Jak uzyskać naturalny uśmiech na portretach dzieci (autorstwa Erin Bell)

Witryna MCP Actions | Grupa MCP Flickr | Recenzje MCP

Akcje MCP Szybki zakup

Erin Bell jest niesamowitym fotografem niemowląt i dzieci w Connecticut. Jestem zaszczycony, że mam ją tutaj na blogu MCP. Dziś jest moim gościnnym fotografem i będzie uczyć „jak uzyskać naturalny uśmiech na portretach dzieci”. Proszę zostaw jej komentarz na końcu tutaj, aby wiedziała, jak bardzo Ci się to podobało. Zaproponowała, że ​​wkrótce wróci, więc okaż jej trochę MIŁOŚCI.

__________________________________________________________________

Jak uzyskać naturalny uśmiech

Nie ma konkretnego sposobu na uzyskanie naturalnego uśmiechu - różni się on w zależności od dziecka i wieku. Zwykle próbuję każdej metody, którą mam z każdym dzieckiem, aż osiągnę naturalny uśmiech. Kiedy mi się uda, zwykle wiem, co zadziała przez resztę sesji. Pamiętaj, to tylko moje sugestie - ale uważam, że dobrze sprawdzają się u moich klientów!

4-12 Miesiące

W przypadku niemowląt stwierdzam, że niektóre dzieci są szczęśliwsze na brzuchu, a inne na plecach. Zapytaj rodziców, który wolą, i staraj się tego trzymać tak bardzo, jak tylko możesz. Uważam, że w wieku od 4 do około 8 miesięcy radzą sobie naprawdę dobrze bez rodziców w pokoju - generalnie lęk separacyjny jeszcze się nie pojawił. Odkładam dziecko na miejscu, a potem po prostu zaczynam strzelać, rozmawiając. Robię kombinację piosenek, dysząc i mówiąc, jaka to ładna dziewczyna lub przystojny chłopak, i po prostu starą gadką. Niektóre miejsca nie są po prostu szczęśliwymi miejscami dla dziecka i możesz próbować godzinami, a one się nie uśmiechną. Spędzam około 3 minut w jednym miejscu i jeśli się nie uśmiecham, to robię swoje poważne, przemyślane ujęcia i zmieniamy lokalizacje. Popularne lokalizacje to łóżka rodziców przy świetle w oknie, foyer, podczas gdy kręcę z zewnątrz, przesuwane szklane drzwi i strzelanie z zewnątrz. W końcu wszystko będzie dobrze - nastroje dzieci zmieniają się tak szybko.

Mały B był dobry w uśmiechaniu się do swoich rodziców, więc dostaliśmy wiele takich zdjęć. Zrobiłem około 50 podczas tej części sesji zdjęciowej - 40 z nich patrzy na swoich rodziców. Mimo to garść osób, w których mniej więcej na mnie patrzy, jest tego warta. Mam duży kontakt wzrokowy, więc dużo strzelam i eliminuję je wszystkie bez kontaktu wzrokowego. Kontakt wzrokowy nie jest tutaj doskonały, ale rodzice nadal lubią takie zdjęcia.

W wieku 5 miesięcy również bardzo dobrze radził sobie sam. Dostawałem więcej zaciekawionych uśmiechów, kiedy byliśmy sami, i więcej uśmiechów, kiedy byli tam jego rodzice. Chciałem obu - więc kombinacja działała dobrze. Upewnij się, że starasz się uzyskać różne wyrażenia - poważne, rozmarzone, wesołe, treści itp.

1-3 Years

O ile w pobliżu nie ma starszego rodzeństwa, stwierdzam, że dzieci w wieku 1-3 lat mają lęk separacyjny i lepiej radzą sobie z rodzicami. Czasami rodzice pomagają dziecku się uśmiechnąć, a czasami nie. Zwykle próbuję obu. Zwykle rodzice zaczynają za mną i śpiewają ulubione piosenki swojego dziecka. Śpiewam i kołyszę swoim ciałem w przód iw tył jak do tańca i na początku prawie nie skupiam się na robieniu zdjęć. Robię kilka uśmiechniętych zdjęć, gdy patrzą na mamę i tatę, na wypadek, gdyby to wszystko, co dostaję, a kiedy dostaję kilka z nich, robię sobie przerwę od robienia zdjęć i śpiewania, czekając, aż dziecko na mnie spojrzy . Robię zdjęcia, kiedy to robią.

Zawsze wyrzucam rodziców, nawet jeśli wszystko idzie dobrze, tylko dlatego, że kto wie - mogłoby być lepiej. Zwykle pytam, czy mógłbym dostać szklankę wody z lodem - mrugam do nich i szepczę, że chcę zobaczyć, jak dziecko radzi sobie samo. Potem natychmiast zaczynam od kolejnej piosenki. Piosenki w tym wieku to moja główna technika. Uważaj na utwory, które wymagają zbyt dużego ruchu rąk - rozmycie obiektu w ruchu będzie problemem. Jeśli dziecko zaczyna płakać, gdy rodzic odchodzi, natychmiast mówię mu, żeby wróciło, zanim się rozpłyniemy.

Jeśli się wahają, zwykle mogę ich odwrócić. Tańczę i trochę przytrzymuję aparat, więc naprawdę wydaje się, że po prostu gramy. Stałem się dobry w noszeniu aparatu na szyi i nagle chwytałem i skupiałem się na ujęciu, którego potrzebowałem. (Między innymi dlatego robię zdjęcia w trybie AV. Mój styl filmowania jest naprawdę zabawny i szybki).

To jest małe „J”. Najlepiej radziła sobie ze swoją matką, którą tam znaleźliśmy. Nie mogę wystarczająco podkreślić, jak wiele nowych doświadczeń uszczęśliwia tę grupę wiekową. Wraz z nią sapnąłem i powiedziałem: „Och… powinieneś usiąść na stopniu. Wybierz krok. Który krok ona wybierze…. Och, ten! ” Potem zszedłem, wyregulowałem ustawienia i zacząłem jej mówić. „Spójrz na nią, królowo schodów - spójrz, jaka ona jest wysoko! Ona czeka na szczycie schodów. Heeeello Miss. J! Widzę cię, królowo J - władczyni schodów! " Brzmi głupio i głupio, ale to ją uszczęśliwiło i dostałem zdjęcia, które chciałem.

Nie potrafię powiedzieć, ile razy pracowałem z fotografami, którzy po prostu siedzą i mówią: „J…. J… spójrz na mnie… co ty robisz? Spójrz na siebie… ”Dzieci zdają sobie sprawę, że to nudne. Chcą ciekawej rozmowy - nowych doświadczeń. Musisz dać im coś do uśmiechu, jeśli oczekujesz, że się uśmiechną. Odwołaj się do swojej grupy wiekowej - maluchy chcą próbować nowych rzeczy, być niezależnymi, być wysoko. Do każdej sesji przystępuję z dobrym zrozumieniem wieku, w którym fotografuję.

Po jakimś czasie wiedziałem, że chcę mieć wrażenie wysokiego klucza na białym bujanym fotelu na jej werandzie. Umieściliśmy ją tam i natychmiast chciała zejść. Próbowaliśmy śpiewać ABC, ale w tym wieku dzieci mają czasem dość podstawowych piosenek. Zamiast tego stałem i wymyślałem piosenkę, która brzmiała: „Rockity rock, rockity rock, rockity rockity rockity rock. „J” skalistość skały, „J” rockowość skały, ona rockowość skalistość skały ”. Nie krępuj się robić tych samych głupich, zawstydzających rzeczy, które robisz przy własnych dzieciach wobec dzieci innych ludzi. Siedziała tam na wpół uśmiechnięta, na wpół zmieszana przeze mnie, ale w końcu zdecydowała, że ​​jestem zabawny i dostałem zdjęcie, które chciałem. Pamiętaj, że podstawowe utwory nie zawsze działają. Nie bój się wymyślać głupich piosenek po drodze.

Jestem pewien, że odkryłeś, że bańki zawsze działają w tym wieku. Mam rodziców dmuchających bańki mydlane w mój aparat - cofam się trochę i dzieciak zwykle musi na mnie biec. Podczas dmuchania bańki często przerywam i mówię: „J !!! Ile bąbelków właśnie pękłeś !? ” lub „O mój Boże, widziałeś to !?” Ułatwia kontakt wzrokowy podczas bąbelków.

Wiek 4 lat i więcej

Osobiście uważam, że w starszej grupie wiekowej o wiele trudniej jest uzyskać naturalny uśmiech, a często pozowane uśmiechy się sprawdzą. Powiedziawszy to, pojawia się wymuszony niezręczny, niewygodny, nieszczęśliwy uśmiech i pozowany autentycznie szczęśliwy uśmiech. Idziesz do tego drugiego. W tym wieku zawsze jesteśmy sami - zwykle tylko ja i przedmiot - i po prostu dobrze się bawimy. Ta mała dziewczynka oprowadziła mnie po swoim pokoju i opowiedziała mi o szkole. Często znajduję pytania typu „Jakie jest imię Twojego najlepszego przyjaciela?” „Czy lubisz swojego nauczyciela, czy nie?” „Kto jest klasowym klaunem w Twojej klasie?” „Kto jest zabawniejszy - twoja mama czy tata?” znacznie lepiej radzą sobie z budowaniem związku niż „Ile masz lat?” i „W jakiej jesteś klasie?” Ciągle zadają im te pytania - teraz są dla nich nudne. Każę im usiąść w dobrym miejscu i po prostu zacząć z nimi rozmawiać. Kiedy do mnie mówią, staram się złapać uśmiech. Czasami, jeśli nie są typem, który patrzy na mnie podczas rozmowy, muszę powiedzieć: „Spójrz na mnie, kiedy mówisz”.

Robię kilka szczerych rozmów, a potem pozuję. Sekretem pozowania, ale bardziej naturalnego uśmiechu w tym wieku jest natychmiastowe ich uzyskanie. Wskazałem na łóżko i powiedziałem: „W porządku, opadnij na brzuch i włóż ręce pod brodę…” Robią to, a ja powiedziałem: „Och, doskonale. Masz to. Uwielbiam to… spójrz na mnie… wspaniale… to jest piękne ”. Szybko warczę. Dziewczęta i chłopcy lubią wiele pozytywnych opinii. Jeśli zatrzymuję się i bawię się aparatem, a potem patrzę w górę, aby zrobić zdjęcie, ich uśmiech jest o wiele bardziej wymuszony, ja się uśmiecham. Sztuczka polega na tym, aby skonfigurować ustawienia, zanim poprosisz ich o położenie się lub gdy się ustawiają.

Na tym drugim zdjęciu zaskoczyłem ją. Zwracała uwagę na inne rzeczy (byliśmy na jeziorze w pełnym słońcu o 12 w południe, ale i tak jechaliśmy… ach!), A ja podszedłem za nią, gdzie mnie nie widziała, i powiedziałem: „Hej” R ", Spójrz na mnie!" Odwróciła się, spojrzała i uśmiechnęła się. Z pewnością nie jest to najbardziej naturalny uśmiech, ale często okazuje się, że dziki uśmiech nie zawsze sprzedaje się tak dobrze starszym dzieciom - dziwaczne uśmiechy nie zawsze są TAK ujmujące dla rodziców, jak myślę, kiedy są starsi.

Oto moje techniki uzyskiwania naturalnego uśmiechu. Jest ich o wiele więcej, to właśnie działa dla mnie. Wiedza o tym, jak pracować z dziećmi i wiedzieć o różnych etapach, przez które dzieci przechodzą przez lata, naprawdę pomaga. Uważam, że moja fotografia to 60% mojego połączenia z klientem, 20% tego, co robię w aparacie, a 20% czystego przetwarzania. Nie bój się wyjść ze swojej strefy komfortu, być głupim i zrobić z siebie głupka - nawet w obecności rodziców.