ตัวฉันเองและฉัน: บทนำเกี่ยวกับการถ่ายภาพบุคคล

ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับการถ่ายภาพตนเอง

จนกระทั่งประมาณสองปีที่แล้วรูปถ่ายเดียวที่คุณสามารถพบฉันได้คือรูปถ่ายโดยคนอื่นและพวกเขามักจะเป็นรูปถ่ายของครอบครัวที่จำเป็น เมื่อเพื่อน ท้าทายกลุ่มช่างภาพ ในการก้าวออกจากหลังกล้องและถ่ายภาพมันเปลี่ยนการถ่ายภาพของฉัน ความท้าทายคือการถ่ายภาพตัวเอง - ไม่สำคัญว่ากล้องจะเป็นส่วนหนึ่งของภาพหรือไม่เช่นการถ่ายภาพตัวเองในกระจกหรือหากคุณถือกล้องไว้ที่ความยาวแขนแล้วหัก คุณต้องถ่ายรูปตัวเอง

เมื่อถึงจุดนั้นฉันก็รู้สึกทึ่ง นี่เป็นการถ่ายภาพรูปแบบใหม่สำหรับฉัน: การถ่ายภาพตัวเอง มันน่าตื่นเต้นที่ได้ลองทำอะไรบางอย่างนอกเขตความสะดวกสบายของฉันและดูว่าฉันจะทำอะไรได้บ้าง ฉันถ่ายภาพกระจกเงาบังคับด้วยกล้องขึ้นไปที่ลูกตาของฉันคุณรู้ไหมช่างภาพทุกคนถ่ายด้วยตัวเองอย่างน้อยหนึ่งครั้ง

ทึ่งกับการถ่ายภาพตนเอง

สองสัปดาห์ต่อมาเพื่อนคนนี้ออกคำท้าเดียวกัน คราวนี้ฉันพยายามถือกล้องให้ยาวสุดแขน คุณรู้หรือไม่ว่าการโฟกัสให้ถูกต้องนั้นยากเพียงใดเมื่อคุณมองไม่เห็นผ่านเลนส์? มันยากและต้องพยายามหลายครั้งเพื่อให้มันถูกต้อง ทุกๆสองสัปดาห์ช่างภาพกลุ่มนี้ได้รับความท้าทายเดียวกัน มีช่างภาพเข้าร่วมมากขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงเวลานี้วันฮัลโลวีนใกล้เข้ามาแล้วและฉันพยายามถ่ายทอดออเดรย์เฮปเบิร์นภายใน ผมติดใจการถ่ายภาพ "ใหม่" นี้

365 โครงการ: การถ่ายภาพตนเองทั้งหมด

เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา (2013) ฉันตัดสินใจที่จะถ่ายภาพตัวเองและทำโครงการ 365 เป็นเวลาหนึ่งปีที่ฉันถ่ายรูปตัวเองทุกวัน ฉันทำสิ่งนี้ด้วยเหตุผลหลายประการ

• ฉันสามารถเรียนรู้วิธีรักตัวเองมากขึ้นโดยการเห็นสิ่งที่คนอื่น ๆ เช่นสามีของฉันเห็นในตัวฉัน
• ฉันสามารถเรียนรู้วิธีโพสท่าตัวเองและโดยการขยายท่าทางให้ทุกคนอยู่ในตำแหน่งที่ประจบและแสง
• ฉันสามารถขยายความคิดสร้างสรรค์ของฉันและลองทำสิ่งต่างๆในแบบจำลองที่พร้อมใช้งานอยู่เสมอและเต็มใจที่จะทำอะไรก็ได้ที่ช่างภาพต้องการ

ประมาณครึ่งหนึ่งของการถ่ายเซลฟี่ของฉันมีการวางแผนไว้ซึ่งหมายความว่าฉันได้รับแรงบันดาลใจจากการดูบอร์ดบน Pinterest หรือฉันได้ยินเพลงหรือแม้แต่อ่านอะไรที่โดนใจฉันและฉันก็อยากจะแสดงให้เห็นว่ามันทำให้ฉันรู้สึกอย่างไร จากตรงนั้นฉันนึกภาพในหัวว่าอยากให้เป็นอย่างไรจากนั้นฉันก็แยกโครงสร้างออกเป็นส่วนที่ฉันต้องการไม่ว่าจะเป็นพื้นหลังแสงเสื้อผ้าอุปกรณ์ประกอบฉาก ฯลฯ ฉันจะฝึก "มอง" ในกระจกเพื่อที่ฉันจะ รู้สึกว่าฉันอยากให้ใบหน้าเป็นยังไง จากนั้นฉันตั้งค่ากล้องถ่ายรูปและ "พื้นที่" ของฉันจากนั้นก็ถ่ายภาพฝึกซ้อมสองสามภาพ ฉันมีรีโมทที่ฉันใช้เกือบตลอดเวลาไม่ว่าฉันจะถือมันไว้หรือฉันมีมันในรีลีส 2 วินาทีและฉันก็โยนทิ้งมันจึงไม่อยู่ในรูปถ่าย

ฉันเก็บรายการไอเดียอย่างต่อเนื่องในโทรศัพท์และบน iPad ของฉันเพื่อที่ว่าวันหนึ่งฉันติดขัดฉันจะสามารถอ่านรายการและรับแรงบันดาลใจใหม่ได้ ฉันขอแนะนำระบบนี้เป็นอย่างยิ่งหากคุณลองใช้โครงการ 365 หรือ 52 สัปดาห์ จะมีบางวันที่คุณรู้สึกไม่ได้รับแรงบันดาลใจเลยและคิดอะไรไม่ออกในขณะที่วันอื่น ๆ ไอเดียก็หลั่งไหลออกมา ด้วยวิธีนี้คุณจะได้รับแรงบันดาลใจเล็กน้อย

ไม่เพียง แต่มีรายการไอเดียเท่านั้น แต่ยังมีโปรเจ็กต์“ มินิ” อีกหลายโปรเจ็กต์ที่รวมอยู่ใน 365 ของฉันเช่นภาพของแม่บ้านสมัยใหม่, Ghost In The Machine (ได้รับแรงบันดาลใจจากโปรเจ็กต์ 365 ของคนอื่น), Demon Inside, Thirteen Nights Of วันฮาโลวีนและ Mini-Me's ล่าสุดของฉัน มินิโปรเจ็กต์เหล่านั้นยังช่วยให้ฉันก้าวต่อไป

นี่คือภาพเบื้องหลังของภาพถ่าย Ghost In The Machine ของฉันซึ่งมีภาพที่ถ่ายเสร็จแล้วด้านล่างนี้

วางแผนถ่ายทำซ้ำคำติชม: ศิลปะของเซลฟี่

มีหลายครั้งที่คุณจะได้โฟกัสแสงรูปลักษณ์ - ทุกอย่าง - สมบูรณ์แบบที่สุดใน 3 ช็อตแรก ด้านพลิกคือมีหลายครั้งที่ฉันได้ถ่ายภาพ 100 ภาพและมีให้เลือกเพียง 3 ภาพและฉันอาจไม่ชื่นชอบทั้งสามภาพด้วยซ้ำ

สิ่งหนึ่งที่ฉันได้เรียนรู้ก็คือหากคุณโพสต์แบบสาธารณะบนโซเชียลมีเดียควรเตรียมพร้อมสำหรับความสนใจที่ไม่ได้ร้องขอไม่ว่าจะเป็น 'ไม้เลื้อย' หรือคำวิจารณ์หรือเพียงแค่กระตุกโดยทั่วไป สำหรับฉันฉันมักจะเพิกเฉยและปัดมันออกไป พวกเขาไม่คุ้มกับเวลาของฉันและท้ายที่สุดฉันกำลังทำโครงการนี้เพื่อตัวเองคนเดียว ฉันกำลังทำสิ่งนี้เป็นบันทึกภาพว่าปีของฉันผ่านไปอย่างไร การถ่ายภาพตัวเองของฉันเป็นวิธีที่ทำให้ฉันแสดงออกถึงความเป็นตัวเองและถ้าคุณคิดว่าการถ่ายภาพตัวเองของคุณเป็นแบบนั้นมันก็จะง่ายขึ้นมาก

เพราะนี่คือไดอารี่ภาพแห่งปีของฉันฉันจึงใส่หัวใจ / จิตวิญญาณเล็ก ๆ ลงไปในทุกๆช็อตเดียว ฉันพบว่าเมื่อฉันทำอย่างนั้นฉันก็ยังคงยึดมั่นกับข้อความที่ฉันต้องการส่งและรูปถ่ายก็มีผลกระทบมากขึ้น ข้อเสียของการใส่ตัวเองลงในภาพไม่ว่าจะเป็นการถ่ายภาพตัวเองทิวทัศน์ธรรมชาติหรือแม้แต่งานภาพบุคคลก็คือการที่คุณผูกติดกับงานของคุณ อาจเป็นอารมณ์ที่เหนื่อยล้าและคุณจะเหนื่อยหน่าย ฉันพยายามรับมือกับเรื่องนี้ด้วยการทำ "โง่ ๆ " อีกครั้ง ไม่ใช่ทุกภาพที่สามารถค้นหาจิตวิญญาณหรือทำให้เป็นหัวใจได้

ฉันเคยถูกถามว่าระดับความสบายของฉันเปลี่ยนไปตามรูปถ่ายไหม พวกเขาทำ. มันไม่ได้แสดงให้เห็นผิวมากนัก แต่มันขึ้นอยู่กับอารมณ์และความเต็มใจที่จะแสดงในด้านใดของฉัน ฉันเต็มใจที่จะแสดงความหวือหวาและโง่เขลาหรือไม่? แล้วด้านที่ยับเยินทางอารมณ์ล่ะ? ฉันมีความเป็นส่วนตัวเกี่ยวกับความสูญเสียที่ฉันได้รับในปีที่แล้วหรือฉันจะแสดงให้พวกเขาเห็นผ่านรูปถ่ายและได้รับการปิดบ้าง? สำหรับฉันโครงการ 365 นี้เริ่มต้นขึ้นเพื่อแสดงให้ใครบางคนเห็นว่าฉันสามารถทำมันให้เสร็จได้จริง ๆ และฉันจะไม่เบื่อและเลิก มันเป็นวิธีการจดจำปีของฉันและผลักดันความคิดสร้างสรรค์ของฉัน

ด้านล่างนี้เป็นภาพจากซีรี่ส์ Mini-Me:

Tamara Pruessner เป็นช่างภาพธรรมชาติใน Marana รัฐแอริโซนาซึ่งเชี่ยวชาญในการถ่ายภาพพายุทิวทัศน์และมาโคร เธอเริ่มใช้กล้องฟิล์ม Minolta แบบแมนนวลเมื่อ 13 ปีก่อนพร้อมกับเรียนรู้วิธีพัฒนาฟิล์ม ในที่สุดเธอต้องการไล่พายุไปทั่วมิดเวสต์ คุณสามารถค้นหาภาพถ่ายตนเองของเธอได้ที่เธอ เว็บไซต์ หรือบน Facebook