Produkty specjalne
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
Niezbędne działania programu PhotoshopNewborn Necessities ™ Newborn Baby Edycja zestawu akcji programu Photoshop
$29.00 -
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
-
Wyprzedaż!
Niezbędne działania programu PhotoshopSeparacja częstotliwości w pakiecie portretowym Akcja programu Photoshop
$47.00
Jeśli zapytasz kogoś, jak zrobić idealne zdjęcie, możesz otrzymać odpowiedź zawierającą informacje o ekspozycji, pozowaniu i oświetleniu. Książki, które czytasz, mogą ostrzegać przed rąbaniem kończyn, używaniem obiektywów szerokokątnych podczas fotografowania ludzi lub nieprzestrzeganiem zasady trójpodziału. Możesz przestraszyć się, że inni fotografowie ocenią Twoje zdjęcia i zauważą, że złamałeś „zasady”, przez co będziesz się denerwować na zewnątrz pudełka i czasami bądź kreatywny.
Co gorsza, możesz tak bardzo starać się przestrzegać zasad, że każdą sesję zdjęciową zostawiasz zestresowany, wyczerpany i rozczarowany - tak jak ja, zanim na nowo zdefiniowałem doskonałość.
Zrobiłem to wszystko. Kiedy po raz pierwszy próbowałem dowiedzieć się więcej o fotografii, przeczytałem mnóstwo książek. Rozmawiałem z wieloma fotografami. Przeczytałem wiele samouczków, obejrzałem wiele filmów i przestudiowałem wiele zdjęć, aby określić, co muszę zrobić, aby zrobić „idealne” zdjęcia. W trakcie tego procesu nauczyłem się więcej, niż myślałem, o technicznej stronie fotografii, ale stałem się tak niepewny i krytyczny wobec własnej pracy, że nie bawiłem się dobrze.
Nie dostawałem obrazów, które absolutnie kochałem.
Dla mnie sesje, które najbardziej mnie stresowały, były zawsze moimi własnymi sesjami z dwójką moich dzieci. Pod koniec próby zrobienia doskonałych zdjęć z moimi synami, Gavinem i Finleyem, zwykle byłam gotowa rzucić fotografię, mój mąż był zwykle gotowy wysłać mi pakowanie, a Gavin i Finley zwykle płakali, ponieważ ciągle próbowałem je zrobić bądź nieruchomy, patrz prosto w mój aparat i uśmiechaj się, kiedy jedyne, czego chcieli, to bawić się lub odkrywać.
Punkt zwrotny nastąpił dla mnie, gdy Finley był blisko swoich pierwszych urodzin.
Zaplanowałem bardzo konkretne ujęcia, które chciałem zrobić z niego do jego rocznych zdjęć, przeznaczyłem na nie weekend i zebrałem wszystkie moje rekwizyty. Zrobiłem kilka uroczych zdjęć z doskonałym uśmiechem, doskonałym kontaktem wzrokowym i niedoskonałą ekspozycją (miałem tylko kilka miesięcy doświadczenia w profesjonalnym fotografowaniu), ale w zasadzie każdą sesję kończyłem łzami - albo moimi, albo Finleyem… a czasem oboma.
Kiedy niedawno nadeszły drugie urodziny Finleya, już podjąłem decyzję, że chcę uchwycić jego prawdziwą osobowość i to, co kocha najbardziej, a nie robić idealnie ułożone zdjęcia z doskonałym kontaktem wzrokowym i doskonałym uśmiechem.
Widzisz, Finley jest ostatecznym powodem, dla którego nauczyłem się uwzględniać niedoskonałość w mojej fotografii.
Finley zawsze był trudnym tematem do sfotografowania. Nigdy nie reagował na moje szalone dźwięki i błagania, żeby spojrzeć na mój aparat i uśmiechnąć się. Nigdy nie pozostawał nieruchomo dłużej niż sekundę. Nigdy nie skupiał swojej uwagi na robieniu zdjęć na tyle długo, by zrobić choćby jedno świetne ujęcie naszej czwórki uśmiechniętych i patrzących w obiektyw. Po moich doświadczeniach z jego pierwszymi urodzinowymi zdjęciami zrezygnowałem z robienia „doskonałych” ujęć. A kiedy kilka miesięcy później próbowaliśmy zrobić rodzinne zdjęcia, używając przyjaciela jako ludzkiego statywu, nie zdenerwowałem się, kiedy to był efekt końcowy.
Mimo że ludzie wciąż powtarzają komentarze, takie jak: „Szkoda, że Finley nie patrzy w kamerę”, płótna, które zrobiłem z tego zdjęcia, wiszą na ścianie, ścianie moich rodziców i teścia .
Czemu? Ponieważ to Finley. Wolałby raczej przyjrzeć się gałęzi, niż uśmiechnąć się do zdjęcia, a nawet spojrzeć w tym ogólnym kierunku. I wiesz co? W porządku. W marcu otrzymaliśmy oficjalną diagnozę, że Finley jest jednym z coraz większej liczby dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmui chociaż to wyjaśnia, dlaczego zawsze tak trudno mi było zwrócić jego uwagę na zdjęciach, nie zmienia to faktu, że cała moja idea doskonałości w fotografii została przedefiniowana. Zdjęcia Finleya, które zrobiłam na jego drugie urodziny, są doskonałym przykładem mojej idei doskonałości.
Perfekcja jest wyrazem miłości Finleya do rysowania.
Perfection dokumentuje nawyk Finleya do odkrywania faktur poprzez pocieranie policzkami.
Doskonałość to okazywanie miłości Finleya do koni (i noszenie tylko pieluchy i kowbojskich butów).
A czasami doskonałość JEST zdjęciem Finleya uśmiechającego się i patrzącego bezpośrednio w obiektyw, ale nie dlatego, że jest „doskonałe” według dowolnej definicji. Jestem doskonały, ponieważ pokazuje słodkiego ducha, który posiada.
Kiedy tak bardzo stresowałem się ustawieniem moich fotografów w idealnej pozycji lub próbą zmuszenia ich do ciągłego patrzenia w kamerę i uśmiechania się, przegapiłem niesamowite ujęcia moich chłopców, którzy są sobą.
Postanowiłem, że czas się trochę rozluźnić. Zamiast planować sesje z dziećmi, zacząłem zostawiać aparat w salonie, skąd mogłem go szybko chwycić, gdybym miał okazję zrobić im urocze zdjęcie. Złamałem wiele zasad na tych zdjęciach, a niektóre z nich nie są zbyt ostre lub bardzo dobrze naświetlone. Ale niektóre z tych zdjęć są moimi absolutnymi faworytami. W rzeczywistości niektóre z tych zdjęć są tymi, które moje dzieci będą nadal cenić, gdy będą dorosłe.
Rozluźniając się, odkryłem, że te zdjęcia zawsze uważałem za idealne. Zacząłem całkowicie zakochiwać się w fotografii lifestyle'owej, a kiedy to zrobiłem, na nowo odkryłem swoją pasję do swojego hobby. Zamiast próbować uchwycić idealne uśmiechy, zacząłem próbować uchwycić miłość, jaką moi bohaterowie darzą siebie nawzajem, oraz osobowości, które czynią ich wyjątkowymi. W rezultacie moje umiejętności i jakość zdjęć zaczęły się poprawiać, ponieważ miałem w głowie więcej miejsca na myślenie o ekspozycji i wykorzystaniu dostępnego światła na swoją korzyść.
Uzyskanie właściwej ekspozycji jest krytyczne i istnieją pewne „zasady”, które mają swoje miejsce w Twojej pracy. Nigdy nie chciałbym użyć obiektywu szerokokątnego, aby na przykład zrobić poważny portret panny młodej lub sprawić, by moje fotografowane osoby wyglądały, jakby zsuwały się z krawędzi zdjęcia. Jednak w razie potrzeby można czasem posiekać kończynę. W porządku, jeśli moja osoba nie patrzy w kamerę. Raz nawet przeczytałem, że fotografowany obiekt nie powinien patrzeć poza aparat, chyba że widzisz, na co patrzy. Ale czy to sprawia, że jest to złe zdjęcie?
Oto mój punkt widzenia - jeśli jesteś osobą, która absolutnie, pozytywnie, KOCHA idealnie ułożone zdjęcia, na których wszyscy patrzą w obiektyw i się uśmiechają, to w porządku. Tego typu zdjęcia są idealne - dla Ciebie.
Jednakże, jeśli moje doświadczenie w wychowaniu autystycznego syna czegoś mnie nauczyło, to tego, że to, co jest uważane za idealne dla jednego, niekoniecznie jest idealne dla drugiego.
Tak jak Finley jest doskonały w moich oczach, tak samo robię zdjęcia, które pokazują, kim on jest i co kocha, również w moich oczach.
Jeśli czujesz się zestresowany, wyczerpany i niepewny siebie, tak jak ja za każdym razem, gdy próbujesz zrobić świetne zdjęcia i chcesz na nowo zdefiniować swój pogląd na niedoskonałość, tak jak ja, oto kilka wskazówek, które pomogą.
- Najpierw dobrze uchwycić ekspozycję, jeśli jeszcze jej nie masz. Żadna ilość emocji ani osobowości na Twoich zdjęciach nie będzie miała znaczenia, jeśli nie możesz ich zobaczyć, ponieważ są one całkowicie prześwietlone lub niedoświetlone. Na blogu jest mnóstwo poradników MCP, które mogą w tym pomóc.
- Przestań przeszukiwać Pinteresta i próbować powielać obrazy, które widzisz. Inspirowanie się zdjęciami, które widzisz, to jedno, ale próba zmuszenia fotografów do zrobienia dokładnie tego, co wcześniej widziałeś na tych zdjęciach, zwykle kończy się tylko frustracją. Kiedyś spędziłem dwie godziny, tworząc tło ze stron gazet, aby wykorzystać je na zdjęciach moich chłopców, a pięć minut później je zedrzeć, ponieważ żaden z moich chłopców w ogóle nie chciał współpracować.
- Zdecyduj, co naprawdę chcesz udokumentować. Czy to związek między dwojgiem ludzi? Jakiś aspekt czyjejś osobowości? Hobby czy zainteresowanie? Szczególna emocja? Po podjęciu decyzji upewnij się, że ekspozycja jest solidna, a następnie skup się wyłącznie na uchwyceniu tego, co zamierzasz uchwycić.
- Zrelaksuj się o „zasadach”. Nie rzucaj zdjęcia, które ucina kogoś na kolanach, jeśli to zdjęcie pokazuje prawdziwe emocje. Użyj obiektywu szerokokątnego, jeśli podoba Ci się wygląd, jaki nadaje zdjęciom. Zrelaksować się. Czasami zasady mają zostać złamane… jeśli złamanie ich skutkuje zdjęciem, które pokochasz.
Teraz chwyć aparat i zrób zdjęcie, które Twoim zdaniem jest idealne. Nie martw się, co mówią książki. Nie myśl o tym, co mogą o tym pomyśleć inni fotografowie. Zrób ulubione zdjęcie i pokochaj te, które robisz.
Okres.
Lindsay Williams mieszka w południowo-środkowym Kentucky ze swoim mężem Davidem i dwoma synami, Gavinem i Finleyem. Kiedy nie uczy angielskiego w szkole średniej ani nie spędza czasu ze swoją dziwaczną małą rodziną, jest właścicielem i prowadzi Lindsay Williams Photography, która specjalizuje się w fotografii lifestyle. Możesz sprawdzić jej prace na jej stronie internetowej lub jej stronę na Facebooku.
Bez komentarza
Zostaw komentarz
musisz być Zalogowany aby dodać komentarz.
Najnowsze posty
Uwielbiam ten artykuł! Fotografuję wiele dzieciaków i czasami ciężko jest uzyskać idealny uśmiech i idealną kompozycję. A kiedy przeglądam swoje zdjęcia, moje ulubione i te, które zawsze dodaję jako dodatki, to te, w których dzieci zwykle nie patrzą prosto w kamerę, ale mają uroczą twarz - uśmiechnięta, płacząca , myślenie itp. Są to obrazy, które naprawdę mnie wyróżniają, ponieważ oddają osobowość dziecka.
Dziękuję, Johanna! To ZAWSZE też moje ulubione zdjęcia!
Po prostu piękne i dobrze powiedziane.
Dzięki, Cindy! 🙂
całkowicie się z tobą zgadzam… .Mam bliźniaczych wnuków i stresowałem się, próbując sprawić, by oboje „wyglądali idealnie”. Teraz po prostu płyniemy z nurtem i KOCHAMY moje zdjęcia z nich. Załączam zdjęcie, które zrobiłem.
Uwielbiam to zdjęcie, Linda! Godny podziwu!
Lindsay, masz niesamowitą i piękną rodzinę oraz talent do dopasowania. Zdjęcia, które robisz, pokazujące istotę tego, kim oni i ty są, są dziełami sztuki. Zamiast portretu, który jest robiony - a następnie zdejmowany - uchwyciłeś wspomnienia. Emocje. Miłość. Nie przestawaj robić tego, co robisz.
Dziękuję bardzo, Jody. Totalnie trafiłeś w samo sedno tego, co próbuję osiągnąć moimi zdjęciami.
Dziękuję Ci za to! TAK pomocny !!
Wielkie dzięki, Wendy! 🙂
Niesamowity! Potrafię odnieść się i docenić te zachęcające słowa. To jest dodawane do zakładek na te dni, kiedy… Dziękuję 🙂
Dziękuję, Tracey!
Dziękuję Ci!! Tak bardzo tego potrzebowałem ”_ .. coś, z czym ciągle się zmagam.
Całkowicie rozumiem. Cieszę się że mogłem pomóc! 🙂
To jest TAK PRAWDA! Pozowanie zawsze było jednym z moich najsłabszych punktów, więc spędzałem godziny na obsesji na tym punkcie. Dopiero wtedy zorientowałem się, że moje absolutnie ulubione zdjęcia to nie te ze skrupulatnie zaplanowanym tłem i pracujące nad pozami lub duplikatami pinterestów, ale te, które pokazywały prawdziwe osobowości, miłość i podekscytowanie fotografowanych osób. Często wciąż mam problemy z odejściem od sesji rozczarowany tym, co uchwyciłem, myśląc, że nie mam wystarczającej różnorodności w pozach lub tle, lub czuję, że tracę czas na strzelanie bez celu, zamiast planowania każdej sekundy sesja…. dopóki nie załaduję tych rzeczy do komputera i nie zobaczę, jak prześwieca osobowość i śmiech. To trudny nawyk do zabicia, ale warto zmienić wizję!
Dziewczyno, czuję cię! Pamiętam, że pewnego razu totalnie wariowałem przed sesją, ponieważ zapomniałem zrobić album ze zdjęciami, które zapisałem z Pinteresta, które chciałem skopiować. Musiałem „uskoczyć” na tej sesji i skończyło się na tym, że zdjęcia pokochałem DOSKONAŁO bardziej niż jakakolwiek inna sesja, którą robiłem w tym samym czasie. Teraz po prostu próbuję wejść na sesję ze znajomością samych tematów i rzeczy, które kochają, zamiast dokładnego pozowania.
Dobra robota! Moi rodzice są bardziej zdenerwowani niż ja. „Nie spojrzy w kamerę”, robi minę, tak jak zawsze ”LOL. Dlaczego spodziewają się, że maluch będzie siedział spokojnie i uśmiechał się? Uchwyciłem je dokładnie takimi, jakie są, a rodzice to uwielbiają. Niektórzy po latach pojawiają się na „ścianie ukończenia szkoły”.
Ha ha! Kocham to! Pewnego razu zrobiłam sesję rodzinną, podczas której mama krzyczała na wszystkich, żeby na mnie patrzyli i uśmiechali się za każdym razem, gdy widziała, jak podnoszę aparat do twarzy. Chciałem krzyczeć: „Próbuję przemycić kilka naturalnych ujęć! Nie patrz na mnie!"
Dziękuję Ci za to. Ja też walczę o perfekcję, a potem jestem niezadowolony ze swoich zdjęć, uczę się odpuszczać i dobrze się bawić, dlatego przede wszystkim jestem fotografem!
Dzięki, Debbie!
Piękny. Dziękuję, naprawdę potrzebowałem dzisiaj tego przypomnienia. Odkryłem, że oddalam się od mojego naturalnego stylu, który rozwinął się, gdy po raz pierwszy miałem obsesję na punkcie aparatów jako młoda nastolatka. Myślę, że próbuję `` nadążyć '' za popytem na określone typy póz i pędów (rozwalanie ciasta, strzał macierzyński w serce itp.). Zrobię je na żądanie, ale ważne jest, aby pamiętać, co kochamy, a odpowiednie tematy nas znajdą. Zauważam OGROMNĄ różnicę w jakości mojego obrazu i satysfakcji, kiedy jestem zrelaksowany, po prostu fotografując twarze, emocje, kwiaty, robaki. W chwili, gdy próbuję kogoś pozować (poza noworodkiem), ledwo pamiętam, do czego służy ta gigantyczna M na tarczy aparatu. 🙂
Dziękuję Lindsay!
To jeden z najlepszych postów fotograficznych, jakie kiedykolwiek napisano! Dziękuję Ci. Uwielbiam zdjęcia swojego syna!
To niesamowity komplement! Dziękuję bardzo, Michele!
Twoja wiadomość była pięknie wyrażona, Lindsay i przemówiła do mnie na wiele sposobów. Nie mogę się doczekać złamania kolejnych zasad i ponownego odnalezienia pasji w mojej pracy.
To niesamowite, Heather! Cieszę się, że mogłem Cię zainspirować! 🙂
To taki wspaniały post. Mówi głośno i wyraźnie i tomami bardzo potrzebnej prawdy. Chociaż nie robię już fotografii jako biznes, nadal kocham fotografię. Chciałbym, żeby każdy rodzic z aparatem to przeczytał! Opublikowałem to na FB. Wielkie dzięki za udostępnienie. Uściski i błogosławieństwa, Cindy
Dziękuję Cindy! Szczerze mówiąc, życzę każdemu klientowi, który przyprowadza do mnie swoje dzieci na sesję, również to przeczytał. 🙂
Co więcej: przestań emulować! Czy potrzebujemy innego ciasta, foremki do ciastek, pinteres-ish obraz tam na świecie? NIE, nie mamy. To, co sprawia, że fotografia jest mocna, to wyjątkowy i pewny punkt widzenia. To prawda, że może istnieć tylko ograniczona liczba unikalnych punktów widzenia. Dlatego jest tak niewielka liczba PRAWDZIWYCH mistrzów fotografii: naprawdę się zorientowali / znali od wewnątrz i na zewnątrz swoje rzemiosło / wierzyli w swój punkt widzenia i nie chcieli karmić klientów łyżką. Wiedzą, że są profesjonalistami i że ich wyjątkowa wizja ma wartość - nie tylko kopiują to, co tam jest.
Beth, całkowicie się zgadzam. Nawiasem mówiąc, wykonujesz niesamowitą pracę.
Nie jestem też pewien, w jaki sposób link do zdjęcia, które sprawdzałem na Twojej własnej stronie, został skopiowany do pola adresu mojej witryny w celu uzyskania komentarza?
Lindsay, bardzo dziękuję za ten artykuł! Czuję to samo, ale zawsze czuję, że profesjonaliści wzdrygają się z tego jednego lub szydzą z tego! To takie wyzwalające uczucie, gdy po prostu czujesz się swobodnie przy pracy i wiesz, że uchwyciłeś chwilę w czasie, mimo że wszystkie zasady fotograficzne nie były na miejscu! Twoje zdjęcia są cudowne!
Dziękuję bardzo, Betsy! Zawsze najbardziej martwiłem się, co pomyślą inni lokalni fotografowie o zdjęciach, które nie były „idealne”. Staram się już tego nie robić, ale czasami jest to trudne. Po prostu staram się skupić na tym, że 99% osób, które oglądają moje zdjęcia, zobaczy je tak, jak ja, kiedy naprawdę uchwycę emocje lub osobowość. I szczerze mówiąc, jeśli jestem zadowolony z własnych zdjęć, a moi klienci są zadowoleni z tych, które dla nich robię, to ostatecznie nie obchodzi mnie, czy konkurencyjny fotograf zauważy ścięcie kończyny. Jeśli tak, to i tak nie widzą celu zdjęcia. 🙂
Tak dobrze powiedziane! Naprawdę muszę wziąć to sobie do serca. Jestem tak krytyczny wobec własnych zdjęć, że w końcu żadne z nich mi się nie podoba. Dziękuję za odwagę i dzielenie się swoją historią. Uwielbiam zdjęcia swojej rodziny, które zrobiłeś.
Wielkie dzięki, Joyce! Nie bądź dla siebie taki surowy. Szukaj na swoich zdjęciach rzeczy, które kochasz, a nie rzeczy, które mogą być z nimi „nie tak”. I tak zawsze jesteśmy dla siebie najsilniejsi. 🙂
Dziękuję bardzo - taki świetny artykuł! Dobrze powiedziane!
Dzięki, Suzana!
Uwielbiam ten post! Ale musisz zapytać, jakiego sprzętu używasz?
Dzięki, Lauren! Do większości zdjęć w tym poście używałem obiektywu Canon 5D Mark III i Tamron 70-200 f / 2.8 Di VC. Dwa czarno-białe zdjęcia wykonano tym samym korpusem, ale obiektywem Tamron 24-70 f / 2.8 Di VC. Zdjęcie naszej czwórki zostało zrobione obiektywem Canon 50D i obiektywem Canon 50mm f / 1.4.
Lindsay, świetny post. Mój syn Jude również jest w spektrum i toczyłem tę samą bitwę, próbując zmusić go do spojrzenia w kamerę. Czasami tak wiele mnie zabiera. Niedawno nauczyłem się tego po prostu przestać forsować, ponieważ nawet jeśli mogę skierować jego głowę w moją stronę, oczy mówią wszystko i można powiedzieć, że go nie ma. Jesteś wspaniałą mamą! Świetny post, myślę, że to pułapka, w którą wszyscy czasami wpadamy.
Heather, dziękuję za miłe słowa. Kocham mojego małego chłopca i nie zmieniłbym go dla świata, ale to zdecydowanie czyni go innym tematem do fotografowania. Czy czytałeś kiedyś książkę „Więcej niż słowa” Fern Sussman? Jestem stosunkowo nowy w świecie ASD, ale warto to sprawdzić, jeśli nie masz. 🙂
Dziękuję za wymowny artykuł! Dobrze było usłyszeć te słowa, gdy zdobywam umiejętności fotograficzne. Zawsze czuję się niepewnie i martwię się o to, co myślą lepsi fotografowie. Podobał mi się artykuł!
Dziękuję bardzo, Barrett! 🙂
To tak, jakbyś do mnie mówił. Byłem jedną z tych osób, które próbują odtworzyć rzeczy, które widziałem. Miło jest wiedzieć, że nie byłem jedynym, który zmagał się z tym, że „ludzie mnie oceniają”. Piękny artykuł. Jedno z moich ulubionych zdjęć, które kiedykolwiek zrobiłem, dotyczyło małej dziewczynki robiącej do mnie miny i jest to dla mnie niesamowite, ponieważ wydaje się prawdziwe. (Ona jest trochę zepsuta) lol.
Dziękuję Gabby. 🙂
Och wow…. Dziękuję za to !! Wydaje mi się, że ostatnio robiłem rutynę z moimi fotografiami i myślę, że to dlatego, że stresowałem się robieniem „idealnego” zdjęcia. Dziękuję za przypomnienie, aby skupić się na emocjach i historii, która kryje się za zdjęciem! 🙂
Nie ma za co, Pamela! Dziękuję za miłe słowa!
Jak znaleźć samouczki na temat ekspozycji? Naprawdę potrzebuję pomocy w tej dziedzinie. Dzięki
Taki świetny artykuł! Ja również poczułem się przytłoczony próbą doskonałości, gdy zacząłem uczyć się technicznych aspektów fotografii i nie chciałem robić zdjęcia, chyba że było „idealne”. Ale okazało się, że zdjęcia, które były technicznie doskonałe, niekoniecznie były tymi, które kupowali moi klienci. Chcieli tych, do których byli emocjonalnie przywiązani….
Uwielbiam ten artykuł…. I całkowicie się zgadzam !!! Podejmij ryzyko i łam zasady !!!
Znakomity! Dziękuję za tę inspirację do ponownego rozwoju prawdziwej „sztuki”. Martwię się o fotografię, że gdyby wszyscy ulegli zastraszającym postawom krytyków, wszyscy skończylibyśmy po prostu robiąc dokładnie to samo zdjęcie, które uważają za naukowo doskonałe pod względem kompozycji, oświetlenia, tematyki, ostrość i ekspozycja. Myślę, że teraz istnieje ogromny podział między fotografią jako sztuką a tym, co mamy dostarczać. Zabija kreatywność! Więc jeszcze raz dziękuję.
Artykuł jest interesujący, ale brakuje zdjęć
„Spojrzałem na swoje zdjęcia i zdałem sobie sprawę, że nigdy nie zbliżałem się do fotografowania z czasami otwarcia migawki lub poniżej, które mogłem wygodnie trzymać w dłoni, więc wybrałem wersję IS, ponieważ nie była potrzebna w przypadku tego konkretnego obiektywu”. Czy to znaczy, że wybrałeś wersję NON IS? ”. Istnieją pewne super-teleobiektywy wysokiej klasy, które są przeznaczone do fotografowania na statywie i mają zdolność wykrywania statywu, dzięki czemu stabilizacja jest wyłączona, gdy użycie statywu nie jest konieczne. „Masz na myśli wyłączenie stabilizacji podczas używania statywu> IS <konieczne? Albo włączenie stabilizacji, gdy używanie statywu NIE jest konieczne? Jestem korektorem na wypadek, gdybyś potrzebował moich usług.
Roy: Mam na myśli dokładnie to, co mówi zdanie. Jeśli używasz obiektywu wyposażonego w stabilizację obrazu wykrywającą statyw, nie musisz wyłączać stabilizacji obrazu, gdy obiektyw jest umieszczony na statywie. Stabilizację można utrzymywać, gdy obiektyw znajduje się na statywie lub jest zdjęty.
To mi coś przypomina my nauczyciel angielskiego w liceum nauczył nas: „Nigdy nie naruszaj zasad, chyba że celowo”.