Özel Ürünler
-
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
Temel Photoshop EylemleriYenidoğan İhtiyaçları ™ Yeni Doğan Bebek Düzenleme Photoshop Eylem Seti
$29.00 -
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
Fotoğrafçılara bugünün mesajı: “Ailenizle fotoğraf çektiğinizden emin olun".
Bir fotoğrafçı olarak kameranın önünde olmayı kameranın arkasında olmayı tercih ederim. Çocuklarımla fotoğraf çektirmeyi çoğu zaman reddediyorum.
Neden? Benim için her zaman şöyle düşünürüm: "Kilo verdiğimde veya daha iyi göründüğümde, fotoğraflara gireceğim." 40 yaşındayım ve zayıflamıyorum (insan hayal edebilir) ya da gençleşmiyorum. Ve içeri girmemek benim bencilliğim fotoğraflar ve anlık görüntüler. Bana bir şey olsa çocuklarım beni hatırlamak için albümlere bakmak, tatillerde görmek, önemli organizasyonlarda görmek isterdi.
Bu, yüzlerce görüntüye girmem gerektiği veya bunların portre olması gerektiği anlamına gelmiyor. Ama buna ihtiyacım var daha fazla anlık görüntü alın.
Bu yüzden şunu öneriyorum: 2012'de daha fazla katılım sağlayacağımdan emin olacağım. ailemle ve ailem için fotoğraflar. Vücudumda fazladan birkaç santim varsa veya makyajım mükemmel değilse endişelenmeyeceğim. Birisinin benim için çektiği fotoğrafın mükemmel kompozisyona, mükemmel ışığa ve hatta keskin netliğe sahip olması konusunda endişelenmeyi bırakacağım. Bunu kendim için yapmıyorum; çocuklarım, kocam, ailem ve beni koşulsuz seven herkes için yapacağım. Çocuklarım ne olursa olsun beni seviyor. Bir resimde nasıl göründüğümü yargılamıyorlar veya umursamıyorlar. Sadece başlangıçta bir fotoğrafın olmasını umursuyorlar.
Bu yazıya ne sebep oldu?…
Kızımın sınıfındaki bir çocuğun annesi bana Cadılar Bayramı'ndan bu fotoğrafı gönderdi ve düşündüm ki - vay be - bu resmi kaydedip yazdırmam gerekiyor. Bu, 2011'de kızlarımdan biriyle çekilmiş birkaç fotoğraftan biri. Bu zaten yazdan beri aklımdaydı. İkizlerim gece kampına gittiler ve hem kendilerinin hem de benim güncel fotoğrafımızı getirmek istediler. Güncel bir şey bulamadık. Bunun tekrar olmasına izin veremem.
Aynı taahhüdü 2012 için de yapmak istiyorsanız, bu yazıya yorum bırakın.
Yorum yok
Leave a Comment
Olmalısın giriş Yorum yazmak için.
Son Yazılar
Çok doğru! Geçenlerde bir fotoğraf çektik ve ben de oradayım. Çok nadir oluyor ve daha fazlasını yapmam gerekiyor. İlham için teşekkür ederiz!
Kararlıyım! Benim ve çocuklarımın neredeyse hiç fotoğrafı yok. . .
Vay be...bu gerçekten çok hoşuma gitti. Kendi çektiğim fotoğraflar olmadığı ve çocuklarımla birlikte daha az sayıda olmadığım sürece, neredeyse hiç fotoğrafım yok. en azından son 3 yılda… Bu tatil sezonundan ve yeni yıldan başlayarak bunu değiştirmeye yemin edeceğim. Fotoğrafçılar olarak mükemmeliyetçi olduğumuzu düşünüyorum ve fotoğraf çekmemizin asıl sebebinin anıları yakalamak olduğunu unutuyoruz…
Bence sen ve kızın çok güzelsiniz! Yine de bu yaptığın büyük bir taahhüt.
Jodi, çok güzel görünüyorsun! ve evet bir fotoğrafçı ve bir anne olarak en azından bazı fotoğraflar çektiğimden emin oluyorum. Özellikle önemli olaylar. Başkalarının büyük popom ya da büyük göğüslerim hakkında ne düşündüğü umurumda değildi, kızımın ve ailemin sevgisi yüzeyden daha derindi. Biz anneler, şeklimiz veya bedenimiz ne olursa olsun sallanırız. O kameranın önüne geçtiğinizden emin olun. 80 yaşında, sarkık ve bol olduğunuzda, geriye baktığınızda “o zamanlar ne kadar da güzel bir bebektim” diye düşüneceksiniz 🙂
Varım.
Katılıyorum1 Aslında bunu yapmaya geçen yılın başında başladım ve bana bir şey olursa fotoğraflarımı pek sevmesem de onun benimle ilgili anılarının olmasını istiyorum. Elbette bunu gerektiği kadar sık yapamıyorum, ancak fırsat ortaya çıkarsa daha fazlasını yapmak için çaba gösterdim. Onun için bunu yapmaya devam edeceğim.
Kabul ediyorum! Aslında bunu yapmaya geçen yılın başında başladım ve eğer bana bir şey olursa fotoğraflarımı pek sevmesem de onun benimle ilgili anılarının olmasını istiyorum. Elbette bunu gerektiği kadar sık yapamıyorum, ancak fırsat ortaya çıkarsa daha fazlasını yapmak için çaba gösterdim. Onun için bunu yapmaya devam edeceğim.
2012'de çocuklarımla daha fazla fotoğrafta yer almak için çaba göstereceğim. Fotoğraflarda kendime bakmak çok zor ama sizin de söylediğiniz gibi Jodie, benim nasıl göründüğüm çocuklarım umurumda değil. Beni yine de seviyorlar ve eğer bana bir şey olursa, beni hatırlamalarına yardımcı olacak fotoğrafların olmasını isterim. Bu nedenle yazınız için teşekkür ederiz.
Ah bu tam da benim. Fotoğraflarda olmaktan nefret ediyorum. Gerçekten kötü bir vücut imajım var. Ama yine de bunu herkese vaaz ediyorum O_O Bu çekimlere girmenin zamanı geldi! TEŞEKKÜR EDERİM!
İlham için teşekkür ederiz! Oğlum 7 aylık ve elimde sadece bir avuç dolusu fotoğraf var. Yeni başlayan bir annenin bunu otomatik zamanlayıcıyla nasıl başarabileceğine dair herhangi bir ipucu var mı?
Tamamen katılıyorum! Hatırlatma için teşekkürler, 2012'de kesinlikle bunu yapacağım! (aslında şimdi başlayacağıma yemin ediyorum 😉)
Ben de dahil olmak üzere çoğumuz ilişki kurabiliyoruz. Hatırlatma için teşekkürler Jodi. Bebeklerim 1 ve 2 yaşında ve ben her ne kadar kamera arkasında olmayı tercih etsem de, onların da onlarla birlikte olmayı ne kadar sevdiğimi görmelerini istiyorum…İyi Bayramlar! Not – Ben de varım…
Seninleyim! Yakın zamanda kanser korkusu yaşadım ve hayatımın da çocuklarımla birkaç anlık fotoğraf çekmediğini hayal edemiyorum!
Ben de bunun için deneyeceğim. Keşke annemle benim (o vefat etti) daha fazla fotoğrafımız olsaydı. Bazı fotoğraflarda yer almak için çaba göstereceğim ve eşimle benim birlikte ve çocuklarla birlikte fotoğraflarımızı istemeye çalışacağım. Resimlerde nasıl göründüğünüzü beğenmeseniz bile, bir gün bu kadar güzel göründüğünüze sevineceğiniz kesinlikle doğrudur, o yüzden bundan şimdi kaçmayın, bundan 20 yıl sonra ne kadar iyi göründüğünüzü düşüneceğinizi bir düşünün.
Bunu seviyorum. Bu o kadar doğru ki, A.'nın büyük olasılıkla kameranın arkasında olması ve B.'nin ikizlerim ve başka bir küçük erkek çocuğum olmadan önce olduğum sıska, enerjik, yirmili yaşlardaki gibi görünmediğimin belgelenmesini istememesi nedeniyle çok suçluyum! Düşünce amaçlı yemeğiniz için teşekkür ederim.
Angie, ben de tamamen aynı şekilde hissediyorum. İkiz kızlarım ve ardından oğlum olduktan sonra, beni utandıran fazladan "bagajım" var. Eskiden "kilo verdiğimde" daha fazla fotoğraf çekmek için bekleyeceğime dair bir fikrim vardı ama ya şansım olmazsa?? İşte o zaman küçük adımlar atmaya ve fotoğraflara girmeye karar verdim… böylece bebeklerim birlikte geçirdiğimiz hayatların bir tür belgelenmesine ve gözlerimin onlara karşı ne kadar sevgi ve hayranlıkla dolu olduğuna dair bir tür belgeye sahip olacaklar. Bunu tarif edebilirsiniz ama bu onu görmekle aynı şey değil.
İlk küçük çocuğum Mart ayında burada olacak….Kendime, onun mümkün olduğu kadar çok fotoğrafını yanımızda çekmemiz gerektiğini söylemiştim…. Yenidoğan/bebek aşamasını ya da herhangi bir aşamayı unutmak istemiyorum 🙂
Tamamen varım. Geçen yıla ait ailem ve benim bir fotoğrafım var ve bu, DSLR makinemi kamyonumun kaportasına koyduğum, otomatik zamanlayıcıya bastığım ve bir fotoğrafa ulaşmak için koştuğum zamandı. Kamp gezilerimizden. Bir kez olsun bütün aile fotoğrafı çektiğim için çok mutlu oldum! Bu arada Jodi, fotoğraflarda daha sık *bulunmalısın*, çok güzel bir gülümsemen var!
Bu çok yerinde. Çocuklarımla olan fotoğraflarımı ancak başka birisi kendi kamerasıyla fotoğraf çekiyorsa çekerim! Son zamanlarda iş başvurusuna eklemek üzere kendi fotoğrafımı bulmak için çok fazla arama yapmak zorunda kaldım; elimde hiçbir şey yoktu! Kendime daha fazla aile fotoğrafı çekeceğime dair söz verdim ve şimdi yeniden söz veriyorum!
Herkes için harika tavsiye! İlhamınızdan faydalanabilecek bir avuç arkadaş aklıma geliyor. Mesajı şu tarihte ileteceğim: Mutlu Bayramlar!
Varım!! Genellikle tatil zamanlarında fotoğraf çekiyorum ama kendimin ve çocuklarımın daha çok fotoğrafını çekmek isterim. Noel için yeni bir bas-çek kamera istiyorum, o yüzden çok şaşırdım!! Eğer bir tane alırsam bu taahhüt 100 kat daha kolay olacaktır 🙂 DSLR'mi ve tripodumu çıkarmak bir güçlüktür ve her zaman fotoğrafın mükemmel göründüğünden emin olmak isterim. 2012'de anlık görüntülerin silme düğmesinin kurbanı olmasına izin vermemeyi öğrenmem gerekiyor. Herkese taahhütlerinde iyi şanslar!!!
Bu konuyu gündeme getirmeniz o kadar ilginç ki, diğer ailelerin fotoğraflarını çekmekle ve onların tatil kartlarını hazırlamakla o kadar meşgulüm ki şu anda 2 Aralık ve bırakın kart siparişi vermeyi, kendi ailem için bile seans yaptırmadım. 6 yaşındaki çocuğum kızım aslında benden anne kız fotoğraf çekimi yapmamı istedi!
Annemi birkaç yıl önce kaybettim, onun eline geçebilecek herhangi bir fotoğrafını görmeyi o kadar çok istemek ki... benim için göz açıcıydı, çocuklarımla daha fazla fotoğraf çeksem iyi olur!!! çok güzelsin, kameradan çekinme!! Bu annem, onu aramızdan çok erken alan kalp krizinden iki ay önce çekilmiş. En değerli eşyalarımdan biri!!
Yani bu gerçekten senin için çok etkileyici oldu. Kaybın için üzgünüm.
Sana daha fazla katılamazdım. Benim de çocuklarımın, kocamın, annemin vb. birçok fotoğrafı var ama sanki ben yokmuşum gibi. Ailem genellikle kamerayı devralmayı düşünmez, bu yüzden kamerayı otomatik olarak ayarlayıp onlara vermem gerekiyor ki ben de dahil olabileyim. Ve eğer görünüşümden gerçekten hoşlanmıyorsam….eh, her zaman Photoshop var!!! 🙂
Geçen yıl bir arkadaşım bana gerçekten Noel kartımızda yer almam gerektiğini söyledi. Bunu yapmayalı birkaç yıl oldu, bu yıl da bunu yaptım ve evet, ailemin hatırı için birkaç fotoğraf çekmek için çaba harcamaya başladım. 🙂
Ben de varım.
Çok doğru! Yakın zamanda aynı sonuca vardım. En az bir doğum günü çekimine katıldığımdan emin olmaya çalıştım. İkinci çocuğumun aslında yeni bir doğum günü vardı ve o gecenin ilerleyen saatlerinde onunla fotoğraf çekmeyi unuttuğumu fark ettim. Yakında bunu yapmak için bir noktaya değinmem gerekecek. Babam ben 15 yaşımdayken öldü, bu yüzden bu fotoğrafları çekmenin önemini biliyorum, bunu çocuklarım için yapmadığımı anlamamın bu kadar uzun sürmesi beni üzüyor. En azından artık kişisel duygularınızı bir kenara bırakıp o fotoğraflara girmeye karar verdiniz, afiyet olsun!
Ben de kameranın arkasında olmayı tercih ederdim ama içinde benim de bulunduğum o fotoğraflara da çok değer veriyorum ve haklısın, onlara kendimizden çok başkaları için ihtiyacımız var! Ben de bunu hedefim haline getirmek isterim. Hatırlatma için teşekkür ederiz! Çok güzelsin ve başarınla gurur duymalısın! Blog yazmayı çok istiyorum ama yapmaktan korkuyorum. Herhangi bir öneriniz var mı? Herkese mutlu noeller!! Michelle MonsonMonson Photography
Her zaman fotoğraf çekiyormuşum gibi hissediyorum… Aile üyeleriyle daha fazla fotoğrafa ihtiyacım var. (torunlar :))
İçinde yanımda bir fotoğraf çektiğim tek zaman, fotoğrafçı kız kardeşimin etrafta olduğu zamandır. Şükran günü bu yıl o zamanlardan biriydi. Peki benim ve kocamın birlikte olduğu bir fotoğraf? Bu daha da nadir görülen bir durum, bu yüzden 2012'de en azından çocuklarıma fotoğraf makinemi vereceğime söz veriyorum!!Julie
Tamamen katılıyorum. Yakın zamanda annemi kaybettim. Geçtiğimiz Kasım ayında vefat etti. Elimde sadece birkaç birlikte fotoğrafımız var, görünüşünden dolayı kamera önüne çıkmaktan nefret ediyordu. Sonunda hepimizi bir araya topladım ve birkaç fotoğraf çektim. Makyajını yaptım ve ona güzel bir şeyler giydirdim; çok beğendi ve birlikte en güzel fotoğraflarımızı çektim. Bazıları çocuklarımın onu sonsuza kadar hatırlayacağı şeyler. Fırsat buldukça bu fotoğraflara katılın çünkü hepimizin "son dakika" şansı olmayacak. Hayat nasıl göründüğümüz hakkında endişelenmek için çok kısa. Ben de fotoğraf çektirmekten nefret ediyorum ve kamera arkasında olmayı daha çok tercih ediyorum ve kendimi zorlamak zorunda kalıyorum. O anları asla geri alamayacağız! Bunu yayınladığınız için teşekkür ederiz!
Kaybın için çok üzgünüm.
Çoooook %100 KABUL EDİYORUM BU DA BENİM 2012 KARARIM!!
Ben de aynı şeyi fark ettim! Daha fazla fotoğrafta yer almam gerekiyor. Bu yüzden kocamla biraz eğitim yaptım ve fotoğraf makinemi ara sıra teslim etmeyi hatırlamaya dikkat ettim, böylece fotoğraflarda da öyle yapacağım. Daha geçen hafta bu fotoğrafı Facebook'ta yayınladım ve yorumum, çocuklarımla birlikte çektiğim fotoğrafların çok nadir olduğu için gerçekten çok değerli olduğu yönündeydi.
Yazınızı yeni okudum ve beni gözyaşlarına boğdunuz. 4 muhteşem çocuğun annesi olarak, altını çizdiğiniz tüm nedenlerden dolayı ben de kameranın önü yerine arkasını tercih ediyorum. Artık burada olmasam bile ailemin beni onlarla birlikte görmesinin gerçekten önemli olduğunu anlamamı sağladınız. Bu yüzden teşekkür ederim, bunun 2012'de gerçekleşmesini sağlayacağım. Teşekkür ederim!
Amin. Ben de meslektaşlarımdan biriyle bir aile fotoğrafı çekimi için rezervasyon yaptırdım. Hepimizin aynı anda hiç fotoğrafı yok!.
Aynı dramatik gerçeği 2009'da yaşadım. Kocamla konuştum ve ona o kadar çok muhteşem aile fotoğrafımız olduğunu ve hiç katılmadığımı söyledim. O yıl Anneler Günü'nde kameralarım için harika bir tripod ve uzaktan kumanda aldım. Kocam da aile etkinliklerine sırayla katılmaya gönüllü oluyor. Çocuklar büyüyüp hayatımızın fotoğraflarına baktıkça, “Annem neredeydi” diye hiç merak etmeyecekler 🙂 Jodi, 2012 için harika bir karar! İşte geçen cumartesiden bir anlık görüntü.
Hepimize güzel bir hatırlatma! Resimlerde kendimden nefret ediyorum ama aynı zamanda bunu kendime de yaptırmam gerekiyor!! Hayat kısa…………dürtün için teşekkürler.
2009'da babam aniden vefat ettiğinde Tracey'ninkine benzer bir deneyim yaşadım. Bir fotoğrafımızı bulmak için çaresizce aramaya koyuldum. Ve ben de görünüşüm vs. yüzünden sürekli kamera arkasında kaldığım ve kızımla fotoğraf çekmekten kaçındığım için suçluyum. Bu iki düşünceyi hiçbir zaman bir araya getirememiş olmam (kızımın bakış açısıyla) tuhaf. Bu ilham için TEŞEKKÜR EDERİZ 🙂
Varım! Ve bunu internete yayınladığım için bu sözleşme açısından bağlayıcıdır, değil mi? :)Hatırlatma için teşekkürler. Çok doğru. Bu bana bir fotoğrafçının her hafta kendisi ve çocuklarından biriyle fotoğraf çektiğini gördüğüm Project52'yi hatırlattı. Ne kadar güzel görüntüler! Annem bu fotoğrafa hiç girmediği için tamamen suçluydu. Onunla çok az fotoğrafım var. Aklıma sadece onunla birlikte olduğum ve başka kardeşlerimin olmadığı tek bir fotoğraf geliyor. 🙁
iyi dedin - aynı taahhüdü vermeliyim - GİZLİYORUM.
Vay! Daha fazla fotoğraf çekmeyerek bencillik yaptığımı hiç düşünmemiştim ama bu ÇOK DOĞRU! Beni gerçeğe dönüştürdüğün için teşekkür ederim. İkizlerim henüz iki yaşına girdi ve o kadar çok "ilk" var ki, geriye dönüp fotoğrafta yer almak için yeniden yapamam. Beni de sayın!!
Varım! Kayınpederim üç yıl önce vefat etti ve düğün fotoğraflarımıza bakarken bazılarının kızlarıyla dans ettiğini gördüm. Resimleri her birine ilettim ve hepsi de bu resim için ne kadar minnettar olduklarını söylediler! Çocuklarımın içinde benimle birlikte birçok şeyin olmasını sağlayacağım.
Fotoğraftaki gölgenin her zaman ben olduğumun farkına vardım (tabii, eğer güneş arkamda olsaydı ve gölgem de fotoğrafın içine girseydi!) Daha fazla fotoğraf çekmeye söz verdim - Amazon'dan 3 dolarlık bir uzaktan kumanda satın aldım ve birkaç fotoğrafa girdim. Rahatsızlığa kesinlikle değer 😉
Ben de varım! Çok doğru.
Ben de varım!
Tamamen katılıyorum! Ben de fotoğrafımın çekilmesinden nefret ediyorum ve her zaman lensin arkasında kalmak için bir neden buluyorum. 2012'de ailemle birlikte fotoğrafta yer alarak daha iyi bir iş çıkaracağım! Gönderi için teşekkürler! 🙂
Karar vermiyorum ama hedefler koyuyorum. Bu benim için geçen yıl bir hedefti ve geliştirmeye devam etmek istediğim bir şeydi. 2011'de bazı fotoğraflarda yer aldım ve 2012'de daha da fazlası olacak. Ve sadece oğlumla olan fotoğraflarım değil… BENİM bazı fotoğraflarım. Çok zor ama buna değeceğine inanıyorum. Artık birkaç fotoğraf çekmek için iPhone'umu kullanıyorum ve kameramı da eşime veriyorum. Bazen ondan notunu almasını isteyeceğim ve o da bazen bana kameramı kullanmanın rahat olduğunu söylüyor. Sadece biraz eğitim gerektiriyor. Dediğin gibi, mükemmel olmalarına gerek yok, sadece senin içinde olman yeterli. Jodi'ye yolculuğunda iyi şanslar. Çok güzelsin ve kızların sana çok benziyor. Daha fazla fotoğrafınızı görmek için sabırsızlanıyorum! <3
Bu yüzden bu yıl kameram için bir uzaktan kumanda istedim - Noel günü kayınvalidemin tüm aile tarafından fotoğrafını çektim. Babası (kocamın büyükbabası) 90 yaşına yaklaşıyor, yılın büyük bölümünde İngiltere'de yaşıyor ve gölet boyunca daha kaç gezi yapabileceğinden emin değiliz - karısı da aynı şekilde - o da oraya çıkıyor ve her türlü sağlık sorununu yaşıyor. Çektiğim fotoğraflar orijinal çiftliğin ön bahçesindeydi (1800'leri düşünün), hemen hemen herkese çektiğim en önemli fotoğraftı. Ve ben bunun içinde olmaktan çok mutluydum!
Çok doğrusun. Kameranın arkasında her zaman benim ve asla içeri girmek istemiyorum! Üstelik diş tellerimi yeni taktım ve iki kat rahatsız oluyorum!! Kesinlikle daha iyi bir iş çıkarmaya çalışacağım. Harika hatırlatma için teşekkür ederiz!
Evet, bu sene daha iyi olacağım. Mecburum. Hatırlatma için teşekkürler.
Ben her zaman aynı şekilde fotoğrafçıydım, hiçbir zaman fotoğraflarda yer almadım. Ta ki hurda rezervasyonuna başlayıp Benim hiçbir fotoğrafım olmadığını fark edene kadar! Artık eşime ve çocuklarıma fotoğraf çektirmeye özen gösteriyorum. Zamanlayıcıyı kullanma ve onları kendimden alma konusunda bile ustalaştım.
Ben de varım! Zaman uçup gidiyor…
Bunu gönderdiğiniz için teşekkür ederim… Bu yıl Yeni Yıl Kararı vermedim. Çocuklarımla fotoğraf çekilmeyeli yıllar oldu. Düşüncelerim aynıydı…”birkaç kilo verdiğimde.” ama bu henüz gerçekleşmedi ve bana göre yakın zamanda da olmayacak ve eğer olursa.. ne kadar büyük olduğumu görmek için öncesi ve sonrası fotoğraflarım olacak. Ve çocuklarımla paylaşacağım, torunlarıma ve torunlarımın torunlarına aktarılacağını umduğum bir sürü anı var... Bunun şimdiye kadar aldığım en büyük Yeni Yıl Kararı olacağını düşünüyorum. Tekrar teşekkür ederim Jodi! (BTW Eşyalarınızı seviyorum) Harika bir 2012 geçirmenizi dilerim!!! 🙂
Çok güzelsin ve şimdi ikizlerinle anılar yaratırken bu kararı verdiğin için mutluyum. Zaman uçup gidiyor ve anlar yeniden yakalanamıyor. Bir fotoğrafçı olarak insanların bedenlerine bakmıyorum ama gözlerini ve içlerinde yansıyan duyguları görüyorum. Yeni yılın tadını çıkarın ve size çok başarılı bir 2012 diliyorum. Gülümsemeye devam edin!
Hayatımda, var olduğuma dair hiçbir fotoğrafik kanıtın olmadığı onlarca yıl var. Keşke benden 20 ya da 30 yaş daha genç bir fotoğrafım olsaydı! O zamanlar kesinlikle daha genç, daha güzel ve daha zayıftım ama ciddi anlamda kendime güvenim yoktu. Her ne kadar kamera karşısında olmaktan hâlâ utansam da, bu Noel sezonunda, diğerlerinin benim fotoğrafımı çekebilmesi için ara sıra aile toplantıları sırasında kameramı cesurca verdim. Ben varım, oradaydım ve bundan 20 yıl sonra ben ve ailem geriye dönüp baktığımızda 2011'de ne kadar genç, güzel ve zayıf olduğumu görebileceğiz.
İlham verici sözleriniz için teşekkür ederim. Kesinlikle kararlarımdan biri olarak bunu çalmak.
Annem de gitti ve elimde sadece birlikte çekilmiş birkaç fotoğrafımız var. Artık oğullarım 16 ve 20 yaşlarında olduğundan, bir veya iki çekimde yer alabilmek için kameramı daha çok kocama veriyorum! Hatırlatma için teşekkürler; sanki çok hızlı geçiyor! Not: Yanınızda tripod taşıyor musunuz? Uzaktan kumandam var ama henüz kullanmadım (Nikon D90). Teşekkürler!
Merhaba, BAFine Art'ım için son büyük projem için biraz araştırma yapıyorum. Anılara ve fotoğraflarla olan bağlantılarına bakıyordum. Benim de dört çocuğum var, hepsi 11,10 yaşında erkek ve 4 yaşında ikizlerim. Ben de aynı sonuca vardım. Bahsettiğiniz nedenlerden dolayı fotoğrafımın çekilmesinden nefret ediyorum. Lisansımı bazı otoportrelerle bitirmeye çalışacağım ve muhtemelen ailemin farklı üyelerinden birkaç fotoğraf çekmelerini isteyeceğim. O zaman sorun, düzenleme yoluyla bunu yapan resimler olacaktır. Diğer endişem ise insanların çektikleri fotoğrafların çıktısını almaması ve tüm çocuklukların yakalanıp sanal fotoğraf albümleri olarak saklanması. Muhtemelen kısmen çok fazla fotoğraf çekildiği için. Son zamanlarda çok ödüllendirici olan film çekimleri yapmaya geri döndüm.
Bu çok doğru. Kuzenim 8 yıl önce meme kanserinden öldü, ancak 41 yaşına girmişti. Bir kızı ve bir oğlu vardı ve onlar adına o kadar sevindim ki, hazırladığı albümlerde onun pek çok fotoğrafı vardı. Son birkaç yıldır oğlumla fotoğraflarımın olmasının tek sebebinin iPhone'um olduğunu düşünüyorum. Ama en azından BAZILARI var. Yine de, özellikle aile toplantılarında, bu anlık görüntülerin bazılarına dahil olmak için daha iyi bir iş yapmam gerekiyor. Herkesin fotoğrafını çekiyorum ama kendimi alamıyorum.
Ben... Bunu her gün yapmayı düşünüyorum. Çok uzun zaman oldu
Kesinlikle benim için düşünmem gereken bir şey. Her zaman nasıl göründüğüme (ya da ne kadar kötü göründüğüme, hah!) odaklandığımdan, merceğin arkasında olmak benim için çok daha rahat! Bunun bir Yeni Yıl kararı olması için artık çok geç, ama kesinlikle yılın geri kalanında benim kararım bu olacak! Her buluşmada fotoğraf makinemi en az bir kez bir aile üyeme vereceğime yemin ederim. 🙂 Bu güzel hatırlatma için teşekkürler.
Ders öğrenildi! Kendi kendimizin en büyük düşmanıyız değil mi? Ancak bu fotoğrafta harika görünüyorsunuz!
Bunu bizimle paylaştığınız için teşekkür ederiz. Aynı yolda olduğumu yeni fark ettim. Bundan sonra daha fazla fotoğraf çekmeye çalışacağım.