Fotoğraflarınızda Sığ Alan Derinliği Elde Etmek İçin 3 Basit Adım

Çoğu zaman fotoğraf çektiğimizde tüm sahnenin odakta olmasını isteriz. Peki ya bir kişinin fotoğrafını çektiğimiz ve arka planın geri kalanı yumuşak, bulanık bir görünüme sahipken sadece onun net odakta olmasını istediğiniz zamanlar?

Bu olarak bilinir sığ alan derinliği ve fotoğrafçılar bunu portre fotoğraflarında ve yemek gibi şeylerin fotoğrafını çekerken sık sık kullanıyor. Gözün dikkatini bir fotoğraftaki konuya çekmenin ve dikkat dağıtıcı arka plan nesnelerini en aza indirmenin bir yoludur. İstediğiniz zaman efektin nasıl yaratılacağını bilmek kullanışlı olabilir.

İşte bunu nasıl yapıyorsun:

Kameranızın açıklığı alan derinliğini kontrol eder. Açıklık ne kadar büyükse veya ne kadar açıksa, alan derinliği o kadar sığ olur. Çok sığ bir alan derinliği, fotoğrafınızın daha fazla bulanık olacağı anlamına gelir. Fotoğraf makinenizde, daha küçük 'f' sayıları daha sığ alan derinliği anlamına gelir. Bu nedenle, f2.8 veya f4 ayarı fotoğrafınızın daha fazla bulanık olmasını sağlarken, f8 net odakta daha fazla fotoğrafa sahip olur. Her şeyin odakta olmasını istiyorsanız, f16'ya veya üstüne çıkabilirsiniz.

Yeni başlayan fotoğrafçılar için sığ bir alan derinliği elde etmenin bazı kolay yolları vardır - farklı yöntemlerle pratik yapabilir ve hangisinin sizin için daha iyi olduğunu görebilirsiniz.

Konunuz ve arka plan arasına mesafe koyun.

Muhtemelen en kolay yöntem, zor işi sizin için yapmak için biraz stratejik konumlandırma kullanmaktır. Bunu yaptığınızda, odaklanmak istediğiniz konunuz ile arka plan arasında mümkün olduğunca fazla mesafe olacak şekilde konumlandırmak istersiniz. Bir grup ağacın önünde duran bir kişinin fotoğrafını çekiyorsanız, kişi ile ağaçlar arasına olabildiğince çok mesafe bırakın. Bu, arka planın bulanık etkisini artırmaya yardımcı olacaktır.

Kameranızın "Portre Modu" nu kullanın.

Çoğu dijital kamerada, diğer tüm çekim seçenekleriyle birlikte portre modunu bulacaksınız (bu, kameranın üst kısmında bulunan bir tekerlek üzerinde veya önizleme ekranındaki menüden yaptığınız bir seçim olabilir). Portre modu simgesi, bir kafa siluetine benziyor. Bu, kameralar arasında oldukça evrenseldir, bu yüzden hemen görmezseniz, ayarlar altında etrafa bakabilirsiniz.

Portre modunun seçilmesi otomatik olarak daha büyük bir diyafram açıklığı (daha düşük 'f' sayıları) seçecektir, bu da size daha küçük, daha sığ alan derinliğini verecektir.

Kameranızın "Diyafram Öncelikli Modunu" kullanın.

Kamera ayarlarınızda 'A'yı bularak diyafram öncelikli moda geçebilirsiniz. Bu, seçtiğiniz diyaframı, bu durumda daha küçük 'f' sayılarından birini seçmenize izin verirken, kameranızın geri kalan ayarları seçmesine izin verecektir. Kameranızdaki tüm manuel kontrollere aşina değilseniz, ancak kameranın tam otomatik modda olduğundan biraz daha fazla kontrole sahip olmak istiyorsanız, bu çok kullanışlı olabilir. Bunu yarı otomatik bir mod, mutlu bir ortam olarak düşünün.

Unutmayın, arka planda o hoş, yumuşak odaklı bulanıklığı elde etmek için, nesnenizin tam odakta olmasına izin verecek en geniş diyafram açıklığını seçmek istersiniz. Çok geniş bir diyafram açıklığı seçerseniz (çok küçük 'f' sayıları), alan derinliği çok sığ olduğu için nesnenizin bazı kısımları bulanık çıkabilir. Sizin için en uygun olanı seçinceye kadar birkaç farklı diyafram açıklığı ile çekim yaparak bu seçenekle oynamak faydalıdır.

Daha ileri seviyedeyseniz veya bu tekniklere alıştıktan sonra, her ikisini de seçeceğiniz manuel olarak çekim yapabilirsiniz. diyafram, hız ve ISO.

Sarah Taylor hevesli bir yazar ve fotoğrafçıdır. Veri Fotoğrafçılık Sürekli becerilerini geliştirdiği, tutkusunun metinleri ve fotoğrafları aracılığıyla konuşmasına izin verdiği bir yer.