Products Featured
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
Snapshots vs Potret: Apa sing dikarepake pelanggan?
Nalika bali ing Tembok Facebook MCP, Aku takon karo fotografer apa dheweke seneng potret utawa foto kanggo foto dhewe. Akeh sing mangsuli manawa dheweke seneng potret mula duwe karya seni kanggo tembok lan gambar sing ora ana enteke. Nanging sing ngagetne, persentase fotografer sing luwih gedhe milih gambar asli seko. Mesthi, aku yakin tegese gambar asli seko kualitas, dokumentasi prastawa acara lan kedadeyan urip kanthi apik. Nanging preduli, luwih akeh fotografer nalika survey ing Facebook, ujar manawa dheweke luwih seneng foto asli saka kulawarga, wong tuwa, bocah, lsp.
Dadi, kenapa aku takon? Napa aku saiki nggawa iki? Aku nuju plancongan nalika semana, lan kepengin weruh apa aku siji-sijine sing rumangsa dadi loro.
- Potret: pengin anakku nganggo klambi tartamtu lan nemokake papan sing sampurna kanggo ngisi visi seni
- Cuplikan: Mung dokumentasi kedadeyan kedadeyan - kapan wae lan ing endi wae lan ing endi wae
Anak kembarku 8 lan cepet nyedhak 9. Aku ora ngandhani apa sing dienggo. Yen jujur, ora ana sing ngomong nyata. Dheweke duwe pendapat sing kuat babagan sing disenengi lan sing ora disenengi. Dadi mogok 1 kanggo potret, aku ngidini dheweke nggawa apa sing dikarepake, lan sanajan aku luwih seneng klambi lan barang-barang kaya potret ing koper, mula durung saiki. Kayane katon konyol pilihan klambi, nganggo kaos tim olahraga utawa sandhangan "Keadilan" ora nggawe foto, ora preduli direncanakake, katon kaya potret sejati. Nanging aku ngerti, kanggo kewarasan lan kesejahteraan anak, aku kudu ngeculake. Aku bangga ngomong tenan sing dakkandhakake.
Bab liya sing angel dikontrol, utamane nalika liburan, yaiku wektu. Yen aku pengin nyathet apa sing kedadeyan, lan anak-anake isih cilik, aku ora mesthi milih wektu saben dina. Aku bisa uga kudu nembak srengenge. Aku mung pengin nggawa siji lensa. Lan kesed, bisa uga dadi zoom tinimbang lensa utama sing dak tresnani.
Aku mutusake yen ora ngarani fotografi "Snapshot" utawa "Potret" sing bisa uga aku kategori anyar lan beda. Bisa uga sawetara sampeyan uga. Kepiye:
"Potret Mujudake Urip" utawa "Snapshot Gaya Hidup" utawa… Sampeyan bisa nemokake ide kasebut.
Aku ngrujuk gambar sing dijupuk kanggo nyathet urip kaya kedadeyan, nanging liwat mripate wong sing ngelingi cahya, komposisi, lsp. Sawetara ngarani iki fotojournalist pendekatan. Nanging aku kira ana label utawa ora, aku ngerti! Aku bisa uga wis mesthi, nanging nolak. Aku seneng foto sing nyathet apa sing ditindakake kulawarga; Aku seneng banget sejatine. Lan nalika aku seneng potret kadang-kadang, kanggo aku, potret iki mesthi luwih disenengi.
Saiki kanggo bagean sing luwih kontroversial…
- Apa sampeyan menehi gaya iki menyang klien? Apa sampeyan ngidini dheweke nganggo apa sing dikarepake? Apa sampeyan ngidini dheweke nuntun lokasi - menyang papan sing cocog karo skenario urip nyata? Lan njupuk gambar sing apik banget ing zona nyaman?
- Apa jepretan sing adol kualitas didol?
- Apa sampeyan rumangsa a fotografer trampil njupuk foto sing luwih apik tinimbang wong sing ora duwe katrampilan lan pengalaman?
- Apa fotografer profesional ora dibutuhake maneh kanggo jinis karya iki?
- Apa sejatine butuh katrampilan kanggo njupuk foto gaya urip sing berkualitas?
- Apa sampeyan rumangsa bisa mbedakake bakat ing pasar iki?
tresna iki - kuping kelinci lan kabeh
Lan saiki kanggo pitakon BESAR: Apa pelanggan pengin gambar gaya iki utawa dheweke luwih seneng setelan studio sing luwih tradisional utawa potret sing ana ing njobo? Aku nganggep kaya fotografer, wangsulane "sawetara kaya siji, sawetara liyane, lan sawetara loro ..."
Mung sawetara pitakon sing kudu dipikirake. Aku seneng ngrungokake pikirane ing bagean komentar ing blogku utawa ing Facebook.
No Comments
Ninggalake Komentar
Sampeyan kudu mlebu ing kanggo ngirim komentar.
Posting Paling anyar
Wiwit aku wiwit nggarap wong lan kamera, aku wis motret foto kanggo ME (artsy / dokumenter) lan "mbah putri" utawa "Keju" kanggo dheweke. Lan sanajan aku wis nambahake gambar menyang galeri… kabeh foto sing ora dikarepake sing kedadeyan…. sing adol yaiku Keju sing nuduhke. Babagan klambi… Aku takon marang para klien sadurunge sesi liwat email utawa telpon apa sing pengin ditindakake kanggo sesi kasebut, lan ngrembug klambi… lan pandhuan yen dipikirake perlu. Umume aku ngandhani supaya nganggo apa sing biasane digunakake, nanging warna kasebut campuran ing warna sing padha. Aku ora seneng dheweke "cocog", mung muji; Dadi kayane lagi wae kedadeyan. Aku kudu ngakoni manawa 75% klienku ora peduli karo aku lan nggawe kabeh wong katon kaya kerja ing perusahaan katering sing padha !!!!! bah! iku ndadekake aku kacang. (apamaneh kulawarga siji iki saka 20 wong .. ing lumbung, ing alas, sing ora nggatekake apa sing dakkarepake amarga ana sedulur sing makarya ing pariwara lan dheweke nganggep nasibe Khaki lan putih luwih apik ... malah kaos tombol mudhun padha karo kabeh cara mudhun menyang umur 18 wulan. Sigh. Ing lumbung? ing alas? yuck yuck yuck- lan paling ora sampeyan ngira kedadeyan kasebut wis suwe, ora… taun kepungkur!) Aku nggawe "tembakanku" santai lan "keju" ditembak kanggo KABEH sanajan klompok gedhe… asring aku bakal adol 3 × 5 utawa 5 × 7 sing ora kaduga amarga ana sing nggawe "praupan" nalika aku ngatur barang-barang utawa ngrampungake kahanan sing entheng lan kabeh wong ngguyu lan ujar " Dheweke mesthi nindakake iku "... lan aku seneng nate nyekel. Amarga aku nggunakake studio umume wong sing marai aku mikir bakal mlebu PORTRAIT. Sanajan kita lunga ing lokasi sing padha ... lan dheweke asring kaget nalika ndeleng momen sing apik mula dheweke ora ngerti yen aku kejiret. Nanging, apa sing adol kanggo wong-wong mau, luwih-luwih yen regane penting ... yaiku sing dakkirim… SETIAPISI. Apa sing kudu daklakoni nalika plancongan? Biasane lali ora njupuk gambar sing jujur SAJA, lan mung kuwatir karo sing dipose! ha! Amarga aku ora duwe titik kualitas sing apik lan njupuk ing tanganku asring, lan ora pengin nyeret kamera gedhe lan barangku! Kula Ala!
Aku luwih seneng foto gaya urip ..... Sing dakanggep minangka potret. Aku mikir ora ana sing luwih apik tinimbang foto wayahe asli ing urip. Aku nggawe kombinasi tembakan "nuduhke" lan "ora ditampilake" nalika nindakake sesi. Aku mesthi ngidini wong tuwa kanggo macak bocah miturut kekarepane. Aku ngerti manawa wong tuwa duwe cara khusus kanggo macak anak-anake, kaya ngono ndeleng anake lan pengin ngeling-eling nalika wis tuwa .... Nganggo klambi utawa kaos favorit utawa warna sing disenengi. Aku seneng istilah "potret gaya urip"!
Aku mikir manawa wong butuh kualitas kanggo foto uga potret. Aku mikir manawa gambar asli seko bisa artistik lan ing tembok nanging biasane potongan seni ing tembok bakal luwih tradisional kanthi gaya potret. Paling ora kanggo aku. Aku uga mikir manawa foto sing apik njupuk kawruh lan katrampilan fotografi kanggo entuk asil sing apik vs asil rata-rata
Nalika aku isih enom, ibuku biyen nggawa kita potret. Umume sing pungkasane dadi album foto dheweke. Nanging sing dianggep "jepretan" kulawarga kita dadi kulawarga yaiku sing ana ing tembok. Aku nyoba nggawe foto luwih akeh ing garis "foto gaya urip". Aku pengin wong bisa ndeleng maneh lan ngelingi wayahe lan apa sing kedadeyan nalika semana. Aku nembak nembak karo bocah umur telung taun lan nempuh sajam ngetutake dheweke liwat taman lan njupuk gambar apa sing ditindakake. Dheweke dadi apik tenan! Apamaneh nalika njupuk sepatu lan mlebu ing kali cilik ing taman! Foto kasebut kualitas luwih apik tinimbang mung jepretan tradisional, wong tuwane nalika semana bareng karo anake lan aku mung ana sing nyathet urip!
Umume para pelanggan seneng sawetara jinis nalika wong tuwa melu. Umume wong diwasa ora kepenak kepenak carane dheweke tampil wajar. Yen wis dikandhani, ana seni kanggo njupuk gambar sing ora ditampilake sing duwe sawetara level.
Nalika potret apik lan aku duwe klien sing seneng, asring banget, wong tuwa pancen pengin snap sing apik sing ora duwe wit ing endhas, amarga ora katon, mripat ditutup lan kabeh liyane. Aku ngerti yen campuran loro bisa uga, sampeyan ngarani "jurnalistik" nanging aku ngarani "seni". Ing endi wae, dudu potret resmi nanging mesthine yaiku sirah lan pundhak amarga sworo seru ing omah. Gambar ing ngisor iki dijupuk kanggo njupuk OpLove lan bakal dadi "jurnalistik". Apa Ibu bisa njupuk iki? bisa uga nanging ora bakal diekspos kanthi bener, latar mburi bisa uga dadi parkire lan liya-liyane. Mula, klienku marani aku, supaya bisa njupuk “jepretan” sing larang regane. Karen menehi prekara sing apik babagan adol pasuryan sing ganjil. Aku adol tembakan ekstra kanggo moto komersial amarga aku nyekel model sing goofing karo panganan 🙂 Ora kaya ngencengi dering trikatuka kanggo nggawe gelas ..
Aku ngerti manawa ana quatity sing penting pengin gambar potret anak lan kulawargane ing kahanan sing santai. Dheweke pengin milih klambi lan kadang papan kayata omah utawa taman, nanging uga pengin duwe gambar supaya bisa dadi awake dhewe. Aku yakin yen tugasku ora mung njupuk gambar wujud manungsa nanging njupuk momen sing sampurna sing nduduhake sapa sejatine individu kasebut. Supaya dadi awake dhewe, sampeyan ora bisa lungguh kanthi nuduhke kanthi miring ing sisih. Iki penting banget kanggo bocah! Dheweke kudu pindhah-pindhah lan awake dhewe. Napa ora milih klambi sing katon apik banget utawa sing sampeyan spesial? Napa milih lokasi sing istimewa utawa apik kanggo potret sampeyan? Nalika bocah diidini kanggo awake dhewe ing ngarep kamera, kepribadiane bisa dijupuk liwat fotografi. Apa sampeyan ngerti aku seneng motret bocah-bocah? Yen klambine reget, banjur kepiye? 🙂 Yaiku bagean saka sapa sejatine. Wis adoh saka satus taun kepungkur, nalika kabeh padha siyap-siyap kanggo njupuk potret. Mesthi wae aku nemokake regane ing foto iki! Nanging, nalika nggawe fotografi studio, aku isih pengin klien tetep santai lan awake dhewe. Seneng banget ngerti sapa sejatine nalika dak potret!
Aku ngira keseimbangan minangka kunci. Aku duwe kolase foto gedhe ing tembok, lan aku seneng sakloron. Aku mesthi gumun karo gambar sing dadi favorit masarakat. Kadhangkala dheweke dadi acak Wong bakal nindakake apa sing ditindakake lan seneng apa sing disenengi. Angie Monson menehi poin sing apik ing salah sawijining wawancara sing ditindakake kanggo sampeyan nalika semana sing dakkarepake. Dheweke ujar manawa ngirim artikel ing blog lan situs web sampeyan sing gaya lan jinis fotografi sing disenengi lan sampeyan lakoni. Kanthi mangkono, wong bakal ngerti apa gaya sampeyan lan ora nate takon sampeyan nindakake perkara kanthi beda. Kayane saran sing apik banget 🙂
Aku seneng gabungan potret tradisional karo perumpamaan gaya urip modern. Ing taun kepungkur, ing WPPI, aku seneng melu sesi karo Jim Garner lan entuk rasa angsa nalika aku lungguh ing ngrungokake dheweke nggambarake gaya fotografi iki. Tearm minangka "fotografi pengalaman" sing pancen dak tresnani. Kanggo dheweke (lan kanggo aku) babagan njupuk pengalaman. Tesis iki wis ditemtokake manawa lokasi lan wektu umume dipilih kanggo keperluan fotografi nanging tujuan utamane yaiku nggawe lan njupuk ora mung gambar sing sederhana nanging uga wayahe lan pengalaman. Kanggo aku, aku iki minangka inti saka apa sing dak tresnani ing loro potret (njupuk gambar sing apik karo wong liya) lan foto asli seko (njupuk pengalaman). Aku nganggep kalorone minangka jinis seni sing penting lan disenengi lan mulane aku seneng nggabungake kekalih sing diidini fotografi pengalaman. Dadi, dakkandhakake cepet-cepet! Apa potret utawa potret, loro-lorone apik dhewe lan mula kudu digawe 🙂
Aku pancen fotografer. Aku seneng gaya iku. Aku bubar ora dikepengini sawetara fotografer amarga dheweke. Klien saya seneng. Aja salah, aku isih akeh dadi fotografer nanging iki gayane lan aku nyoba nyampurnakake. Aku nindakake sawetara potret ing saben sesi nanging umume aku nyoba menehi pandhuan paling cilik. Aku wis ngandhani yen dheweke kudu nganggo sandhangan sing bisa uga nganggo bolong. Aku ora masalah karo dheweke kabeh nganggo kaos tim utawa apa wae sing dikarepake, yen ora ana sing nganggo formal lan sing nganggo jeans. Dadi aku mung cukup ngandhani supaya nganggo "gaya" sing padha. Bubar iki aku duwe klien ngandhani yen sing disenengi babagan gayane yaiku artistik nanging isih durung ana ing omah lan dheweke nganggep sawetara fotografer wis kelangan. Aku pengin potret nyritakake, ora mung bisa dideleng. Iki mung gaya pribadiku lan kaya sampeyan, loro gaya duwe pasar.
Aku kudu melu ngobrol. Aku adol dhewe minangka lokasi, fotografer gaya urip. Foto favoritku sing mutlak yaiku bocah lan kulawarga sing dhewe-dhewe! Aku nindakake sawetara gambar kanggo wong tuwa, nanging sawise sesi rampung lan tampilane katon cepet ing blog, aku entuk akeh komentar babagan kekarepane dheweke amarga aku entuk wektu urip kulawarga. Minangka ibu saka telung bocah cilik sing sibuk, foto sing disenengi yaiku anak-anakku dhewe (nanging kudu dipikirake yen aku asring njupuk foto kanthi nembak). Aku uga seneng nalika klien takon apa sing kudu dinggo, aku ngandhani supaya awake dhewe lan ora trampil ... lan aku wis duwe akeh klien nganggo sandhangan warna-warni sing nyenengake, wong sing pesenan karo aku cenderung nuruti. Aku ora kudu urusan banget karo tampilan 'kesamaan'. Aku mikir isih ana pasar kanggo jinis fotografi (potret tradisional lan fotografi gaya urip), gumantung karo klien sing disenengi.
Wong ora marani aku amarga pengin 'pengap / resmi' ... Aku dadi combo santai-santai nalika kedadeyan lan cara OCD ……, ora ateges ora ana sawetara pandhuan babagan penempatan utawa ide babagan apa sing bakal dipakai. Aku pasrah karo dheweke- mbukak warna tradisional utawa 'mbukak amba utawa mulih warna' ... .. Aku pengin dheweke seneng-seneng - seneng piksel lan muga-muga tresna marang fotografer dheweke supaya bisa ndeleng aku kanthi kuartal utawa tahunan- lan iku bisa. kita milih papan sing nyenengake, nyenengake lan warna-warni kanggo dolanan lan motret- lan nalika nggarap sawetara gambar sing dakdeleng ing omah nalika dakiliki kabeh- aku seneng- aku bisa mlaku terus omah lan mikir "Aku njupuk sing siji, lan sing siji…. lan kabeh mau… ”nggawe aku mesem amarga seneng banget karo wektu lan foto! Yen aku rumangsa salah karo kulawarga- mula saya sibuk karo gaweyane klien - mula asring ora kendhat njupuk wektu metu yen ora ana gandhengane karo olahraga. Nanging aku ngidini dheweke dadi plancongan utawa plancongan - aku biasane ngrancang klambi sing cocog lsp. Aku wis santai TON… lan dheweke ora peduli - dheweke seneng ndeleng maneh buku skrap lan kenangan kita bebarengan. Aku percaya dheweke bakal peduli karo penangkepan wayahe, tinimbang yen cocog karo 30 taun wiwit saiki. 🙂 Intine - coba goleki keseimbangan antarane apa sing sampeyan unggulake- lan apa sing dikarepake - lan komunikasi gaya vs kabutuhan sadurunge sesi lan kadang ngarahake wong liya sing cocog karo kabutuhane bisa digunakake kanthi luwih apik ..
Aku ora duwe bisnis, aku paling hobby (nanging seneng entuk saka fotografi!). Aku bali menyang fotografi (& DSLR) lan "snapshot" ora bisa ngatasi aku. Aku pengin foto berkualitas sing nyekel putra saya gedhe. Cukup nyetel lan motret kanthi otomatis lan njupuk foto sing apik, nanging ora gambar sing pengin dak pasang ing tembok (bojoku ora masalah karo dheweke). Yen aku sugih, aku bakal nyewa fotografer kanggo nggawe sawetara foto jurnalistik, nanging aku uga seneng foto studio. Rasane luwih formal lan kaya apa sing dakkarepake ;-) Ala, kita (padha!) Siswa lulusan lan penghasilan ora bakal ngidini iki. Bisa uga ora bakal. Dadi, aku entuk potret studio kadang-kadang lan liyane dhewe. Aku seneng fotografi. Muga-muga bisa luwih akeh wektu kanggo sinau lan miwiti bisnis, nanging saiki ora ana ing kertu.
Aku seneng karo kiriman iki lan maca kabeh komentar kasebut. Aku bubar ngalami konversi sing menarik karo klien babagan topik iki. Klienku duwe adik ipar sing dadi fotog "profesional" (wengi lan akhir minggu, nanging apik banget) sing duwe lokasi, cahya alami, yada, yada. Dheweke ngerti yen aku nyoba nggawe portofolio, mula dheweke lan mbakyune njaluk aku mara ing omah dheweke kanggo "dandan" sawetara jam karo bocah-bocah, pengin nembak bocah "Target nanging luwih apik". Kita nggunakake ruang tamu karo pirang-pirang cahya alami lan macem-macem kain kanggo latar mburi. Nalika aku takon, kenapa ing studio foto tinimbang njaba, cahya alami (sing luwih disenengi), dheweke nanggapi manawa BIL dheweke ora nate ngrungokake panjaluke supaya nggawe gambar sing luwih formal nanging nyenengake lan dheweke seneng banget karo sing kita lakoni nalika semana. panggantos sing luwih apik kanggo Target, JC Penney, lsp. Dheweke ora seneng karo njaba, tampilan sing luwih alami. Aneh, ya? Adhine kabeh setuju. Ing alasku, sapa wae sing nganggo kamera sing larang yaiku "fotografer" mula aku kepengin weruh manawa kita akeh banget nggawe pasar kanthi gambar alam… lan saiki klien njaluk jinis produk anyar…
Aku nggawe akeh potret ruangan ing studio omah 4 hektar iki. Karo bocah cilik, aku motret fotojournalistis, yaiku tindakake nganggo kamera. Aku nyelehake obyek sing bakal kasengsem ing area sing paling kondhang kanggo potret sing apik - latar mburi sing apik lan latar mburi sing apik. Aku wis luwih dhisik milih supaya aku arep njupuk dheweke ing macem-macem wilayah supaya bisa nggunakake lampu paling apik. (Yen aku duwe kontrol!) Objek sing beda-beda bakal narik kawigaten bocah-bocah sing beda-beda mula aku 'nanem' macem-macem barang ing papan sing dakkarepake motret bocah kasebut kayata: sekop cilik ing papan teduh kanthi rereget kosong, kreta ing sangisore wit, sapu antik ing sangisore pergola, ember banyu ana ing sangisore arbor anggur, pancing ing cedhak kolam kebon cilik kita, jaran goyang ing geladak, bisa nyirami kembang-kembang sing apik banget, malah woh-wohan ing kranjang ing bangku antik. Skema iki biasane bisa lunas. Aku tetep fleksibel lan nolak semangat kanggo ngapusi bocah sing isih cilik. Bocah sing luwih tuwa asring seneng karo isyarat lisan lan seneng ngobrol babagan milih alat peraga lan lokasi. Aku gambar sing dilampirake yaiku kandidat sing digawe nalika liburan karo bojoku lan putu. Sak tenane jujur lan ora akeh ing kontrolku. Kaya kabeh candid, potret kasebut kedadeyan ing Photoshop. Aku motret jurnalistik, nanging ngowahi gambar ing Photoshop kanggo nambah dadi foto seni. Kanthi cara iki aku njupuk ekspresi sing ora dipateni, spontan lan nggawe potret sing wis rampung artistik.
Kayane tren bakal dadi 'snap shot.' Aku njupuk loro. Lan butuh tenaga kanggo entuk foto sing apik 'kaya potret studio. Sayange, akeh klien sing mbayar saiki mbayar gambar sing tanpa dipikirake lan asring, ora gampang kapacak, ora apik lan ora fokus! Dadi, apa sing dibutuhake supaya bisa njupuk foto asli sing 'apik'? Fotografer trampil, kanthi kamera 'apik' bakal entuk foto asli luwih apik tinimbang fotografer trampil nganggo kamera 'ora apik banget', utawa fotografer sing ora trampil nganggo kamera 'paling apik'. Kamera SLR sing apik BISA ngalahake titik lan njupuk 100% wektu, yen mung amarga bisa ngontrol ambane lapangan. Supaya bisa milih apa sing dadi fokus lan apa sing ora, kanggo kula nambah semangat ing foto kasebut. Lampu kilat eksternal, dipasang utawa digunakake 'kamera mati' uga alat sing ora bisa ditrapake, sing umume ora kasedhiya ing titik lan motret. Lensa zoom sing sejati, ora mung 'potong lan wow!, Aku nggedhekake', lensa bakal menehi resolusi luwih dhuwur, mula gambar sing luwih cetha. Bisa milih kacepetan rana lan aperture minangka rahasia kanggo gambar sing apik. Duwe setelan ISO sing tetep minimal bisa uga rame. Sampeyan mung ora entuk pilihan kasebut kanthi kamera titik lan motret. Lan sampeyan ora bakal njupuk kauntungan saka opsi kasebut yen sampeyan ora ngerti cara kerjane. Lan maneh, fotografer 'trampil' bisa njupuk kamera sing bisa digunakake lan njupuk foto sing menang! Iki buktine. http://www.flickr.com/photos/30824183@N07/4853992251/ Lan aja lali ... kabeh kadang begja lan nemu gambar fokus sing sampurna. Nanging ora bakal kedadeyan terus-terusan. Banjur sampeyan duwe 'fotografer' sing njupuk gambar sing ora fokus, sing kakehan, ngowahi dadi ireng lan putih, ditandur kanthi dramatis (ngethok endhas lan miring nganti ngelu), dikirim menyang toko 'lan ngarani fotografi profesional utawa malah seni! Lan sawetara wong ora bakal weruh bedane! Lan sawetara wong bakal! Pendapatku yaiku yen sampeyan pengin entuk gambar sing apik, saka DSLR utawa kamera sing bisa digunakake, sinaoni. Sinau babagan pajanan, pengukuran, DOF lan sinaoni kabeh kontrol ing kamera apa wae sing digunakake. Lan cara paling apik kanggo dadi fotografer sing luwih apik yaiku sinau motret ing mode MANUAL, yen dadi pilihan. Kanthi film, luwih larang sinau ekspos ing mode manual. Nanging kanthi digital ... gratis! Dadi, kamera kasebut metu lan otak! Lan wiwiti adol foto profesional sing apik, jujur lan profesional!
Aku luwih seneng nganggep dheweke minangka "jepretan minangka potret" lan ora bakal duwe cara liya. Malah "potret kulawarga" sing dakpentingake kanggo bocah-bocah sejatine katon spontan.