeggen: "Ik dacht aan je toen ik naar Target ging en een silhouet op een beker zag !!" Beste beslissing die ik ooit heb gemaakt.
• 

In mijn tweede jaar waren mijn successen nog overvloediger!

• In november 2010 had ik deze grote droom. Ik wilde gestileerde shoots maken omdat ik het MOET maken om te creëren. Dus ik werkte samen met Meghan Beckwith van MeghanBlair Weddings, en we werden al snel goede vrienden. En Orchestrated Stylized Shoots was geboren. We hebben nu het duidelijke voorrecht om nepbruiloftmeesterwerken te maken om onszelf uit te dagen met verschillende thema's, om ze open te stellen voor andere fotografen die hetzelfde verlangen, en om onze bruiden verfrissende opties te bieden die ze kunnen gebruiken voor hun eigen bruiloften. Dit was een ENORM succes. Nu, in augustus, gaan we INTERNATIONAAL en coördineren we samen met Jane Austen een gestileerde shoot in ENGELAND Melissa Liefde. En alsof dat nog niet genoeg is, plannen we in september 2012 een fotografencruiseconferentie om de manier waarop we workshop en vakantie met onze dierbaren zijn te transformeren. ERG opgewonden voor.
• Ik heb de salon gemaakt (ook bekend als mijn versie van een klantenlounge) voor potentiële en huidige klanten om toegang te krijgen tot prijzen, verwachtingen, tijdlijn, leveranciers waar ik van hou, en om mij op een diepere basis te leren kennen. Ik HOUD van dit vanwege het uitgangspunt dat het me in staat stelt om op een nieuwe en andere milieuvriendelijke manier verbinding te maken met mijn doelmarkt.
• In tegenstelling tot mijn eigen "oh mijn god, is dit echt gebeurd?" gedachten, ik was te zien in Professioneel fotograafmagazine voor Persuasion Boudoir en de manier waarop ik die afdeling van mijn bedrijf run. Toen ik de e-mail kreeg dat ze een profiel van me wilden maken, reageerde ik niet meteen. Ik heb de naam van de schrijver googled om er zeker van te zijn dat het echt was. Nou, het was echt, en de uitgave van juni 2011 van Professional Photographer Magazine is gedrukt bewijs. Om eerlijk te zijn, het voelt alsof mijn hart stopt elke keer als ik dat tijdschrift open ... want ik wil niet wakker worden als dit allemaal een droom is.

  Met al deze groeipijnen en terugkijken, is het een interessant jaar geweest, omdat ik heb verfijnd hoe ik mijn bedrijf op de lange termijn wil runnen. De grootste stap die ik heb genomen, was echter het besef dat ik werd geroepen om fulltime aan fotografie te gaan doen. Whoa. GROTE whoa. Ik kan nog niet beslissen of dit een succes is… Ik laat het je volgend jaar weten. 🙂 Chelsea LaVere is de portret-, bruilofts- en boudoirfotograaf achter Bit of Ivory Photography in Hampton Roads, Virginia. Ze is nu een fulltime fotograaf en verlaat het traditionele kunstklaslokaal om de onconventionele klaslokalen te verkennen door middel van fotografie en mensen.