Produkty specjalne
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
Niezbędne działania programu PhotoshopNewborn Necessities ™ Newborn Baby Edycja zestawu akcji programu Photoshop
$29.00 -
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
Niezbędne działania programu PhotoshopSeparacja częstotliwości w pakiecie portretowym Akcja programu Photoshop
$47.00
Kiedy po raz pierwszy zacząłem korzystać z mojej cyfrowej lustrzanki jednoobiektywowej, w 2004 roku, myślałem, że moje zdjęcia są gorące. Tutaj byłem z tym dużym, ciężkim aparatem i odpinanym obiektywem. Naprawdę NIE miałem pojęcia, co robię. Chociaż nigdy nie korzystałem z trybu full auto (zielone pudełko), byłem fanem ikon „twarzy” i „biegnącego człowieka”. Pozwoliłem kamerze zdecydować o większości tego, co się stało. Przez kilka pierwszych miesięcy używania aparatu Canon 20D nie miałem pojęcia, co naprawdę oznacza ISO, przysłona i szybkość. Przeczytałem instrukcję, dostałem książkę Bryana Petersona Zrozumienie ekspozycjii poszukałem trochę informacji w internecie. Ćwiczyłem też.
Przewińmy do 2012 roku. Ostatnio przeglądałem stare zdjęcia, które zapisałem na dysku i schowałem w sejfie. Przejrzałem zdjęcia z pierwszego roku z moją lustrzanką. Wzdrygnąłem się. Następnie przeanalizowałem kilka. Największe rzeczy, które zauważyłem, to niedoświetlenie i brak przejrzystości. Moje zdjęcia NIE były ostre i jedno po drugim były ciemne. Pamiętaj, byłem w formie trybu „auto”. Aparat jest inteligentny, ale nie taki inteligentny. Po około roku byłem w pełnym ręcznym trybie ekspozycji i sytuacja znacznie się poprawiła. Powoli też ulepszałem swoje obiektywy, co zrobiło ogromną różnicę.
Ale z perspektywy czasu największa różnica była uczę się wybierać punkty ostrości z tyłu aparatu. Kiedy się uczyłem, wszyscy mówili „skup się i skomponuj ponownie”. Więc zrobiłem. Prowadziło to do jednego miękkiego lub rozmytego obrazu po drugim. Po prostu nigdy nie były ostre. Poniższe zdjęcie jest tego przykładem. Nawet w zredagowanej wersji widać, że jej oczy nie są ostre. Znowu się wzdrygam…
Zastanawiasz się, dlaczego podzieliłem się swoimi błędami ze światem na blogu czytanym przez tak wielu? Istnieją dwa powody:
- Ważne jest, aby śledzić swój rozwój jako fotografa. Powinieneś porównaj tylko swoje zdjęcia do własnej przeszłej pracy. Jeśli zaczniesz patrzeć na innych fotografów, zawsze znajdziesz kogoś lepszego od siebie, a kogoś gorszego. I nigdy nie zyskasz pewności siebie.
- Chcę, żebyś uczył się na moich błędach. Jeśli choć kilka osób spojrzy dziś wstecz na swoje stare zdjęcia i zobaczy, jak urosły, to warto. Jeśli wrócisz do tego posta i w komentarzach podzielisz się wskazówką dotyczącą tego, co odegrało kluczową rolę w ulepszeniu Twojej fotografii, inni też mogą się od Ciebie uczyć.
Spodziewam się kiedyś spojrzeć wstecz na moją obecną pracę i pomyśleć „wow, w 2012 roku nie miałem pojęcia…”
Oto moja „natychmiastowa retrospekcja”. Zrobiłem szybką ponowną edycję, co pomogło, ale wiem, że gdybym był dzisiaj w tym samym miejscu, zdjęcie byłoby znacznie lepsze pod względem ostrości, oświetlenia, kompozycji i nie tylko. Zgodnie z nieznanym cytatem autora: „Staraj się być lepszą wersją siebie”.
Bez komentarza
Zostaw komentarz
musisz być Zalogowany aby dodać komentarz.
Najnowsze posty
Z pewnością zgadzam się z nieporównywaniem Twojej pracy z innymi. Myślę też, że jeśli robisz zdjęcia profesjonalnie, powinieneś ograniczyć częstotliwość spoglądania wstecz na swoją pracę lub krytykować ją. Uważam, że mam duży problem z pewnością siebie lub drugim odgadywaniem własnej pracy, jeśli spędzam zbyt dużo czasu martwiąc się, że przeszła praca nie jest „na równi” lub że moja obecna praca nadal nie jest wystarczająco dobra.
Kocham to! Od 4 lat używam lustrzanki cyfrowej (mojej pierwszej). Właśnie wziąłem udział w kursach Canon Discovery Day i byłem zaskoczony, ilu funkcji nie używałem (lub nie wiedziałem, że mam). Czytałem instrukcję i wersję Davida Buscha kilka razy! Jednym z moich największych momentów „ah-ha” były wybrane przez ciebie punkty skupienia. Miałem problemy z uzyskiwaniem konsekwentnie ostrych obrazów, a teraz nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak wiele mogę poprawić. Dziękuję za wspaniałe przypomnienie, aby nadal patrzeć wstecz, aby zobaczyć, jak daleko zaszliśmy. 🙂
Zrobiłem to samo w zeszły weekend i znalazłem to zdjęcie, które zrobiłem małym aparatem fotograficznym. 5 lat temu nie miałem o niczym pojęcia, nie miałem też lustrzanki cyfrowej i nie miałem pojęcia, jak edytować, nie mówiąc już o oprogramowaniu umożliwiającym przetwarzanie. Chociaż ten konkretny obraz jest trochę nieostry, wziąłem go do Photoshopa i zabrałem się do pracy. Różnica od tamtego czasu do chwili obecnej jest ogromna i jestem trochę dumny z mojej ciężkiej pracy i czasu spędzonego na nauce. Nigdy się nie poddawaj - jeśli masz pasję, PRZEJDŹ NA TO ze wszystkim, co masz x
Świetny artykuł. Robiłem to ostatnio dużo.
Muszę tylko podziękować za podzielenie się swoimi przemyśleniami i doświadczeniem. Właśnie zaczynam podążać za moją pasją jako fotograf i przez większość czasu czuję się bardzo zdezorientowany i nie wiem, jak stać się lepszym. Twój przykład i historia i / słowa zdecydowanie poprawiają. 🙂 Jeszcze raz dziękuję!
Największy krok naprzód to dla mnie fotografowanie z fotografem, którego prace podziwiam. Kiedy patrzyłem na jej zdjęcia w aparacie, wyglądały na prześwietlone w porównaniu do moich, ale nic nie zostało zdmuchnięte. Wtedy zdałem sobie sprawę, jak konsekwentnie niedoświetlone były moje zdjęcia. Zmieniłem pomiar i WOW. Ogromna różnica w odcieniu i jakości skóry. Nienawidzę patrzeć na moje wcześniejsze „profesjonalne” zdjęcia - takie krępujące.
Ha ha, usunąłem jeden „skok”, ale nie usunąłem słowa „dwa”. Ups.
Nie mam na myśli mówienia Fotografa jako „profesjonalisty” lol, tak jak lubię robić zdjęcia :). Wiem, że wielu ludzi obraża się, gdy ktoś nazywa siebie „fotografem”. (Wyjaśnienie)
Potrafię wskazać trzy rzeczy, które pomogły mi znacznie poprawić moją fotografię. Pierwszą z nich było przeczytanie wspomnianej książki Bryana Petersena „Understanding Exposure”. Drugą była kolejna książka Davida Duchemina zatytułowana „Vision and Voice”, która jest po części przewodnikiem po Lightroomie, ale raczej przewodnikiem po zrozumieniu własnego twórczego głosu w celu podjęcia decyzji dotyczących przetwarzania końcowego kierowanych przez ten głos. I wreszcie, przełączenie na ostrość za pomocą przycisku wstecz, zamiast używać spustu migawki do ustawiania ostrości. Gdy tylko zacząłem ustawiać ostrość za pomocą przycisku wstecz, w końcu mogłem kontrolować swój aparat i konsekwentnie zacząć robić zdjęcie, które chciałem, zamiast decydować się na ujęcie, które udało mi się uzyskać.
W pełni się zgadzam!! Siódme urodziny mojego syna były zaledwie kilka tygodni temu. Wróciłem, aby opublikować kilka zdjęć z jego dzieciństwa. Byłem bardzo podekscytowany, ponieważ na tym etapie mojej kariery byłem już profesjonalistą, więc „wiedziałem”, że zdjęcia będą dobre. Święty pali, czy bardzo się pomyliłem! Tak, były rekwizyty. Tak, były krople z powrotem. Ale… NIE halsuj ostro i nie jest odpowiednio wyeksponowany. Myślę, że wtedy nadal korzystałem z trybu A / V. Udało mi się użyć Photoshopa, aby nie zawstydzić się całkowicie, ale rany! Teraz, gdy mogę spojrzeć na to z punktu widzenia „zobaczyć, jak daleko zaszedłeś?” naprawdę pomaga mi poczuć, że dorosłem.
Zacząłem od 20D w 2006 roku i zawsze uważam, że warto spojrzeć wstecz na pierwszy rok, w którym miałem swój aparat. Taka dobra rada, aby porównywać się tylko z własną pracą. Często o tym zapominam. Ale kiedy to robię, wspaniale jest widzieć, jak bardzo się poprawiłem i nie mogę się doczekać, aż będę jeszcze lepszy!
Zrobiłem to kilka razy w ciągu ostatnich kilku miesięcy i tak, to było zdumiewające, jak bardzo poprawiłem się w pierwszym roku, w którym miałem lustrzankę cyfrową. Było to również pomocne, ponieważ teraz jestem w stanie cofnąć się i usunąć wiele słabych zdjęć i zachować tylko te przyzwoite, aby nadal mieć zdjęcia tych wspomnień, ale nie kilka przeciętnych do przebrnięcia. I na szczęście moje dzieci nadal wyglądały dla mnie uroczo, nawet przy złej ekspozycji i braku ostrości.
Podobała mi się książka Understanding Exposure. Nadal pracuję nad technikami, o których mówi, ale już rozumiem mój aparat i jak lepiej fotografować w pełni manualnie. Dziękujemy za przypomnienie, że powinniśmy porównać naszą własną pracę z naszą wcześniejszą pracą. Porównywanie się do innych fotografów jest zbyt łatwe, zwłaszcza w Internecie i na Pintereście!
Jestem teraz tam, gdzie zacząłeś… ale kocham podróż uczenia się. Dzięki za twojego bloga.
Niedawno zrobiłem post z okazji urodzin mojego syna, w którym wróciłem do jego zdjęć tuż po jego urodzinach, aż do teraz, i bolesne było oglądanie tych starych zdjęć, ale miło jest zobaczyć, jak daleko zaszedłem i móc zobaczyć, czego nauczyłem się w ciągu ostatnich 3 lat. Miałem P&S i właśnie dostałem w tym roku dSLR. Większość tego, co zauważam, to różnica w kompozycji, ponieważ wcześniej nie miałem dużej kontroli nad czymkolwiek innym. Dobra rada!
schludny
Niesamowity post bardzo pouczający i przydatny dla mnie. Wielkie dzięki za podzielenie się z nami !!
śliczny!