Crop Sensor vs Full-Frame: به کدام یک نیاز دارم و چرا؟

اگر شما تازه وارد عکاسی، یا شروع به فکر کردن در مورد به روزرسانی تجهیزات دوربین خود از دنده سطح ابتدایی به حرفه ای تر کنید ، ممکن است در مورد معنی سنسور برش در مقابل فول فریم و اینکه چگونه بر عکاسی شما تأثیر می گذارد گیج شوید.

اول اینکه سنسور چیست؟

سنسور دستگاه الکترونیکی است که هنگام ثبت عکس اطلاعات را ثبت می کند. حسگرها جایگزین فیلم می شوند و تحت تأثیر نور ورودی از طریق لنز به دوربین قرار می گیرند. به "قطعات" حساس به نور که این اطلاعات را بدست می آورند ، عکس سایت گفته می شود. افزایش تنظیمات ISO بر روی دوربین شما حسگر را نسبت به نوری که دریافت می کند حساس تر می کند. ISO بالاتر نویز و دانه بیشتری را به تصویر وارد می کند.

اندازه سنسور می تواند بر کیفیت عکس های شما تأثیر بگذارد.

داستان کوتاه این است که سنسورها در اندازه های فیزیکی مختلف هستند. یک سنسور بزرگتر می تواند اطلاعات بیشتری را ضبط کند (دارای تعداد عکسهای بیشتری است) ، به شما این امکان را می دهد که عکس بهتری داشته باشید ، به خصوص اگر در تنظیمات ISO بالا مقایسه شوید. (اما ، همیشه اینطور نیست - کیفیت فنی عکس به عوامل زیادی بستگی دارد!) یک سنسور کوچکتر می تواند عکاس را در بعضی موارد ، به ویژه در نور کم ، محدود کند. اثر عمده دیگر سنسور این است که چه میزان از صحنه را می توان با فاصله کانونی مشخص و فاصله مشخص از سوژه توسط دوربین مشاهده و عکسبرداری کرد.

بسیاری از دوربین های سطح پایین DSLR دوربین های سنسور برش هستند. بیشتر بدنه دوربین های حرفه ای یا سطح بالا ، نه همه ، تمام فریم هستند. دوربین های دیگر مانند میکرو چهار سوم و دوربین های point-and-shot دارای سنسورهای بسیار کوچکتری هستند. و تلفن های هوشمند دارای سنسورهایی هستند که حتی کوچکتر هستند. همانطور که اکثر ما می دانیم ، دوربین های جمع و جور و تلفن های هوشمند معمولاً عملکرد بسیار ضعیف تری دارند ، به خصوص در نور کم. عکس ها اغلب شامل دانه بیشتر و وضوح کمتر هستند. حسگر کوچک یکی از دلایل آن است. اندازه سنسور تأثیر بسیار بیشتری در کیفیت از مگاپیکسل دارد ، حتی اگر این روزها به نظر می رسد همه از مگاپیکسل آویزان هستند. بدون یک سنسور به اندازه کافی بزرگ ، حتی 30 مگاپیکسل هم به درد شما نمی خورد. با این حال ، دوربین های کامپکت و تلفن های هوشمند با حسگرهای بزرگتری افتخار می کنند ، هرچند که هرگز کاملاً با دوربین DSLR رقابت نمی کنند.

مقایسه اندازه سنسورهای رایج… و چگونگی تأثیر آنها بر فاصله کانونی لنز شما.

یک سنسور فول فریم اندازه قاب فیلم 35 میلی متر را تقلید می کند. این اندازه استاندارد سنسور در صنعت عکاسی در نظر گرفته شده است. اندازه سنسورهای برش خورده (APS-C) نسبت به سنسورهای فول فریم کاملاً کوچکتر است. همانطور که مشاهده می کنید ، کانن از اندازه سنسور کمی کوچکتر از بدنه های APS-C خود نسبت به نیکون ، سونی ، فوجی و پنتاکس استفاده می کند. (من از Canon استفاده می کنم و دارای یک سنسور برش و یک بدنه تمام فریم هستم).

ضریب ضرب برای ضرب فاصله کانونی شما هنگام استفاده از دوربین سنسور برش استفاده می شود تا فاصله کانونی "معادل" (با توجه به زاویه دید لنز شما) به دست آید ، مثل اینکه با دوربین تمام فریم عکس می گیرید. ضریب ضریب APS-C کانن 1.6 برابر است ، در حالی که ضریب ضریب APS-C نیکون / سونی / فوجی / پنتاکس 1.5 برابر است. یک دوربین APS-H با ضریب ضریب 1.3 برابر (اختصاصی Canon) دارای اندازه سنسور بین APS-C و فول فریم است. از خوانش من ، من معتقدم که این اقدام کانن در ساخت دوربینی با قیمت مناسب تر بود که هنوز هم از سنسور بزرگتری نسبت به بدنه های برش استفاده می کند. از یک سنسور میکرو چهار سوم با ضریب برش 2 برابر در برخی از بدنه های قابل تعویض آینه و بدون آینه در بازار استفاده می شود که فاصله بین دوربین های جمع و جور و DSLR سنسور برش را برطرف می کند. دوربین های بزرگتر از فول فریم ، دوربین های با فرمت متوسط ​​و بزرگ هستند ، اما این دوربین ها در بازار محبوبیت چندانی ندارند و بسیار گران ترند.

برای شکستن آن ، این ضریب ضرب به معنی:

• در بدنه های Canon APS-C: لنز 35 میلی متر = فاصله کانونی معادل 56 میلی متر در قاب کامل.

• در بدنه های Nikon / Sony / Fuji / Pentax APS-C: لنز 35 میلی متر = فاصله کانونی معادل 53 میلی متر در قاب کامل.

• در بدنه فول فریم ، 35 میلی متر زاویه دید گسترده ای در نظر گرفته می شود. روی بدنه APS-C ، بیشتر در زاویه دید طبیعی "" قرار می گیرد.

این تصویر با دوربین تمام فریم گرفته شده است. زاویه دید آنقدر وسیع بود که بتواند سوژه من و اشیای اطراف آن را در بر بگیرد. اگر من آن را با یک دوربین سنسور برش ، در همان فاصله ایستاده و با استفاده از یک لنز با همان فاصله کانونی ، می گرفتم ، نمی توانستم همان اندازه صحنه را در عکس ثبت کنم ، مثل اینکه بزرگنمایی کرده ام ، ایجاد زاویه دید باریک تر. من نیاز به استفاده از فاصله کانونی کوتاهتر و / یا افزایش فاصله بین سوژه و خودم داشتم.

هر اندازه سنسور مزایا و معایبی دارد.

همانطور که قبلاً لمس شد ، مزایای فول فریم این است که تعداد عکسهای بیشتری برای ثبت اطلاعات بیشتر وجود دارد. این یک مزیت بزرگ هنگام عکاسی در نور کم است. میزان نویز و دانه در حساسیت های ISO بالاتر از مقایسه با دوربین سنسور برش کم است. این به عکاس این امکان را می دهد تا از نور طبیعی و محیط به طور م moreثرتری برای تولید تصویر با نوردهی مناسب و در عین حال واضح و بدون سر و صدا استفاده کند. آنها می توانند ISO را بدون تخریب زیاد کیفیت تصویر افزایش دهند. به عنوان مثال ، در دوربین فول فریم (Canon 5D Mark III) من می توانم ISO را به 2000 فشار دهم و همچنان میزان قابل قبول نویز و دانه ای را بدست آورم ، و به نظر می رسد دانه از اندازه ریزتری برخوردار است. روی بدنه سنسور برش من ( canon rebel t2i ) من دوست ندارم با ISO بیش از 400 عکاسی کنم زیرا باعث ایجاد سر و صدا و دانه های قابل توجه تری می شود. مزیت دیگر این است که شما مجبور نیستید ریاضی را انجام دهید تا بفهمید فاصله کانونی شما هنگام عکسبرداری چقدر است. آنچه که می بینی همانست که بدست می آوری. یک لنز با زاویه دید عریض ، یک لنز با زاویه دید عریض خواهد بود و هنگام استفاده از فاصله کانونی طولانی ، برای عکس گرفتن از یک بدنه کاملاً بدنه مجبور نیستید خیلی دور بکشید. از معایب آن می توان به کمی بزرگتر و سنگین تر کردن دوربین و نیاز به لنزهای بزرگتر و سنگین تر اشاره کرد. دوربین های فول فریم نیز بسیار گران ترند.  به طور کلی ، دوربین های فول فریم توانایی بالاتری در تولید تصویری با کیفیت فنی بهتر دارند.

دوربین های حسگر برش دارای مزایایی هستند. اول از همه ، آنها به همان اندازه گران نیستند. با توجه به قیمت آنها برای شروع عکاسان عالی هستند. برای زمانی که هنوز می فهمید چه نوع عکاسی می خواهید انجام دهید ، به این اندازه سرمایه گذاری نیست.  گرچه از مارک های دیگر مطمئن نیستم ، اما می دانم که کانن مجموعه ای از لنزها را تولید می کند که فقط برای بدنه حسگر برش آنها ساخته شده و قیمت آنها نسبت به بقیه لنزهایشان بسیار کمتر است. لنزهای EF-mount Canon متناسب با تمام بدنه آنهاست ، در حالی که لنزهای پایه EF-S فقط به دلیل برآمدگی قطعه ای در پشت لنز در محلی که به بدنه متصل است ، فقط در بدنه های سنسور برش قرار می گیرند. این برآمدگی در واقع به آینه رفلکس بزرگتر بر روی بدنه ای تمام فریم برخورد می کند ، بنابراین هرگز این لنزها را بر روی قاب کامل خود نصب نکنید! مزیت دیگر این است که شما "بیشتر لنز برای طول" دریافت می کنید. اگر می خواهید از سوژه های دورتر عکاسی کنید ، فاصله کانونی کوتاه تر به طور مثر (یا به صورت نوری) بزرگنمایی را حتی نزدیکتر می کند. اگر فقط یک لنز 50 میلیمتری دارید و می خواهید پرتره های چاپلوسانه تری بگیرید ، در واقع 80 میلی متر / 75 میلی متر است (بستگی به مارک دوربین دارد). تابستان گذشته من عکس ماه را در شب شلیک کردم و تصمیم گرفتم از بدن سنسور برش خود استفاده کنم لنزهای 70-200. با بزرگنمایی 200 میلی متری ، با ضریب برش ، لنز من کمی نزدیک تر از ماه را به من نشان داد ، انگار که یک دوربین تمام فریم 320 میلی متر است.

عمق میدان چطور؟

عمق میدان این است که چه میزان از تصویر شما قابل قبول و واضح است و در کانون توجه است. بسیاری از عکاسان پرتره عمق میدان کم را برای جداسازی سوژه خود از پس زمینه ترجیح می دهند. اندازه سنسور بر عمق میدان تأثیر می گذارد. اگر از یک سوژه در همان دیافراگم و فاصله کانونی عکس می گیرید ، هنگام استفاده از دوربین سنسور برش باید از فاصله کاملاً پشتیبان تهیه کنید یا از فاصله کانونی کمتری استفاده کنید تا به همان اندازه از سوژه در کادر استفاده کنید. . نزدیکتر بودن به سوژه و یا استفاده از فاصله کانونی بیشتر عموماً میدان کمتری تولید می کند و دوربین تمام فریم این امکان را به شما می دهد. یک دوربین سنسور برش ممکن است همان ظاهر کم عمقی را که سعی در دستیابی به آن دارید نداشته باشد.

آیا لازم است به یک دوربین تمام فریم ارتقا پیدا کنم؟

پاسخ کوتاه: لزوماً نیست. همه اینها به نوع عکاسی بستگی دارد که می خواهید انجام دهید. داشتن یک دوربین فول فریم چیزی نیست که شما را به یک حرفه ای تبدیل کند. حتی برخی از افراد حرفه ای تصمیم می گیرند که با دوربین های سنسور برش کار کنند. با توجه به شرایط مناسب ، یک دوربین سنسور برش می تواند تصاویری با کیفیت برابر یا بهتر تولید کند. این امر معمولاً به وجود نور کافی یا نبودن و کیفیت کیفیت لنز بستگی دارد. (در واقع ، کیفیت لنز می تواند تأثیر بسیار بیشتری در نتیجه عکس نسبت به بدنه دوربین داشته باشد.) اگر احساس می کنید بدنه دوربین سطح پایین شما را محدود می کند ، ممکن است زمان ارتقا به سطح بالا باشد تمام بدنه تمام قاب. در حالی که من دیگر از دوربین سنسور برش خود برای عکسبرداری حرفه ای استفاده نمی کنم ، اما از آن برای برنامه های دیگر بسیار استفاده می کنم. از آنجا که خیلی گران نبود ، من احساس آزادی بیشتری کرده ام که بتوانم آن را با خودم در ماجراهایی که به طور بالقوه به تجهیزات من آسیب می رساند ، ببرم (مانند تابستان گذشته که آن را با قایق رانی در رودخانه انجام دادم).

دوربین فول فریم من نیرومند من برای جلسات پرتره و عروسی است و به من این امکان را می دهد که در داخل و در روزهای بسیار ابری عکس بگیرم و کیفیت تصویر بهتری داشته باشم. این نه تنها سنسور بزرگتر و با کیفیت بالاتر دارد ، بلکه در اطراف نیز بهتر ساخته شده و با سیستم فوکوس خودکار قوی تر ساخته می شود. با این حال ، من برخی از عکسهای نفس گیر را دیده ام که توسط عکاسان (چه افراد حرفه ای و چه علاقه مندان) با دوربین های سطح پایین گرفته شده اند ، زیرا آنها می توانند نوردهی را ناخن بزنند. خوب است که خودتان را به چالش بکشید تا با دوربینی که قبلاً گرفته اید ، عکس های خوبی بگیرید و بعد از اینکه احساس کردید با چرخ دنده فعلی خود نمی توانید عکس های مورد نظر خود را بگیرید ، آن را ارتقا دهید. بسته به نوع عکاسی که انجام می دهید و میزان نور در دسترس شماست ، ممکن است بدنه حسگر برش کافی باشد.  هنگامی که تازه کار را شروع می کنید ، خرید بدنه حسگر برش را به شما توصیه می کنم. طبق تجربه من ، من یک دوربین فول فریم را برای یک عکاس حرفه ای توصیه می کنم.

Roxanne Abler (عکاسی Roxanne Elise) عکاسی از Fond du Lac ، WI است که از عکاسی پرتره و همچنین هر چیز دیگری که باعث ایجاد یک عکس جالب می شود لذت می برد. او از سنین جوانی با استفاده از دوربین های یکبار مصرف شروع به عکاسی از اشیا کرد و سپس علاقه خود را به کلاژ پیدا کرددوره های عکاسی الکترونیکی و همچنین هنگام کار به عنوان دستیار عکاس.

او حدود دو سال است که به طور حرفه ای تیراندازی می کند. او همچنین در فروش / بازاریابی در یک شرکت تولیدی کار می کند. یکی از سوژه های مورد علاقه او برای عکاسی ، ساختمانهای قدیمی و متروکه است. او را بررسی کنید سایت اینترنتی و صفحه فیس بوک.