Products Featured
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
-
Sale!
Yen sampeyan takon marang wong liya babagan carane njupuk foto sing sampurna, sampeyan bisa uga kalebu tanggepan sing kalebu informasi babagan cahya, posing, lan cahya. Buku sing diwaca bisa uga ngelingake supaya ora motong anggota awak, nggunakake lensa sudhut amba nalika motret wong, utawa ora bisa ngetrapake aturan katelu. Sampeyan bisa uga wedi yen fotografer liyane bakal ngadili foto sampeyan lan sok dong mirsani yen sampeyan wis nglanggar "aturan", nggawe sampeyan gugup njaba kothak lan kadang kreatif.
Luwih ala maneh, sampeyan bisa uga nyoba banget ngetutake aturan sing sampeyan tinggalake saben sesi foto stres, kesel, lan kuciwa – kaya sing dakkarepake sadurunge aku nemtokake maneh kasampurnan.
Aku nindakake kabeh perkara kasebut. Nalika pisanan nyoba sinau babagan fotografi, aku maca akeh buku. Aku ngobrol karo akeh fotografer. Aku maca akeh tutorial, nonton akeh video, lan sinau akeh foto kanggo nemtokake apa sing kudu dilakoni kanggo njupuk foto sing "sampurna". Ing proses kasebut, aku luwih sinau tinimbang sing dak kira babagan teknis babagan fotografi, nanging aku dadi ora aman lan kritik tumrape gaweyane dhewe, mula aku ora seneng.
Aku ora entuk gambar sing dak tresnani.
Kanggo aku, sesi sing paling negesake aku yaiku sesiku dhewe karo anakku loro. Ing pungkasan upaya kanggo njupuk foto sing sampurna karo putra-putrane, Gavin lan Finley, aku biasane siyap metu fotografi, bojoku biasane siyap ngirim pengepakan, lan Gavin lan Finley biasane nangis amarga aku terus nyoba nggawe dheweke. meneng wae, langsung ndeleng kamera, lan mesem, kabeh sing dikarepake mung muter utawa njelajah.
Titik sing dakwujudake yaiku nalika Finley cedhak karo ulang taune sing kaping pisanan.
Aku wis ngrancang gambar sing khusus sing pengin aku potret kanggo foto sajrone setaun, disisihke akhir minggu kanggo nindakake, lan nglumpukake kabeh alat peraga. Aku entuk sawetara foto lucu kanthi eseman sing sampurna, kontak mripat sing sampurna, lan ekspos sing ora sampurna (aku mung duwe pengalaman sawetara wulan kanthi motret profesional), nanging intine aku mungkasi saben sesi kanthi nangis — uga mine utawa Finley… lan kadang kalorone.
Nalika ulang taun kaping pindho Finley bubar, aku wis njupuk keputusan yen aku pengin nyekel kapribadian sejatine lan bab-bab sing paling disenengi, ora nyoba foto kanthi foto kanthi kontak mata lan eseman sing sampurna.
Sampeyan ngerti, Finley minangka sebab utama aku sinau nyakup cacat ing fotografi.
Finley mesthi dadi subyek sing angel dipoto. Dheweke ora tau nanggepi swara edan lan panjalukku supaya bisa ndeleng kamera lan mesem. Dheweke ora nate nginep luwih suwe tinimbang sadetik. Dheweke ora nate fokus marang njupuk foto cukup suwe lan malah dijupuk foto saka kita papat sing mesem lan ndeleng kamera. Sawise pengalamanku karo foto ulang taune sing kaping pisanan, aku nyerah kanggo njupuk foto sing "sampurna". Lan nalika nyoba njupuk foto kulawarga sawetara wulan mengko nggunakake kanca minangka tripod manungsa, aku ora nesu nalika iki asil pungkasan.
Sanajan wong-wong isih menehi komentar bola-bali kaya, "Ala banget Finley ora ndeleng kamera," kanvas sing dakgawe saka foto iki ana ing tembok, tembok wong tuwa, lan tembok mertua. .
Nopo nopo Amarga dheweke Finley. Dheweke luwih seneng sinau cabang tinimbang esem kanggo foto utawa malah ndeleng arah umum kasebut. Lan sampeyan ngerti apa? Ora apa-apa. Ing wulan Maret, kita entuk diagnosis resmi Finley minangka salah sawijining bocah sing ngalami Kelainan Spektrum Autisme, lan sanajan nerangake kenapa aku pancen angel banget narik kawigaten ing foto, ora ngowahi kasunyatan manawa kabeh ide babagan fotografi sing sampurna wis ditemtokake maneh. Foto Finley sing dakgawe kanggo ulang taune sing nomer loro minangka conto ide sampingan sing sampurna.
Kesempurnaan nggambarake tresnane Finley kanggo nggambar.
Kesempurnaan nyathet kebiasaan Finley kanggo njelajah tekstur kanthi ngusap-usap pipi.
Kesempurnaan nuduhake rasa tresnane Finley kanggo jaran (lan ora nganggo mung popok lan sepatu bot koboi).
Kadhangkala, kesempurnaan IS foto Finley sing mesem lan langsung ndeleng kamera, nanging ora amarga "sampurna" kanthi definisi istilah kasebut. Aku sampurna amarga nuduhake semangat manis sing diduweni.
Nalika aku stres banget supaya subjekku dadi posisi sing sampurna utawa nyoba supaya dheweke terus-terusan ndeleng kamera lan mesem, aku ora kejawab foto bocah-bocahku sing padha.
Aku mutusake saiki wayahe ngeculke sithik. Tinimbang ngrancang sesi karo anak-anakku, aku mulai ninggalake kamera ing ruang tamu supaya bisa njupuk kanthi cepet yen ndeleng kesempatan kanggo foto sing lucu. Aku akeh aturan ing foto kasebut, lan sawetara uga ora landhep utawa ora kakehan. Nanging sawetara foto kasebut dadi favoritku sing mutlak. Sawetara foto kasebut, foto sing dakkerteni anak-anake isih bakal dihargai nalika wis diwasa.
Kanthi ngeculake, aku nemokake manawa foto kasebut minangka fotoku sing dak anggep sampurna. Aku wiwit tresna banget karo fotografi gaya urip, lan nalika aku nuli nemokake semangat kanggo hobi. Daripada nyoba nyekel eseman sing sampurna, aku mulai nyoba nresnani rasa tresna marang subyek lan kepribadian sing nggawe dheweke unik. Akibate, katrampilan lan kualitas potret wiwit saya apik amarga luwih akeh ruang kanggo mikir babagan ekspos lan nggunakake cahya sing kasedhiya kanggo mupangate.
Entuk paparan sing bener iku penting, lan ana sawetara "aturan" sing ana gandhengane karo sampeyan. Aku ora bakal pengin nggunakake lensa sudhut amba kanggo njupuk potret serius kanggo panganten wanita, kayata, utawa nggawe subyekku katon kaya geser ing sisih ngarep foto. Nanging, ora apa-apa kanggo motong anggota badan tartamtu, yen prelu. Ora apa-apa yen subjekku ora ndeleng kamera. Aku uga wis maca sepisan yen sampeyan ora kudu subyek ndeleng kamera yen sampeyan ora bisa ndeleng apa sing dideleng. Nanging apa iki nggawe foto ora apik?
Maksudku - Yen sampeyan ana foto sing positif lan positif, seneng foto sing saben wong ndeleng kamera lan mesem, mula ora apa-apa. Jinis foto kasebut cocog — kanggo sampeyan.
Nanging, yen pengalamanku ngasuh putra autis wis mulang apa-apa, mula apa sing dianggep sampurna kanggo siji durung mesthi sampurna tumrap liyane.
Kaya dene Finley sing sampurna ing mripatku, foto sing dakgambar nuduhake sapa sejatine lan apa sing disenengi uga sampurna ing mripatku.
Yen sampeyan ngalami stres, kesel, lan ora aman kaya aku, saben nyoba golek foto sing apik lan pengin nemtokake ide babagan ketidaksempurnaan kaya sing dakkarepake, iki sawetara tips sing bisa mbantu.
- Goleki pajanan sing luwih dhisik, yen sampeyan durung duwe. Ora ana emosi utawa kepribadian ing foto sing bakal dadi masalah yen sampeyan ora bisa ndeleng amarga foto sampeyan wis rampung utawa ora katon. Ana akeh tutorial MCP ing blog sing bisa mbantu.
- Aja ngetung Pinterest lan nyoba nurun gambar sing sampeyan deleng. Inspirasi karo foto sing sampeyan tingali minangka salah sawijining perkara, nanging nyoba nggawe subyek nindakake apa sing wis sampeyan deleng sadurunge ing foto kasebut biasane mung bakal frustasi. Aku nate ngenteni rong jam nggawe latar kaca koran kanggo digunakake ing foto bocah-bocah lanang lan mung dicuwil limang menit mengko amarga bocah lanang siji-sijine ora bakal kerja sama babar pisan.
- Temtokake apa sing sejatine sampeyan pengin dokumentasi. Apa ana hubungan antarane wong loro? Aspek kepribadian wong? Hobi utawa minat? Emosi tartamtu? Sawise sampeyan mutusake, priksa manawa eksposur sampeyan padhet, lan banjur fokus kanggo njupuk apa sing bakal dijupuk.
- Rela babagan "aturan." Aja uncalan foto sing nyuda dhengkul wong yen foto kasebut nuduhake emosi sing sejati. Gunakake lensa sudhut amba, yen sampeyan seneng tampilan bakal menehi foto. Sayah Kadhangkala, aturan kasebut kudu dilanggar… yen ngilangi asil kasebut dadi foto sing sampeyan tresnani.
Saiki, njupuk kamera lan bukak foto sing sampeyan pikir sampurna. Aja padha sumelang ing buku kasebut. Aja mikir apa sing dipikirake para fotografer liyane. Motret sing disenengi, lan seneng potret sing dijupuk.
Periode.
Lindsay Williams urip ing Kentucky tengah kidul karo bojone, David, lan putra loro, Gavin lan Finley. Nalika dheweke ora mulang basa Inggris sekolah tinggi utawa nglampahi wektu karo kulawarga cilik, dheweke duwe lan makaryakke Lindsay Williams Photography, sing duwe spesialisasi ing fotografi gaya urip. Sampeyan bisa mriksa kerjane ing situs web utawa kaca Facebook dheweke.
No Comments
Ninggalake Komentar
Sampeyan kudu mlebu ing kanggo ngirim komentar.
Posting Paling anyar
Seneng artikel iki! Aku nembak akeh bocah lan angel banget kadang-kadang mesem lan komposisi sing sampurna. Lan nalika ndeleng gambar, gambar sing disenengi, lan sing dakkarepake minangka ekstra, yaiku bocah-bocah sing biasane ora langsung ndeleng kamera, nanging dheweke duwe wajah sing apik banget - mesem, nangis , mikir lsp. Yaiku gambar-gambar sing pancen daksenengi amarga njupuk pribadine bocah kasebut.
Matur nuwun, Johanna! Iku mesthi uga sing disenengi!
Cukup ayu lan apik.
Matur suwun, Cindy! 🙂
setuju karo sampeyan .... Aku duwe putu kembar lan negesake aku nyoba supaya wong loro dadi "katon sampurna". Saiki kita mung bakal mbukak arus lan LOVE gambarku. Aku masang gambar sing dak potret.
Aku seneng karo potret kuwi, Linda! Apik banget!
Lindsay, sampeyan duwe kulawarga sing apik tenan lan apik lan bakat sing cocog. Foto sing sampeyan potret nuduhake esensial saka sapa, lan sampeyan uga, seni seni. Daripada potret sing dijupuk - banjur dicopot - sampeyan duwe kenangan. Emosi. Katresnan. Aja mandheg nindakake apa sing sampeyan lakoni.
Matur nuwun sanget, Jody. Sampeyan pancen nggegirisi apa sing dakkarepake bisa motret karo fotoku.
Matur nuwun kanggo iki! Mbiyantu banget !!
Matur nuwun kanthi sanget, Wendy! 🙂
Apik tenan! Aku bisa nggandhengake lan ngapresiasi tembung sing nyenengake iki. Iki lagi ditandhani nalika .. Matur suwun 🙂
Matur nuwun, Tracey!
Matur nuwun !! Aku butuh banget iki ”_ .. mergo aku terus berjuang.
Aku ngerti tenan. Aku seneng bisa mbantu! 🙂
Iki BENAR tenan! Posisi mesthi dadi salah sawijining poin paling ringkih, mula biyen aku kepengin banget mikir babagan perkara kasebut. Ora nganti aku ngerti manawa foto favoritku sing mutlak dudu gambar latar sing direncanakake kanthi tliti lan kerja keras babagan pose utawa duplikat sing paling pinter, nanging sing nuduhake kepribadian sejatine, katresnan, lan semangat. Aku asring isih kesusu nalika lunga saka sesi sing kuciwa karo apa sing dakkira bakal dijupuk, mikir yen aku ora duwe cukup macem-macem pose utawa latar, utawa rumangsa yen mbuang-mbuwang wektu tanpa ngarahake tinimbang ngrencanakake saben detik. sesi…. nganti aku mbukak barang kasebut ing komputer lan ndeleng pribadine lan ngguyu sing sumunar. Pakulinan sing angel banget kanggo mateni, nanging prelu ganti pangowahan!
Cewek, aku ngroso kowe! Aku kelingan babar pisan sadurunge sesi sadurunge amarga aku lali nggawe album foto sing disimpen saka Pinterest sing dakkarepake nyoba diduplikasi. Aku kudu "wing" ing sesi kasebut, lan pungkasane seneng foto WAY luwih saka sesi liyane sing wis dak lakoni ing wektu sing padha. Saiki aku nyoba melu sesi kanthi ngerti babagan subyek lan bab sing disenengi lan dudu posing sing pas.
Wis apik! Wong tuwaku dadi luwih nesu tinimbang aku. "Dheweke ora bisa ndeleng kamera", dheweke nggawe pasuryan, kaya biasane "LOL. Napa dheweke ngarepake bocah cilik supaya tetep lungguh lan mesem? Aku nyekel dheweke persis kaya dheweke banjur wong tuwa seneng. Sawetara wis muncul pirang-pirang taun mengko ing "tembok wisuda" sing misuwur.
Haha! Tresna iku! Aku tau nglakoni sesi kulawarga nalika biyunge terus bengok-bengok ndeleng kabeh wong supaya ndeleng aku lan mesem yen dheweke ndeleng aku ngunggahake kamera ing rai. Aku pengin bengok-bengok, "Aku nyoba nyelehake nembak alami! Aja mandeng aku! ”
Matur nuwun kanggo iki. Aku uga kesusu kanggo kesempurnaan, lan banjur ora seneng karo gambarku, aku sinau ngeculke lan seneng-seneng, mula aku dadi fotografer luwih dhisik!
Matur suwun, Debbie!
Ayu. Matur nuwun, aku butuh banget pangeling kasebut dina iki. Aku wis nyimpang saka gaya alami sing dikembangake nalika aku kepengin banget karo kamera nalika isih enom. Aku mikir nyoba kanggo 'tetep' karo panjaluk kanggo sawetara jinis pose lan tunas (cake smash, heart-on-the-perut ditembak ibu, lsp). Aku bakal nuruti apa sing dijaluk, nanging penting kanggo ngelingi apa sing KITA tresnani, lan subyek sing pas bakal ditemokake. Aku ngerteni prabédan kualitas gambar lan kepuasan nalika saya santai mung njupuk wajah, emosi, kembang, kewan omo. Menawa aku nyoba nuduhke wong (kajaba bayi sing nembe lahir) aku ora bisa kelingan apa sing diarani raksasa M ing dial kamera aku. 🙂
Matur nuwun, Lindsay!
Iki minangka salah sawijining kiriman foto paling apik sing wis ditulis! Matur nuwun Seneng potret putrane sampeyan!
Yaiku pujian sing apik tenan! Matur nuwun kanthi sanget, Michele!
Pesen sampeyan diucapake kanthi apik karo Lindsay lan ngomong karo aku kanthi akeh cara. Aku ngarep-arep bisa nerusake aturan liyane lan nemokake semangat ing gaweyan maneh.
Apik tenan, Heather! Aku seneng bisa menehi inspirasi kanggo sampeyan! 🙂
Iki kiriman sing apik banget. Ngomong kanthi kuat lan jelas lan uga kasunyatan sing dibutuhake. Sanajan wis ora nindakake fotografi maneh dadi bisnis, aku isih seneng fotografi. Pengin kabeh wong tuwa nganggo kamera bisa maca iki! Aku kirim ing FB. Matur nuwun kanthi sanget kanggo nuduhake. Rangkul lan berkah, Cindy
Matur suwun, Cindy! Terus terang, aku pengin kabeh klien sing nggawa putra-putrine njupuk gambar uga maca iki. 🙂
Sing luwih penting: STOP EMULATING! Apa kita butuh pie cutie, pie cookie, gambar Pinteres-ish liyane sing ana ing jagad iki? Ora, kita ora. Sing nggawe foto kuat yaiku sudut pandang sing unik lan percaya diri. Sampeyan mung bisa duwe sawetara sudut pandang unik sing unik. Pramila ana pirang-pirang master fotografi sing SEJATI: Dheweke pancen ngerti / ngerti kerajinane ing njero lan njaba / duwe kapercayan marang sudut pandang, lan ora pengin menehi saran. Dheweke ngerti yen dheweke profesional lan wawasan sing unik duweni nilai - Dheweke ora mung nyalin apa sing ana ing njaba.
Bet, aku setuju kabeh. Sampeyan pancen nindakake pakaryan sing apik tenan.
Uga, aku ora yakin kepiye link menyang foto sing dak priksa ing kaca sampeyan dhewe disalin menyang kothak alamat situs web kanggo menehi komentar?
Lindsay, Matur nuwun kanthi sanget kanggo artikel iki! Aku rumangsa padha nanging mesthi rumangsa yen pro bakal nggrundel siji iki utawa moyoki sing siji! Iki minangka perasaan sing mbebasake supaya ora kepenak karo gaweyan sampeyan lan ngerti manawa sampeyan entuk wayahe wektu sanajan kabeh aturan fotografi ora kasedhiya! Foto sampeyan apik banget!
Matur nuwun kanthi sanget, Betsy! Aku mesthi kuwatir bab apa sing dipikirake para fotografer lokal babagan potret sing ora "sampurna". Aku nyoba ora nglakoni maneh, nanging isih angel. Aku mung nyoba fokus ing kasunyatan manawa 99% wong sing ndeleng potret bakal ndeleng kaya sing daklakoni nalika nate ngrasakake emosi utawa kepribadian. Lan sejatine, yen aku seneng foto dhewe lan klien seneng karo foto sing dakkarepake, mula aku ora bakal peduli manawa fotografer sing saingan bakal ngerti potongan anggota. Yen ngono, dheweke bakal terus ora ngerti titik foto kasebut. 🙂
Ngomong apik! Aku pancene kudu nggatekake iki. Aku ngritik foto dhewe lan pungkasane ora seneng karo salah sawijine. Matur nuwun amarga wani banget lan nuduhake crita sampeyan. Aku seneng nembak sing dijupuk saka kulawarga sampeyan.
Matur suwun sanget, Joyce! Aja susah banget marang awakmu dhewe. Goleki barang sing sampeyan tresnani ing potret tinimbang sing "salah" karo dheweke. Kita mesthi angel banget ing awake dhewe. 🙂
Matur nuwun kanthi sanget - artikel sing apik banget! Ngomong apik!
Matur suwun, Suzana!
Seneng kirim iki! Nanging kudu takon apa sing digunakake?
Matur suwun, Lauren! Kanggo umume foto ing kiriman iki, aku nggunakake lensa Canon 5D Mark III lan Tamron 70-200 f / 2.8 Di VC. Rong foto ireng lan putih kasebut dijupuk nganggo awak sing padha nanging lensa Tamron 24-70 f / 2.8 Di VC. Foto kita kabeh papat dijupuk nganggo lensa Canon 50D lan lensa Canon 50mm f / 1.4.
Lindsay, Posisi apik. Jude, anakku, uga ana ing spektrum lan aku wis nglawan perang sing padha nyoba supaya dheweke bisa ndeleng kamera. Kadhang kala iku saya akeh. Aku bubar sinau mandheg meksa amarga sanajan aku bisa ndeleng kepalane, mripate ngandhani kabeh lan sampeyan bisa ngerti dheweke ora ana ing kana. Sampeyan ibu sing hebat! Pos sing apik, aku pikir iku jebakan kita kabeh kadang-kadang tiba.
Heather, matur nuwun kanthi tembung sing apik. Aku tresna karo bocah cilikku lan ora bakal ngganti dheweke kanggo jagad iki, nanging mesthine dheweke dadi subjek sing beda kanggo motret. Apa sampeyan wis maca buku "Luwih Saka Tembung" anggitane Fern Sussman? Aku pancen anyar ing jagad ASD, nanging luwih becik priksa, yen durung. 🙂
Matur nuwun kanggo artikel fasih! Kepenak ngrungokake tembung kasebut nalika saya katrampilan ing babagan fotografi. Aku rumangsa ora aman lan kuwatir karo apa sing dipikirake para fotografer sing luwih apik. Seneng artikel!
Matur nuwun kanthi sanget, Barrett! 🙂
Kayane sampeyan ngomong karo aku. Aku wis dadi salah sawijining wong sing nyoba nggawe barang sing wis dakdeleng. Seneng ngerti yen dudu aku siji-sijine sing berjuang karo "wong sing ngukum aku". Artikel sing apik. Salah sawijining gambar favoritku sing nate dijupuk yaiku bocah wadon sing nggawe praupan lan apik tenan kanggo aku amarga rasane nyata. (Dheweke pancen bosok) lol.
Matur suwun, Gabby. 🙂
Oh wow…. Matur nuwun kanggo iki !! Aku rumangsa kaya saiki bubar fotografi karo fotografi lan aku mikir amarga aku stres amarga entuk foto sing "sampurna". Matur nuwun kanggo pangeling iki kanggo fokus ing emosi lan crita nalika nggawe foto! 🙂
Sampeyan luwih seneng, Pamela! Matur Nuwun kanggo tembung sing apik!
Kepiye cara nemokake tutorial babagan ekspos? Aku pancen butuh pitulung ing wilayah kasebut. Matur nuwun
Artikel sing apik tenan! Aku uga rumangsa kepengin nyoba dadi sampurna yen wiwit sinau babagan teknik fotografi lan ora pengin motret kajaba "sampurna". Nanging aku ngerti yen foto sing sampurna teknis kasebut ora mesthi fotone sing dituku. Dheweke pengin sing duwe keterlibatan emosional ....
Seneng artikel iki… .lan setuju kabeh !!! Risiko lan remake aturane !!!
Sarwa! Matur suwun inspirasi iki kanggo nggawe 'seni' sejati maneh. Aku kuwatir babagan fotografi, yen kabeh wong duwe sikap bullying para kritikus ing kana, kita kabeh bakal njupuk gambar sing padha karo sing dianggep ilmiah kanthi aspek komposisi, pencahayaan, masalah, fokus lan cahya. Aku ngira saiki ana prabédan gedhe antara fotografi minangka seni lan apa sing kudu dikirim. Mateni kreatifitas! Matur suwun maneh.
Artikel kasebut menarik nanging gambar ora ana
"Aku ndeleng potret lan ngerti yen aku ora nate nyedhot njupuk utawa ngisor kecepetan rana sing bisa dakpegang, mula aku milih versi IS, amarga aku ora prelu nganggo lensa tartamtu." Apa maksud sampeyan milih versi NON IS? ”Ana lensa telephoto super high end sing digawe ditembak ing tripod lan duwe kemampuan ngrasakake tripod, saengga mateni stabil nalika nggunakake tripod ora prelu. ”Maksud sampeyan mateni stabilisasi nalika nggunakake tripod> IS <prelu? Utawa Nguripake stabilisasi nalika nggunakake tripod iku ora prelu? Aku minangka proofreader yen sampeyan butuh layananku.
Roy: Maksudku persis kaya ukara kasebut. Yen sampeyan nggunakake lensa sing duwe tripod sensing gambar, sampeyan ora kudu mateni stabilisasi gambar nalika lensa kasebut ana ing tripod. Stabilisasi bisa disimpen nalika lensa urip utawa mateni tripod.
Iki ngelingake aku my Guru basa Inggris sekolah dhuwur mulang kita: "Aja nglanggar aturan, kajaba kanthi sengaja."