Özel Ürünler
-
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
Temel Photoshop EylemleriYenidoğan İhtiyaçları ™ Yeni Doğan Bebek Düzenleme Photoshop Eylem Seti
$29.00 -
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
-
İndirim!
Anlık vs Portreler: Müşterileriniz Gerçekten Ne İstiyor?
Bir süre önce MCP Facebook DuvarıFotoğrafçılara tercih edip etmediklerini sordum portreler veya kendi resimleri için anlık görüntü. Birçoğu portreleri tercih ettiklerini, bu yüzden duvarları için sanat eserleri ve zamansız resimler olduğunu söyledi. Şaşırtıcı bir şekilde, fotoğrafçıların çok daha büyük bir yüzdesi anlık görüntüler seçti. Verilmiş, eminim kaliteli anlık görüntüler, yaşam olayları ve olaylarının iyi düşünülmüş bir dokümantasyonu anlamına geliyordu. Ancak ne olursa olsun, Facebook'taki anketimin o anında daha fazla fotoğrafçı, portrelerden ziyade ailelerinin, ebeveynlerinin, çocuklarının vb. İyi fotoğraflarını çekmeyi tercih edeceklerini söyledi.
Öyleyse neden sordum? Bunu neden şimdi gündeme getiriyorum? O sırada tatile gidiyordum ve ikisi arasında parçalanmış hisseden tek kişi ben miyim diye merak ettim.
- Portreler: çocuklarımın belirli kıyafetleri giymesini ve sanatsal bir vizyonu doldurmak için mükemmel ortamı bulmasını istemek
- Anlık Görüntüler: Yaşanan hayatı belgeleyin - ne zaman, nerede ve ne zaman olursa olsun
İkizlerim 8 yaşında ve hızla 9'a yaklaşıyorlar. Ne giydikleri konusunda çok az sözüm var. Dürüst olmak gerekirse, gerçek bir söz yok. Neyi sevdikleri ve giymeyi sevmedikleri konusunda güçlü fikirleri vardır. Bu yüzden portreler için 1. vuruş, istediklerini paketlemelerine izin verdim ve valizlerinde daha fazla elbise ve portre benzeri şeyler sevecektim, ama şu anda oldukları yerde değil. Kıyafet seçimleri ne kadar aptalca görünse de, spor takım gömlekleri veya "Adalet" kıyafetleri giymek, ne kadar planlanırsa planlansın, hiçbir fotoğrafı gerçek bir portre gibi göstermez. Ama akıl sağlığım ve çocuklarımın iyiliği için, gitmeme izin vermem gerektiğini biliyorum. Yaptığımı söylemekten gurur duyuyorum.
Özellikle tatilde kontrol edilmesi zor olan bir diğer şey de zamanlamadır. Neler olup bittiğini belgelemek istersem ve çocuklarım sadece çocukken, her zaman günün saatini seçemem. Tam güneşte çekim yapmam gerekebilir. Yalnızca bir lens taşımak isteyebilirim. Ve nefes nefese, sevgili sabit lenslerimin yerine ara sıra yakınlaştırma olabilir.
Fotoğrafçılığıma "Enstantane" veya "Portreler" demek yerine yeni ve farklı bir kategori olabileceğime karar verdim. Belki bazılarınız da öyledir. Peki ya:
“Life Happens Portraiture” veya “Lifestyle Snapshot” veya… Fikri anladınız.
Yaşamı olduğu gibi belgelemek için yakalanan görüntülerden bahsediyorum, ancak ışığı, kompozisyonu vb. Akılda tutan birinin gözünden ... Bazıları buna foto muhabir yaklaşmak. Ama sanırım etiketli olsun ya da olmasın, bunun için varım! Muhtemelen hep öyleydim ama direndim. Ailemin ne yaptığını belgeleyen fotoğrafları seviyorum; Ne kadar gerçek olduklarını seviyorum. Ve ara sıra bir portreyi severken, benim için bu fotoğraflar her zaman daha değerli.
Şimdi daha tartışmalı kısma gelince ...
- Bu stili müşterilerinize sunuyor musunuz? Çekimde istediklerini giymelerine izin veriyor musunuz? Gerçek hayat senaryoları oluşturan yerlere gitmeleri için konumlara rehberlik etmelerine izin veriyor musunuz? Ve konfor bölgelerinde gerçekten güzel fotoğraflarını çekiyor musunuz?
- Kaliteli anlık görüntüler satıyor mu?
- Bunu hissediyor musun yetenekli fotoğrafçı Bu becerilere ve deneyime sahip olmayan bir kişiden daha iyi anlık görüntüler alıyor mu?
- Bu tür işler için artık profesyonel fotoğrafçılara ihtiyaç yok mu?
- Kaliteli yaşam tarzı fotoğrafları çekmek gerçekten beceri gerektiriyor mu?
- Bu pazarda yetenekleri farklılaştırabileceğinizi düşünüyor musunuz?
bunu seviyorum - tavşan kulakları ve hepsi
Ve şimdi BÜYÜK soruya gelelim: Müşterileriniz bu tarz resimleri mi istiyor yoksa daha geleneksel stüdyo ortamını mı yoksa açık havada pozlanmış portreyi mi tercih ediyorlar? Sanırım tıpkı fotoğrafçılarda olduğu gibi, yanıt "bazıları biri, bazıları diğeri ve bazıları her ikisi gibi ..."
Düşünmeniz gereken birkaç soru. Blogumun yorum bölümünde veya üzerinde düşüncelerinizi duymak isterim Facebook.
Yorum yok
Leave a Comment
Olmalısın giriş Yorum yazmak için.
Son Yazılar
İnsanlarla ve kameramla çalışmaya başladığım andan beri BENİM için bir fotoğraf (sanat / belgesel) ve onlar için bir “büyükanne çekimi” veya “Peynir” çektim. Galerilerine çok fazla resim eklemiş olsam da… bir anda gerçekleşen tüm bu beklenmedik anlık görüntüler…. Satanlar pozozlu peynirlerdir. Kıyafetlerle ilgili olarak… Müşterilerime bir seanstan önce e-posta veya telefonla seansları için ne yapmak istediklerini soruyorum ve kıyafetleri tartışıyorum… ve gerekli olduğunu düşünürsem rehberlik ediyorum. Genelde onlara NORMAL OLARAK giydiklerini giymelerini söylüyorum ama renkleri aynı tonda karıştırıyorum. Ben onların "eşleşmesini" sevmiyorum, sadece iltifat; Yani sanki gerçekleşmiş gibi görünüyor. Müşterilerimin% 75'inin BENİ GÖRMEDİĞİNİ ve herkesin aynı yemek şirketi için çalışıyormuş gibi görünmesini sağladığını itiraf etmeliyim !!!!! bah! beni deli ediyor. (özellikle bu 20 kişilik bir aile .. bir ahırda, ormanda, bir akrabam reklamcılıkta çalıştığı için istediğimi görmezden gelen ve Khaki ve beyaz tavsiyesinin çok daha iyi olduğunu düşünen ... düğmeli gömlekler bile aynıydı hepsi 18 aylık bir yol. İç çekiş. Bir ahırda? ormanda? yuck yuck iğrenç - ve en azından bunun uzun zaman önce olduğunu düşünüyorsunuz, hayır ... geçen yıldı!) Sıradan "atışım" ı yapıyorum ve "peynir" HER ŞEY için bile büyük gruplar için çekilmiş ... çoğu zaman beklenmedik bir 3 × 5 veya 5 × 7 satarım çünkü ben bir şeyleri düzenlerken veya ışık durumum üzerinde çalışırken birileri "surat" yapıyor ve herkes gülüyor ve diyor " HER ZAMAN BUNU YAPIYOR ”… ve onu yakaladığım için mutluyum. Bir stüdyo kullandığım için bana gelen çoğu insan PORTRELER için geldiklerini DÜŞÜNÜYOR. Bir yere gittiğimizde bile aynı şey… ve yakaladığımı fark etmedikleri güzel bir an gördüklerinde genellikle şaşırırlar. Ama sonra, onlara ne satıyor, özellikle fiyat önemliyse… pozlanmış olanlar… HER seferinde. Tatildeyken ne yapmalıyım? Genellikle herhangi bir samimi fotoğraf çekmeyi unutun ve yalnızca pozlanmış olanları merak edin! Ha! Çünkü çoğu zaman elimde kaliteli bir nokta ve çekim yapmadım ve büyük ağır kameramı falan sürüklemek istemiyorum! Benim hatam!
Her zaman portre olarak düşündüğüm yaşam tarzı fotoğraflarını tercih ettim. Bir hayattaki gerçek bir anın fotoğrafından daha güzel bir şey olmadığını düşünüyorum. Bir seans yaptığımda "pozlanmış" ve "pozlanmamış" çekimlerin bir kombinasyonunu yapıyorum. Ebeveynin çocuğu ne isterse giydirmesine her zaman izin veriyorum. Ebeveynlerin çocuklarını giydirmek için belirli yolları olduğunu biliyorum, çocuklarını bu şekilde görüyorlar ve onları büyüdükçe hatırlamak istiyorlar… en sevdikleri bir elbise, gömlek veya en sevdikleri bir renkle. "Yaşam tarzı portresi" teriminizi beğendim!
İnsanların hem enstantane hem de portreler için kaliteye ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Bazen anlık görüntülerin sanatsal ve duvarlarda olabileceğini düşünüyorum, ancak tipik olarak duvardaki bir sanat eseri portre tarzında daha geleneksel olacaktır. En azından benim için. Ayrıca, iyi anlık görüntülerin, ortalama sonuçlara karşı harika sonuçlar elde etmek için fotoğrafçılık bilgisi ve becerileri gerektirdiğini düşünüyorum.
Ben küçükken annem bizi portre çekmeye götürürdü. Bunların çoğu fotoğraf albümünde yer aldı. Ama ailemizin sadece bir aile olarak "enstantane fotoğrafları" olarak kabul edilenler, duvarda kalanlardı. Fotoğraflarımı daha çok “yaşam tarzı fotoğrafları” doğrultusunda yapmaya çalışıyorum. İnsanların geriye dönüp o anı ve o sırada neler olduğunu hatırlamasını istiyorum. Üç yaşındaki biriyle çekim yaptım ve onu bir parkta takip ederek bir saat geçirdim ve yaptığı şeyin fotoğraflarını çektim. Harika oldular! Özellikle de ayakkabılarını çıkarıp parktaki küçük dereye girdiğinde! Fotoğraflar geleneksel enstantanelerden daha kaliteli, ebeveynler o anda çocuklarıyla birlikteydiler ve ben tam da oradaydım, hayatı belgeliyordum!
Müşterilerimin çoğu, ebeveynler dahil olduğunda bir tür poz vermeyi tercih ediyor. Çoğu yetişkin, nasıl göründükleri konusunda tamamen doğal davranmazlar. Bununla birlikte, bir miktar poza sahip, pozlanmamış görünen görüntüler elde etmenin bir sanatı olduğu söyleniyor.
Portreler güzel olsa da ve onları seven müşterilerim olsa da, çoğu zaman ebeveynler ağacın kafasında, yolun altında, gözleri kapalı ve diğer her şeyi içermeyen güzel fotoğraflar istiyor. Bu iki çalışmayı iyi bir şekilde harmanladığınızı düşünüyorum, siz ona "gazetecilik" dediniz ama ben "sanatsal" diyorum. Her iki durumda da, resmi bir portre değil, ancak kesinlikle tipik ev fotoğrafının üzerinde baş ve omuzlar. Aşağıdaki resim bir OpLove çekimi için çekilmiştir ve "gazetecilik" olacaktır. Annem bunu alabilir miydi? muhtemelen ama düzgün bir şekilde açığa çıkmazdı, arka plan muhtemelen park yeri olurdu ve bu böyle devam ederdi. Bu yüzden müşterilerim iyi "enstantane fotoğraflar" almak için bana geliyorlar ve onlara bu maliyete değer. Karen, garip surat satışları hakkında çok iyi bir noktaya işaret ediyor. Bir reklam çekimi için fazladan birkaç fotoğraf sattım çünkü modelleri yiyecekleriyle ortalıkta dolanırken yakaladım 🙂 Bardak yapmak için soğan halkaları tutmak gibisi yok ..
İnsanların önemli bir kısmının rahat bir ortamda çocuklarının ve ailelerinin portre kalitesinde resimlerini istediğini buldum. Kıyafet ve bazen evleri veya park gibi bir yer seçmek isterler, ancak aynı zamanda kendileri olabilecekleri görüntülere de sahip olmak isterler. İşimin sadece bir insan formunun görüntüsünü değil, o bireyin kim olduğunu gösteren mükemmel anı yakalamak olduğuna inanıyorum. Kendiniz olmak için, başınız yana doğru eğik halde öylece oturamazsınız. Bu özellikle çocuklar için önemlidir! Hareket etmeleri ve kendileri olmaları gerekir. Neden sevimli göründükleri veya size özel bir kıyafet seçmiyorsunuz? Neden fotoğraflarınız için özel veya güzel bir yer seçmiyorsunuz? Bir çocuğun kamera önünde kendisi olmasına izin verildiğinde, kişiliği fotoğraf yoluyla yakalanabilir. Çocukların fotoğrafını çekmeyi sevdiğimi söyleyebilir misin? Giysileri kirlenirse ne olacak? 🙂 Bu onların kim olduğunun bir parçası. Yüz yıl öncesinden, insanların portreleri için oturmak için giyindikleri zamandan çok yol kat ettik. Elbette bu fotoğraflarda değer buluyorum! Bununla birlikte, stüdyo fotoğrafçılığı yaparken hala müşterilerimin rahatlamasını ve kendileri olmasını istiyorum. Onları fotoğrafladığımda kim olduklarını bilmek bir zevk!
Bence denge anahtar. Duvarımda büyük bir fotoğraf kolajım var ve ikisinden de biraz hoşlanıyorum. Hangi çekimlerin insanların favorisi olduğuna her zaman şaşırırım. Bazen çok rastgele oluyorlar 😉 Kesinlikle giyim konusunda rehberlik ediyorum, ancak hiçbir şeyi zorlamıyorum; DI cesur renkleri seviyorum ve insanlara konuların çoğu arka plandan çıkmasına yardımcı olduklarını düşündüğümü söyleyin (ister içeride ister dışarıda). İnsanlar yaptıkları şeyi yapacaklar ve ne olursa olsun sevdikleri şeyleri sevecekler. Angie Monson, sizin için bir süre önce yaptığı röportajlardan birinde iyi bir noktaya değindi. Blogunuza ve web sitenize yalnızca sevdiğiniz ve yaptığınız fotoğrafçılık tarzı ve türü olan şeyleri yayınlamanızı söyledi. Bu şekilde insanlar tarzınızın ne olduğunu bilecek ve asla farklı şeyler yapmanız için sizi sorgulamayacak. Bunun oldukça iyi bir tavsiye olduğunu düşündüm 🙂
Geleneksel portre ile modern yaşam tarzı imgelerinin birleşimini seviyorum. Geçen yıl, WPPI'de Jim Garner ile bir seansa katılma zevkini yaşadım ve orada oturup onun bu fotoğrafçılık tarzını tanımladığını dinlerken tüylerim diken diken oldu. Gözyaşları, kesinlikle sevdiğim “deneyimsel fotoğrafçılık”. Onun için (ve benim için) bir deneyimi yakalamakla ilgili. Tezler bir şekilde, konum ve zamanlamanın genellikle fotoğrafçılık amaçları için seçilmesi, ancak nihai amacın sadece basit bir görüntü değil, bir an ve bir deneyim yaratmak ve yakalamak olduğu şeklinde düzenlenmiştir. Benim için, hem portre (birinin güzel bir fotoğrafını çekmek) hem de enstantane (bir deneyimi yakalamak) sevdiğim şeyin özünün bu olduğunu düşünüyorum. Her ikisinin de önemli ve sevilen sanat biçimleri olduğunu düşünüyorum ve bu yüzden deneysel fotoğrafçılığın izin verdiği ikisinin birleşimini seviyorum. Bu yüzden uzaklaş diyorum! İster portre ister enstantane fotoğraf, her ikisi de kendi başlarına güzel ve bu nedenle yaratmaya değer 🙂
Ben kesinlikle bir foto muhabiriyim. Bu stili seviyorum. Son zamanlarda bazı fotoğrafçılar tarafından bu yüzden aşağılandım. Müşterilerim hoşuna gidiyor gibi görünüyor. Beni yanlış anlamayın, bir fotoğrafçı olarak hala çok fazla büyümem var ama bu benim tarzım ve onu mükemmelleştirmek için çalışıyorum. Her seansta pozlanmış portreler yapıyorum ama genellikle mümkün olan en az miktarda rehberlik sunmaya çalışıyorum. Onlara birbirine iyi geçen giysiler giymeleri gerektiğini söylüyorum. Bir kişi resmi ve biri kot giydiği sürece hepsinin takım gömlekleri veya ne isterlerse giymeleri sorun değil. Bu yüzden onlara hemen hemen aynı “stili” giymelerini söylüyorum. Geçenlerde bir müşterim bana tarzımda sevdikleri şeyin sanatsal olduğunu ama hala evde olduğunu ve bazı fotoğrafçıların bunu kaybettiğini düşündüğünü söyledi. Portrelerimin bir hikaye anlatmasını istiyorum, sadece güzel görünmek değil. Yine de bu benim kişisel tarzım ve senin gibi her iki stilin de bir pazarı olduğunu düşünüyorum.
Bu sohbete girmeliyim. Kendimi mekânda yaşam tarzı fotoğrafçısı olarak satıyorum. Kesinlikle en sevdiğim çekimler, çocukların ve ailelerin sadece kendileri gibi olmaları! Ebeveynler için bazı poz çekimleri yapıyorum ama seans bittikten ve blogda gizlice göz atmalarından sonra, ailelerinin hayatında bir an yakaladığım, sevdikleri hakkında birçok yorum alıyorum. Üç meşgul küçük çocuğun annesi olarak en sevdiğim çekimler, çocuklarımın sadece kendileri olmalarıdır (ancak mümkün olduğunca sık ve düzgün pozlanmış bir çekimle iyi ışıkta çekim yaptığımı hesaba katarsak). Ayrıca müşteriler bana ne giymem gerektiğini sorduğunda da seviyorum, onlara kendileri olmalarını ve çok uyumlu olmamalarını söylüyorum… ve b / c Çok sayıda müşterim eğlenceli renkli kıyafetler giyiyor, benimle rezervasyon yaptıran insanlar da buna uyuyor. "Aynılık" görünümüyle fazla uğraşmak zorunda kalmadım. Her iki fotoğraf türü için de hala bir pazar olduğunu düşünüyorum (geleneksel portreler ve yaşam tarzı fotoğrafçılığı), hangisini tercih ettikleri müşteriye bağlı.
İnsanlar bana 'havasız / resmi' istedikleri için gelmiyorlar ... Ben, olduğu gibi rahat bir hayatın tuhaf bir kombinasyonuyum ve OKB yoluyum …… Ancak bu, yerleştirme konusunda bir rehber olmadığı anlamına gelmez veya ne giyeceğine dair fikirler. Bunu onlara bırakıyorum - geleneksel renklere git ya da 'büyük git ya da eve rengine git'… .. Eğlenmelerini istiyorum - piklerini sevmelerini ve fotoğrafçılarını üç ayda bir veya yılda bir gelip beni görmelerini sağlayacak kadar sevmelerini istiyorum. işe yarıyor. Oynamak ve çekmek için eğlenceli, korkak ve renkli yerler seçiyoruz - ve çalışırken birkaç pozlu çekim yaparken evlerinde sergilenenlerin hepsi ziyaret ettiğimde - bunu seviyorum - onların yanına yürüyebiliyorum evler ve “Bunu ben aldım ve şunu…” diye düşün. ve hepsi… ”birlikte geçirdiğimiz zamanı ve fotoğraflarını sevmeleri beni gülümsetiyor! Kendimi suçlu hissettiğim yer ailemle birliktedir - müşteri işiyle o kadar meşgul oluyorum ki, sporla ilgili değilse, çoğu zaman onlarla zaman ayırmaktan kaçınıyorum. Ama ben sadece günübirlik gezilere ya da tatile çıktığımızda olmalarına izin veriyorum - eskiden maç-y kıyafetlerini planlardım vs…. Bir TON'u rahatlattım… ve umursamıyorlar- sadece hatıra defterlerimize ve anılarımıza tekrar bakmayı seviyorlar. 30 yıl sonrasına denk gelmeleri yerine anların yakalanmasını önemseyeceklerine inanıyorum. 🙂 Sonuç olarak - seanslarınızdan önce mükemmel olduğunuz şey ile arzu ettikleri arasında bir denge kurmaya çalışın ve bazen onları kendi ihtiyaçlarına uyan başka birine yönlendirmek daha iyi sonuç verir… ..
Bir işim yok, hobilerim (ama fotoğrafçılıktan kazanmak isterim!) Fotoğrafa (ve DSLR) geri döndüm, çünkü "anlık görüntülerim" benim için kesmiyordu. Oğlumu büyürken yakalayan kaliteli fotoğraflar istedim. Sadece bakış açımı otomatik olarak ayarlayıp çekim yapmak ve çekip uzaklaştırmak iyi fotoğraflar verdi, ancak duvarıma asmak istediklerimi değil (kocam onlardan hoşlanıyordu). Zengin olsaydım, biraz yapmak için bir fotoğrafçı tutardım gazetecilik fotoğrafları, ama aynı zamanda stüdyo fotoğraflarını da seviyorum. Daha resmi ve benim yapmam gereken şey gibi geliyor ;-) Ne yazık ki, biz (!) Lisansüstü öğrenciydik ve gelirimiz buna izin vermiyor. Muhtemelen asla olmayacak. Bu yüzden, ara sıra bir stüdyo portresi çekiyorum ve gerisini kendim yapıyorum, fotoğrafçılığı seviyorum. Keşke onunla daha fazla zaman geçirip öğrenip bir iş kurabilseydim, ama şu anda kartlarda yok.
Bu gönderiyi çok sevdim ve tüm bu yorumları okudum. Son zamanlarda bir müşterimle bu konu hakkında ilginç bir görüşme yaşadım. Müvekkilimin yerinde, doğal ışık yada, ya da, "profesyonel" bir photog (gece ve hafta sonları ama çok iyi) olan bir kayınbiraderi var. yada. O benim portföyümü oluşturmaya çalıştığımı biliyordu, bu yüzden o ve kız kardeşleri çocuklarıyla birkaç saat "giyinmek" için evine gelmemi istediler, çocukların "Hedef ama daha iyi" çekimleri istediler. Oturma odasını bir ton doğal ışık ve arka plan için çeşitli kumaşlarla kullandık. Ona neden dışarıdan değil de stüdyo resimlerinden, doğal ışıktan (tercih ettiğim) içini sorduğumda, BIL'inin daha resmi ama eğlenceli çekimler yapma isteğini hiç dinlemediğini ve o gün çektiklerimizi çok sevdiğini söyledi. Target, JC Penney, vb. için daha iyi bir yer değiştirme. Dışarıdan, daha doğal görünümden hoşlanmıyordu. Tuhaf, ha? Kız kardeşlerinin hepsi aynı fikirdeydi. Ormanın boynumda, pahalı bir kamerası olan herkes bir “fotoğrafçı” dır, bu yüzden piyasayı dışarıdaki doğal görüntülerle aşırı doyurup doyurmadığımızı merak ediyorum… ve şimdi müşteriler yepyeni bir ürün türü talep ediyor…
4 dönümlük konut stüdyomuzda çok sayıda dış mekan portresi yapıyorum. Yeni yürümeye başlayan çocuklarla foto muhabirliği çekiyorum, yani onları kameramla takip ediyorum. İyi portre yapmaya en elverişli alanlarla ilgilenecekleri nesneleri yerleştiriyorum - iyi ışık ve iyi arka planlar. Işıktan en iyi şekilde yararlanmak için onları farklı alanlarda hangi sırada çekeceğimi önceden aklımda tutuyorum. (Eğer herhangi bir kontrole sahipsem!) Farklı nesneler farklı çocukların ilgisini çekecektir, bu yüzden çocuğu fotoğraflamayı umduğum yerlere çeşitli şeyleri 'dikiyorum', örneğin: çıplak toprakla gölgeli bir yere küçük kürek, ağaçların altında araba, antika süpürge çardağın altında, üzüm çardağının gölgesinde su kovası, minik bahçe havuzumuzun yanında olta, güvertede sallanan at, güzel çiçeklerle sulama kabı, hatta antika bankta bir sepet içinde mevsim meyvesi. Bu şema genellikle karşılığını verir. Sadece esnek kalıyorum ve çok küçük çocukları manipüle etme dürtüsüne direniyorum. Daha büyük çocuklar genellikle benden aldığım sözlü ipuçlarını takdir eder ve sahne ve yer seçimi hakkında konuşmalardan zevk alır. Eklediğim resim, kocam ve torunumun tatilinde yapılan bir samimiydi. Tamamen samimi ve kontrolüm altında pek değil. Tüm adaylarda olduğu gibi, portre de Photoshop'ta gerçekleşir. Foto muhabirliği ile çekim yapıyorum, ancak Photoshop'taki görüntüleri değiştirerek onları sanat portreleri haline getiriyorum. Bu şekilde pozlanmamış, spontane ifadeleri yakalıyorum ve sanatsal bitmiş portreler oluşturuyorum.
Görünüşe göre trend 'şipşak çekimlere' doğru gidiyor. İkisini de vururum. Ve 'iyi' bir enstantane elde etmek için bir stüdyo portresi kadar fazla çalışma gerekir. Ne yazık ki, bugün ödeme yapan birçok müşteri düşüncesiz ve çoğu zaman kötü pozlanmış, kötü bestelenmiş ve odak dışı fotoğraflar için para ödüyor! Öyleyse 'iyi' bir anlık görüntü elde etmek için ne gerekiyor? 'İyi' bir kameraya sahip yetenekli bir fotoğrafçı, 'o kadar iyi olmayan' bir kameraya sahip yetenekli bir fotoğrafçıdan veya 'en iyi' kameraya sahip vasıfsız bir fotoğrafçıdan daha iyi bir 'enstantane' elde edecektir. İyi bir SLR kamera, yalnızca alan derinliğini kontrol etme yeteneği nedeniyle, bir noktayı geçebilir ve sürenin% 100'ünde çekim yapabilir. Neyin odakta olup neyin olmadığını seçebilmek bana fotoğrafın heyecanını artırıyor. 'Kamera dışında' takılan veya kullanılan harici bir flaş da paha biçilmez bir araçtır ve bir bak ve çek için yaygın olarak bulunmaz. Gerçek bir yakınlaştırma lensi, yalnızca 'kırp ve vay!, Yakınlaştırdım' değil, lens size daha yüksek bir çözünürlük, dolayısıyla daha keskin bir görüntü kazandıracak. Enstantane hızınızı ve diyafram açıklığınızı seçebilmek, harika fotoğrafların sırrıdır. Gürültüyü minimumda tutan ISO ayarlarına sahip olmak da çok önemlidir. Bu seçenekleri bir bak ve çek kamera ile alamazsınız. Ve nasıl çalıştıklarını anlamazsanız bu seçeneklerden yararlanamazsınız. Ve yine, 'yetenekli' bir fotoğrafçı tek kullanımlık bir fotoğraf makinesi alıp ödüllü bir fotoğraf çekebilir! İşte kanıtı. http://www.flickr.com/photos/30824183@N07/4853992251/ Ve unutmayın… Herkes bazen şanslı olur ve mükemmel bir şekilde pozlanmış, odaklanmış bir resimle karşılaşır. Ancak bu tutarlı bir şekilde olmayacak. Ve sonra odak dışı, aşırı pozlanmış bir fotoğrafı çeken, onu siyah beyaza dönüştüren, dramatik bir şekilde kesen (başları kesip bakarken başınız dönene kadar yana eğilen) bir 'fotoğrafçı' var. 'dükkan ve ona profesyonel fotoğrafçılık ve hatta sanat diyor! Ve bazı insanlar farkı asla görmez! Ve bazı insanlar yapardı! Bence bir DSLR'den veya tek kullanımlık bir fotoğraf makinesinden harika fotoğraflar çekmek istiyorsanız, çalışın. Pozlama, ölçüm, DOF hakkında bilgi edinin ve hangi kamerayı kullanıyor olursanız olun tüm kontrolleri öğrenin. Ve daha iyi bir fotoğrafçı olmanın en iyi yolu, eğer bir seçenekse MANUEL modda çekim yapmayı öğrenmektir. Filmle pozlamayı manuel modda öğrenmek pahalı olacaktır. Ancak dijitalde… ücretsizdir! Öyleyse, o kamerayı çıkarın ve beynine girin! Ve o güzel, samimi, profesyonel fotoğrafları satmaya başlayın!
Onları "portreler olarak enstantane fotoğraflar" olarak düşünmeyi tercih ederim ve başka türlü olmazdı. Çocuklarımın pozlanmış “aile portreleri” bile gerçekten kendiliğinden yaşam çekimlerine benziyor.