การเดินทางสู่การเป็นช่างภาพมืออาชีพ

โดย Gail Bunning จาก การถ่ายภาพ Gail Anne

การเป็นช่างภาพมืออาชีพเป็นหนึ่งในเส้นทางที่ยากที่สุดท้าทายที่สุดและคุ้มค่าที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันรู้มาตลอดว่าฉันอยากถ่ายรูป แม้ตอนเป็นเด็กฉันยังหลงใหลในการทำงานของภาพยนตร์และกล่องเล็ก ๆ มันเห็นภาพที่แตกต่างกันอย่างไรกับตาของฉัน แต่เหมือนใจฉันมากกว่า

ฉันเติบโตมาเป็น“ ช่างภาพ” ตอนเป็นผู้ใหญ่จริงๆ ฉันสามารถพูดได้ถูกต้องเมื่อลูกคนแรกของฉันเกิด กล้องราคาไม่แพงที่มอบให้กับสามีของฉันและฉันทำตามจุดประสงค์ที่ดีเยี่ยมเมื่อฉันถ่ายภาพสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ที่เราสร้างขึ้นมาหนึ่งล้านภาพ ฉันเริ่มต้นด้วยการถ่ายภาพโดยเฉลี่ยแล้วค่อยๆย้ายไปที่ผ้าพาดผ่านห้องนั่งเล่นของฉัน ในเวลานั้นฉันชอบภาพถ่ายเหล่านี้ราวกับว่าช่างภาพมืออาชีพและเป็นที่รู้จักมากที่สุดได้ถ่ายภาพเหล่านี้

ฉันประหยัดเงินตัดคูปองพาเธอไปที่ Olan Mills และ JCPenney โดยหวังว่าจะได้ภาพที่สมบูรณ์แบบและสวยงามของรอยยิ้มที่สวยงามและสมบูรณ์แบบของเธอและเมื่อพี่ชายของเธอมาด้วยฉันเริ่มต้นใหม่อีกครั้งในครั้งนี้เท่านั้นที่ฉันตระหนักว่าไม่มีใครรู้ และถ่ายภาพพวกเขาอย่างที่ทำได้และนั่นก็เริ่มต้นขึ้นการเดินทางแห่งการถ่ายภาพครั้งนี้

ฉันซื้อกล้อง DSLR ตัวแรกด้วยเงิน 500.00 ที่ฉันออกแบบสำหรับโบสถ์ที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งล้านไมล์ ฉันพบชายคนนี้พร้อมถุงผ้าใบในร้านกาแฟซึ่งอยู่ห่างออกไปครึ่งชั่วโมง ฉันถือกล้องตัวนั้นไว้ในมือและเพิ่งรู้ว่านี่คือการโทรของฉัน 500.00 เปิดโลกใบใหม่ที่กว้างใหญ่นี้ให้ฉัน

ฉันอ่านและเรียนรู้และตะคอก ฉันเข้าร่วมไฟล์ คณะกรรมการถ่ายภาพ. ฉันตัดสินใจที่จะเป็นโปร ตัดสินใจ. ช่างเป็นคำที่ตลก ฉันไม่มีทางพร้อมที่จะเรียกเก็บเงินจากใครเลย แต่ฉันเพิ่งรู้ว่าฉันต้องเอารูปเหล่านี้ออกมา ฉันต้องการแบ่งปันและถ่ายภาพ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก ฉันเป็นช่างภาพ

ฉันอัปเกรดกล้องตัวนั้นในอีกหนึ่งปีหรือหลังจากนั้น เพื่อสิ่งที่เป็นมืออาชีพมากขึ้น ฉันจะ "ยิง" ครอบครัวและทารกและการเกิด การตรวจสอบภาพถ่ายแต่ละภาพการแก้ไขการเรียนรู้การดูดซับ ไม่กี่ปีต่อมากล้องตัวอื่นกระจกมากขึ้นมีคลาสมากขึ้นแอ็คชั่นมากขึ้นและอื่น ๆ เกี่ยวกับธุรกิจ แต่สิ่งที่ฉันลืมไปคือการเป็นช่างภาพไม่ได้หมายความว่าคุณถ่ายเพื่อเงิน คุณไม่ได้เป็นช่างภาพเพื่อสร้างรายได้เป็นล้านเหรียญ แต่คุณกลายเป็นช่างภาพเพื่อจับภาพช่วงเวลาต่างๆ รายได้เป็นเพียงงานเงย

ในขณะที่ฉันกำลังจับภาพคนอื่น ๆ แต่ละเหตุการณ์แต่ละรอยยิ้มเด็กแรกเกิดแต่ละคนฉันคิดถึงภาพถ่ายแห่งความทรงจำของตัวเอง กังวลเรื่องแสงและการตลาดตลอดเวลาฉันลืมไปแล้วว่าทำไมฉันถึงเริ่มการเดินทาง เพื่อจับภาพชีวิตของฉัน การอัพลงของมัน ฉันใช้เวลามากมายในการสร้างแบรนด์หนึ่งปีผ่านไปสิ่งที่ฉันมีคือการถ่ายภาพบุคคลภาพถ่ายที่สมบูรณ์แบบและไม่ใช่เด็ก ๆ ที่สกปรกในโคลน อายุมากที่สุดคือสิบขวบและฉันไม่แน่ใจว่ามีรูปถ่ายของเธอกับฉันร่วมกันสิบรูป ฉันยุ่งมากกับการกังวลเกี่ยวกับภาพถ่ายที่สมบูรณ์แบบจนลืมยื่นกล้องถ่ายรูปและจับภาพช่วงเวลาที่มีฉันอยู่ในนั้น

ฉันหลงทางในการถ่ายภาพ

ตอนนี้ฉันพยายามและจำไว้ว่าจะต้องจับภาพหัวเตียงรอยยิ้มและน้ำตาและในขณะที่ยังมีการทดลองในฉากหลังและแสงอยู่ฉันก็ถ่ายภาพของพวกเขากลางแดดและปล่อยให้ลูกค้าของฉันสมบูรณ์แบบ โอเคนั่นไม่ใช่ความจริงทั้งหมดบางครั้งพวกเขาก็ไม่สมบูรณ์แบบเพราะฉันต้องการให้พวกเขาจำครอบครัวของพวกเขาเหมือนที่ฉันจำของฉันไม่สมบูรณ์แบบสมบูรณ์แบบเน้นอารมณ์ ... ครอบครัวที่เรียบง่ายและเรียบง่าย มีเวลาและสถานที่สำหรับการโพสท่าที่สมบูรณ์แบบ แต่ฉันขอแนะนำให้คุณอย่าลืมถ่ายภาพไม่ใช่แค่การถ่ายภาพบุคคล มีความสำคัญพอ ๆ กัน เป็นภาพที่บอกเล่าเรื่องราวในชีวิตของเรา เมื่อลูก ๆ ของคุณเติบโตและย้ายออกไปและคู่สมรสของคุณดูร่วงโรยไปตามอายุคุณจะต้องมองย้อนกลับไปดูว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นอย่างไร ภาพถ่ายเก็บความทรงจำในหัวของเราไม่สามารถเก็บไว้ได้ แต่ฉันโหยหา อย่าลืมถ่ายภาพแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่สมบูรณ์ แต่สักวันก็จะเป็นเช่นนั้น

โพสต์นี้เขียนโดย Gail Bunning of การถ่ายภาพ Gail Anne. เกลเป็นบีเกิ้ลตัวแม่ถึงสามตัวบวกหนึ่งตัว เธอสักและเปลี่ยนทรงผมมาก เธอรักงานของเธอมาก เธอรักผู้คนและชอบดูครอบครัวเติบโต เกลมีอาการติดงานฝีมือเล็กน้อยและอาจติด Facebook หรือไม่ก็ได้ การถ่ายภาพทำให้เธอมีความสุขมันคือไฟของเธอ